Σήμερα έμαθα από ανακοίνωση του Ολυμπιακού ότι ΄"έφυγε" για πάντα ο παλιός μπασκετμπολίστας του, Δημήτρης Δουράτσος...

Τον Δημήτρη, τον ήξερα από παίχτη. Τον έβλεπα, μαθητής του γυμνασίου, στο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ, στην ιστορική λέσχη του Ολυμπιακού στο Πασαλιμάνι, τέλη δεκαετίας ΄50 με δεκαετία ΄60... Έπαιζε με συμπαίκτες τους θρυλικούς Γιάννη και Αλέκο Σπανουδάκη, τον ζογκλέρ Θόδωρο Βαμβακούση, που τον φωνάζαμε "αράπη" γιατί ήτανε πολύ μελαχρινός και τον Θύμιο τον Φιλίππου, εξαιρετικό σουτέρ με τζαμπ σουτ φαρμάκι... Εκεί κοντά, χρονικά, παίζανε κι ο Φασιλής, ο Καλούδης, ακόμα κι ο Γερακαράκης, που διακρίθηκε βασικά ως πολίστας στην ομάδα.

Ο Δουράτσος ξεχώριζε κυρίως για την άμυνά του. Διάρι θα΄τανε σήμερα... Σκύλος πραγματικός, δεν άφηνε τον αντίπαλο να πάρει αναπνοή, έπαιζε σκυφτός κάπως, πρόσεχα τα πόδια του πώς τρέμανε από την υπερπροσπάθεια, τα χέρια του κάπως ανοιχτά, το βλέμμα του να "καρφώνει" κυριολεκτικά τον άλλο, καθαρός αθλητής όμως, συνεργάσιμος και ηθικότατο στοιχείο. Από΄κείνους που τα δίνουν ΟΛΑ στον αγώνα. Μέλος της θρυλικής ομάδας του 1960, πρωταθλήτριας εκείνη τη χρονιά. Στην φωτογραφία, τον βλέπουμε αριστερά με το 13 ( τότε δεν υπήρχε Θύρα 13...) και δεξιά, σε αγώνα μας με την Γαλατά Σαράϊ στο Πασαλιμάνι, και πάλι στο δεξί άκρο της εικόνας, μετά τον Τούρκο, ενώ από αριστερά ίπταται ο Βαμβακούσης με το 9 και δίπλα του, στο μέσον, ο  μεγάλος Γιάννης Σπανουδάκης με το 5...

Τα χρόνια πέρασαν, τον έχασα και τον ξαναβρήκα απρόσμενα το 1974 -75 στην Κλινική της Παθολογικής Φυσιολογίας, στο Λαϊκό Νοσοκομείο στο Γουδί. Στο Εργαστήριο της Κλινικής, συγκεκριμένα. Ήταν επιμελητής τότε κι εγώ εσωτ. βοηθός. Του μίλησα, μιλήσαμε, κι από τότε βλεπόμαστε πού και πού, πότε στο Εργαστήριο και πότε κάτω στην Κλινική, στις εφημερίες. Ήταν πάντα ευγενικός, χαμηλών τόνων, προσηνής και άριστος συνεργάτης.

Καλό ταξίδι Μίμη... Να΄ναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει... Εμείς, ΟΛΟΙ, το ξέρεις, μια μέρα θα΄ρθουμε εκεί πάνω να συναντηθούμε... Να δω κι εγώ από κοντά την στρατιά των άσσων μας... Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΑΕΙ ΠΡΙΜΑ! ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ! ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ! ΓΙΑ ΠΟΛΥ - ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ... ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΛΛΙΩΣ; ΑΦΟΥ ΟΙ ΘΡΥΛΟΙ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ...