Διάβασα σήμερα χθεσινές δηλώσεις του. Μιλάω για τον Κριστιάν Καρεμπέ. Τις θυμίζω: "ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΓΑΥΡΟΣ. Στον Πειραιά επιδιώκουμε να αξιοποιήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα το ανθρώπινο δυναμικό μας και να δημιουργήσουμε φυτώριο ταλέντων με τις ακαδημίες. Φροντίζουμε επίσης την όσο το δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση των γηπέδων και των φιλάθλων. Μέσα από τα σπορ και το ποδόσφαιρο, ο κόσμος μπορεί να επανακτήσει τη χαμένη του χαρά. Οι σημερινές συνθήκες ζωής έχουν γίνει ασφυκτικές και οφείλουμε να προσφέρουμε διέξοδο και οξυγόνο. Η νεολαία, σε όλη την ανθρωπότητα, υποφέρει από έλλειψη ελπίδας".

Στέκομαι στην πρώτη πρότασή του, που αποτελεί και τον τίτλο τούτης της ανάρτησης: ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΓΑΥΡΟΣ...

Ο Κριστιαν Καρεμπέ είναι 46 ετών, ιθαγενής της γαλλικής νησιωτικής κτήσης Νέα Καληδονία. Ως ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε σε Σαμπντόρια, Ρεάλ Μαδρίτης, Μιντλεσμπόρο, Σερβέτ, Μπαστιά, και βέβαια στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Γνωστός  σε όλους μας για την μαχητικότητα, την ωριμότητα, τα ηγετικά του προσόντα, το πείσμα, τον επαγγελματισμό, την κλάση, την προσφορά του με μια λέξη στον ΘΡΥΛΟ. Κέρδισε πρωταθλήματα στη Γαλλία, στην Ελλάδα, κύπελλα Τσάμπιονς Λινγκ, Παγκόσμιο κύπελλο, Διηπειρωτικό, Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, κύπελλο Συνομοσπονδιών. Είναι πρέσβης της ΟΥΕΦΑ και ΦΙΦΑ για την διάδοση του ποδοσφαίρου σε χώρες του τρίτου κόσμου, σημαιοφόρος κατά του ρατσισμού στον πλανήτη, συνδετικός κρίκος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ με την UNICEF, κ.α. Στην ομάδα μας, περιελήφθη στους 11 καλύτερους παίχτες στην ιστορία της, μετά από δημοψήφισμα οπαδών της και εργάζεται ως σύμβουλος στρατηγικής της διοίκησης της ΠΑΕ και υπεύθυνος για την ανάπτυξη των διεθνών σχέσεων του συλλόγου. Κοντολογίς, λόγω της βαρύτητας που΄χει τ΄όνομα του στους διεθνείς ποδοσφαιρικούς κύκλους, ο άνθρωπος με δυο λέξεις "ανοίγει πόρτες". Εξ΄ου και αποτελεί πολυτιμο συνεργάτη του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Και ο Κριστιάν Καρεμπέ, ΕΙΝΑΙ ΓΑΥΡΟΣ. Είχε το γαυρογονίδιο ( τα΄χουμε πει ετούτα παλιότερα), δεν το΄ξερε όταν ήλθε στον Ολυμπιακό, αυτό βρήκε εκεί το κατάλληλο έδαφος για την ΕΚΦΡΑΣΗ του και ο παίχτης εκδήλωσε προοδευτικά και σταθερά όλες εκείνες τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν ό,τι αποκαλείται ΓΑΥΡΟΣΥΝΗ ( κι αυτά τα΄χουμε πει παλιότερα ). ΔΗΛΑΔΗ: Καλώς εννοούμενη μαγκιά, ηθική, ντομπροσύνη, φιλότιμο, φιλαλήθεια, συνέπεια, έλλογη ευθιξία, ακατάβλητο πνεύμα νικητή, αδιάλειπτη προσήλωση στον στόχο, πείσμα στην επιδίωξη της πραγμάτωσής του και πάνω απ΄όλα ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΑΚΡΑΔΑΝΤΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΝ ΑΥΤΩΝ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠ΄ΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΔΑΦΝΟΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΟ ΕΦΗΒΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ ΡΙΓΩΤΗ ΦΑΝΕΛΑ. Και ο Κριστιάν, δίνει όλες του τις δυνάμεις, παλιότερα στα γήπεδα και τώρα από καιρό πια εκτός γηπέδων, για την ΙΔΕΑ ΚΥΡΙΩΣ που ονομάζεται ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.

Να πάμε λίγο στο χόρτο... Η ΓΑΥΡΟΣΥΝΗ, δεν έχει ασφαλώς σχέση με τις τεχνικές ικανότητες και την απόδοση κάποιου παίχτη ή/και διοικητικού στελέχους της ομάδας. Το ξεκαθαρίζω αυτό. Έχει βασικά σχέση με το κομμάτι εκείνο της ΨΥΧΗΣ, που καταθέτει ο καθένας για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Τον ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ που δείχνει. Αναφέρω παραδείγματα από παίχτες μας, γιατί είναι χτυπητά. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ εθνικότητας, αφού δεν έχει σχέση καμιά με το αν είσαι Έλληνας ή ξένος. Έτσι, κατά τη γνώμη μου και σε χρονικό ορίζοντα δεκαετιών, ο Πάντος π.χ., ο Αμανατίδης, ο Φουστέρ, ο Γκαλέτι, ο Κοβάσεβιτς, ο Σαλίνο, ο Μουράτης, ο Μπέμπης, ο Ρωσίδης, ο Αριστείδης Παπάζογλου, ο Θέμης Μουστακλής, ο Καραπιάλης, ο Μανιάτης, ο Σαββας Θεοδωρίδης στα νιάτα του μέχρι και σήμερα και πολλοί άλλοι φυσικά, ήταν και είναι ΓΑΥΡΟΙ. Ο Γκαλέτι έπαιζε στον Ολυμπιακό με κατεστραμμένους νεφρούς κι΄ αναρωτιόμαστε  προς το τέλος γιατί δεν μπαίνει πια στις αντίπαλες περιοχές, όπως έκανε παλιά... ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ... Ο Μουστακλής έπαιζε με λευχαιμία κι΄ο Αριστείδης ο Παπάζογλου με όγκο στον εγκέφαλο κι΄ απορούσαμε πώς είναι δυνατόν να χάνει τέτοιες ευκαιρίες.... Ή ο Κοβάσεβιτς, με βαριά στεφανιαία νόσο... Αντίθετα ο Καφές ας πούμε, ο Σάμαρης, ο Μασουακού ή ο πολύς Ριβάλντο, ΠΟΤΕ δεν έγιναν ή αποδείχθηκαν γαύροι...

Για να ξανάρθω στην αρχή λοιπόν, ο εκ Νέας Καληδονίας Κριστιάν Καρεμπέ, όχι μόνο με τούτη την τελευταία του δήλωση αλλά και με όλο το αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό του αποτύπωμα, πιστοποιεί ότι είναι ΟΝΤΩΣ Γαύρος.

Οι "εφταδίτες", σπάνια ξεγελιώνται. ΠΟΛΥ σπάνια. Όταν λοιπόν φωνάζανε εν χορώ απο την κερκίδα " ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕΕΕ, ΚΑΡΕΜΠΕΕΕΕ, ΚΑΡΕΜΠΕΕΕΕ....", ξέρανε τί λέγανε...

Υ. Γ.  Θα ήταν ουσιαστική παράλειψή μου, μια που έγραψα για γαυριλίκι, να μην αναφέρω κι΄έναν άλλο μεγάλο γαύρο. Απολύτως σύγχρονο και άξιο διάδοχο του μεγίστου των γαύρων, Το όνομά του: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ.