Ο "PANOS THITA" είναι διακεκριμένος δικηγόρος, σύγγαυρος, συρρατμίτης και φίλος. Του ζήτησα σήμερα το ΠΡΩΙ να γράψει ένα άρθρο σχετικά με το θέμα που μας ενδιαφέρει σήμερα όλους, δηλ. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ - ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και ανταποκρίθηκε αμέσως, ήδη το ΜΕΣΗΜΕΡΙ, σε τούτο το κάλεσμα, δείγμα της λατρείας που τρέφει κι΄αυτός για την μεγάλη ιδέα του δαφνοστεφανωμένου και της ερυθρόλευκης ριγωτής. Τέτοιο άρθρο, δεν θα βρείτε πουθενά αλλού, παρά μόνο στο RATM. Θέλει μεν προσοχή και υπομονή για να διαβαστεί, αλλά ανταμείβει με την ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ενημέρωση του αναγνώστη πάνω σ΄αυτό το κεφαλαιώδους σημασία αθλητικό ζήτημα. Ζήτημα αναφερόμενο στον μακράν ΛΑΟΦΙΛΕΣΤΕΡΟ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΟΤΕΡΟ αθλητικό οργανισμό της χώρας. Τί μου΄μειναν στο μυαλό μου ως κυριότερα απ΄την μελέτη του κειμένου που ακολουθεί; Τέσσερα πράγματα. Ότι: α) κατά πάσαν πιθανότητα ο Μαρινάκης δεν θα προφυλακιστεί, β) κατά πάσαν πιθανότητα θα παραπεμφθεί σε δίκη, γ) σ΄αυτή την περίπτωση θα πρέπει να παραιτηθεί απ΄το Δ.Σ. της ΠΑΕ και να μεταβιβάσει τις μετοχές του, και δ) ο Μαρινάκης θα πρέπει ΚΑΝΟΝΙΚΑ να αθωωθεί λόγω διάτρητου κατηγορητηρίου. Η διαδικασία μακρά, απαιτεί γερά νεύρα και πολλές αντοχές απ΄τη μεριά μας. Αξίζει όμως να σταθώ στην πρόταση που κάνει ο PANOS THITA για τον ποιόν θεωρεί καταλληλότερο να κρατήσει το τιμόνι του Θρύλου, εάν και εφ΄όσον παραιτηθεί ο Μαρινάκης, εξηγώντας προς τούτο τους λόγους: ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ! Και προσωπικά, υπερθεματίζω σε σχέση με τον συγκεκριμένο ΓΙΓΑΝΤΑ, ολόψυχα!

Εμείς εν τω μεταξύ, ΟΛΟΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ, αποφασισμένοι να της προσφέρουμε ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ, αρχής γενομένης την Κυριακή με την Βέροια. Πρέπει οι πάντες, ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, να νιώσουν καλά απ΄το ξεκίνημα τί σημαίνει ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ! Έχουμε μεγάλη ευθύνη. Κι΄όποιος δεν μπορεί ή δεν γουστάρει, ΟΥΣΤ και σπίτι του!

ΑΠΟ ΤΟΝ "PANO THITA" ΛΟΙΠΟΝ:

   Μέχρι προ ημερών το άγχος μας ήταν η ομάδα και αν θα πάρουμε ή όχι αμυντικό, κλπ. Σήμερα, η έννοια είναι τι θα γίνει με τον Πρόεδρο και αν θα τιμωρηθούμε ή όχι, κλπ. (σκόπιμη η χρήση πρώτου πληθυντικού, εμείς οι οπαδοί ταυτιζόμαστε ως γνωστό). Πρόκειται, εκτιμώ, περί τεχνητού άγχους, προκαλούμενου και διογκούμενου με ιδιαίτερη μάλιστα επιτυχία από Ασβεστάδες, Θωμαϊδηδες και τους προστάτες/εντολείς τους έτσι ώστε, πέραν του προσωπικού τους στόχου (που είναι να κάνουν κουμάντο στο ελληνικό ποδόσφαιρο, επηρεάζοντας αποφασιστικά πρόσωπα πράγματα και καταστάσεις, με ό,τι προσωπικό όφελος αυτό θα συνεπάγεται για τους ίδιους), αφενός να αποδομήσουν τον Θρύλο και την δόξα του και να διαιρέσουν τους πιστούς του (το μόνο τρωτό σημείο) και αφετέρου να συσπειρώσουν τους ανταγωνιστές διότι μόνο έτσι μπορεί να καταπολεμηθεί το τεράστιο μέγεθος που λέγεται Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς.

Παρά ταύτα η εμπλοκή του Προέδρου και της ομάδας μας είναι μια πραγματικότητα και ως τέτοια δεν μπορεί να αγνοηθεί, ούτε να υποβαθμιστεί, παρά πρέπει να αντιμετωπιστεί, δι’ ο και ως προς τούτο η γνώμη μου αυτή. Ως γνωστό, μετά από το πέρας της ανακριτικής διαδικασίας από τον ανακριτή Ανδρεάδη, στο πλαίσιο της οποίας είχε επιβληθεί μεταξύ άλλων προσώπων και στον Πρόεδρο ο περιοριστικός όρος της μη ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο, ο εισαγγελέας Δασκαλόπουλος υπέβαλε στο δικαστικό συμβούλιο την πρότασή του που συνίσταται, σε ό,τι μας αφορά, σε παραπομπή του Προέδρου με 4 κακουργηματικές κατηγορίες («έφυγε» η γελοία ηθική αυτουργία για τον φούρνο του μεγάλου Κωνσταντινέα) αλλά και στην προσωρινή του κράτηση (έτσι λέγεται η προφυλάκιση) για δήθεν παραβίαση του προαναφερθέντος περιοριστικού όρου. Η πρόταση αυτή ήταν, για τους περισσότερους (και πάντως για τον Ολυμπιακό και τον Πρόεδρο), απόλυτα αναμενόμενη ως προς το θέμα της παραπομπής (για λόγους όχι νομικούς ή ουσιαστικούς, παρά για άλλους), δυσάρεστη ωστόσο έκπληξη όσον αφορά την πιθανότητα προσωρινής κράτησης/προφυλάκισης.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΕ ΔΙΚΗ

Με δεδομένα τα παγκοίνως γνωστά αθλητικά φρονήματα των χειριστών της υπόθεσης, τόσο η ανακριτική διαδικασία όσο και (κυρίως) η εισαγγελική πρόταση ήταν απόλυτα αναμενόμενες. Τούτο μάλιστα «διασφαλίστηκε» και από την δημοσιότητα που εδώ και δύο χρόνια συντηρείται από γνωστά δημοσιογραφικά κέντρα που παρουσιάζουν (στους όχι σε βάθος ασχολούμενους με τον χώρο, που είναι όμως η πλειοψηφία) μια εικονική πραγματικότητα, εξαφανίζοντας ό,τι δεν βολεύει/εξυπηρετεί τον απώτερο στόχο και διαμορφώνοντας έτσι στην συνείδηση του κοινού μια κακή/κάκιστη γνώμη για τον Πρόεδρο. Τόσο οι κατηγορίες κατά την ανακριτική διαδικασία, όσο και η πρόταση παραπομπής είναι, κατά την άποψή μου, κυριολεκτικά ΧΥΔΑΙΕΣ, ερειδόμενες σε πραγματικά περιστατικά που όχι απλά δεν στοιχειοθετούν κακουργηματική συμπεριφορά, παρά θα προκαλούσαν γέλιο οπουδήποτε στον κόσμο πλην Γκύζη, Νέας Φιλαδέλφειας και Τούμπας και θα προσέδιδαν τον (επιεική) χαρακτηρισμό του γραφικού σε όποιον τα επικαλείτο για να καταδείξει κάτι. Οι κατηγορίες, εξ όσων γνωρίζω (από τα ρεπορτάζ), βασίζονται ι) σε τηλεφωνικές συνομιλίες και ιι) σε μαρτυρίες του Γεωργέα και του Φύσσα ότι κάπου/κάποιος/κάποτε/κάτι είπε και εννόησε, που δεν θυμούνται ακριβώς και ιιι) σε καφενειακές αναλύσεις των φάουλ και των κίτρινων καρτών, κλπ. (υπέρ και κατά) αποσπασματικά (από το ένα ματς το ένα στατιστικό, από το άλλο το άλλο στατιστικό, κλπ.) και αόριστα ή/και σε πρακτικές μη απαγορευμένες (ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ) όπως π.χ. ο δανεισμός ποδοσφαιριστών που καίτοι δεν απαγορευόταν, χρησιμοποιείται ως στοιχείο κατηγορίας (με ξεπερνάει η λογική αυτή). Στοιχεία που να επιβεβαιώνουν υποψίες και κατηγορίες, όπως π.χ. λεφτά που αλλάζουν χέρια ή εντολές στον διαιτητή να αποβάλει τον έναν (όπως, θυμίζω, είχε γίνει με κάτι άλλες τηλεφωνικές συνομιλίες στο παρελθόν, που διέτασσαν αποβολή παικτών του παοκ ώστε να μην παίξουν στο επόμενο ματς με την πανάθα) ή σε παίκτες για μειωμένη απόδοση, κλπ., ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ. Αν μετά από 3-4 χρόνια έρευνας των «εμπλεκόμενων» προσώπων από τον πανίσχυρο κρατικό μηχανισμό συντονισμένο (δικαστικών αρχών, υπηρεσίας πληροφοριών, φορολογικών αρχών, κλπ.) ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΕΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΩΝ, τα ευρήματα είναι όλα κι όλα αυτά, πρέπει να κάνουμε όλοι μήνυση για επί μακρόν κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος. Με τα δεδομένα αυτά, θεωρώ ότι δεν υπάρχει στον κόσμο (ούτε στην Βόρεια Κορέα) δικαστήριο που μπορεί να καταδικάσει τον Πρόεδρο.

Αυτά δεν σημαίνουν όμως ότι το δικαστικό συμβούλιο, που θα υιοθετήσει ή όχι την πρόταση του εισαγγελέα Δασκαλόπουλου για παραπομπή σε δίκη εν όλω ή εν μέρει (π.χ., μπορεί να παραπέμψει για μία μόνο από τις 4 κατηγορίες ή να μετατρέψει κάποια/οιες σε πλημμεληματικού χαρακτήρα) ή θα απαλλάξει τον/ους κατηγορούμενο/ους, θα εκτιμήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο τα πραγματικά περιστατικά και θα βάλει την υπόθεση στο αρχείο. Στο στάδιο αυτό αρκούν θεωρητικά ενδείξεις τέλεσης αδικημάτων για την παραπομπή και κατάλληλη αιτιολογία στην εισαγγελική πρόταση (η έννοια «κατάλληλη» είναι νομική και σημαίνει επαρκής και καταρχάς έλλογη και εντός νομικά υποστηρίξιμων ερμηνειών και αξιολογητικών κρίσων) για να αποφασίσει το δικαστικό συμβούλιο την παραπομπή. Πέραν δε αυτού, η δημοσιότητα που έχει (τεχνηέντως) λάβει η υπόθεση κωλύει θεωρώ (μην πω τρομάζει) τα μέλη του δικαστικού συμβουλίου από το να μπουν λίγο παραπάνω στην ουσία και να αξιολογήσουν με σοβαρότητα τα πραγματικά περιστατικά σε αυτό το στάδιο, οπότε, συμπερασματικά, θεωρώ ότι η εισαγγελική πρόταση για παραπομπή θα γίνει δεκτή από το δικαστικό συμβούλιο και ο πρόεδρος θα παραπεμφθεί σε δίκη με αυτές ή κάποιες (τις περισσότερες) από αυτές τις κατηγορίες. Μακάρι να είμαι λάθος στην εκτίμηση.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΚΡΑΤΗΣΗ ( ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ )

Η κυριολεκτικά ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ αυτή πρόταση του εισαγγελέα ερείδεται σε δήθεν παραβίαση από πλευράς του Προέδρου του περιοριστικού όρου της μη ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο, με αναφορά περίπου 10 δήθεν πραγματικών περιστατικών που τάχα το αποδεικνύουν, αντλούμενων δε τινών εξ αυτών από τις φίλα προσκείμενες στον Ολυμπιακό εφημερίδες ώστε να κέκτηνται (στην συνείδηση των δικαστών αλλά και του κοινού) πρόσθετου τάχα κύρους και βασιμότητας. > > > > Πράγματι, ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας προβλέπει θεωρητικά δυνατότητα προσωρινής κράτησης σε περίπτωση παραβίασης άλλου (πιο ήπιου) περιοριστικού όρου, κλπ.. Σε σοβαρό επίπεδο αξιολόγησης όμως, να θυμηθούμε ότι ο περιοριστικός όρος της μη ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο που είχε επιβληθεί σήκωνε πολύ συζήτηση, π.χ. για κάποιον, ενασχόληση με το ποδόσφαιρο μπορεί να αποτελεί και το να κάτσω να δω στην τηλεόραση φιλικό λίβερπουλ – μάντσεστερ σίτι, ενώ για κάποιον άλλον, όπως τον πρώην Πρόεδρο της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού Παπαλάκη, ενασχόληση με το ποδόσφαιρο ήταν και η απλή συμμετοχή σε Διοικητικό Συμβούλιο ΠΑΕ, γι’ αυτό και με την αμέριστη συνδρομή της έγκριτης βεβαίως βεβαίως νομικού Μαρούπα προσπάθησαν να υποχρεώσουν τον Πρόεδρό μας σε παραίτηση. Δεδομένου του ζητήματος που ανέκυψε τότε λοιπόν, ζητήθηκε η διευκρίνιση από τον ανακριτή Ανδρεάδη του περιοριστικού όρου της μη ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο και δη σε τι συνίσταται η απαγόρευση αυτή. Με έγγραφό του ο Ανδρεάδης (δεν είμαι καλός στην αναζήτηση στο internet, ας το βρουν τα παιδιά και να το βάλουν αν κρίνουν σκόπιμο) αποσαφήνισε το πεδίο της απαγόρευσης. Αν αντιπαραβάλλουμε το έγγραφο του ανακριτή Ανδρεάδη με τις πράξεις που κατά τον εισαγγελέα Δασκαλόπουλο αποδεικνύουν την από πλευράς του Προέδρου παραβίαση του περιοριστικού όρου της μη ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο, θα διαπιστώσουμε άμεσα και εύκολα ότι οι επικαλούμενες αυτές πράξεις ΔΕΝ μπορούν να υπαχθούν στην έννοια της ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο, όπως την οριοθέτησε με το έγγραφό του αυτό ο ανακριτής Ανδρεάδης. Αντιθέτως, οι περισσότερες από αυτές αποτελούν συνήθη συμπεριφορά οπαδού, ενώ οι υπόλοιπες προσήκουν σε μεγαλομέτοχο/ιδιοκτήτη ανώνυμης εταιρείας.

Έτσι, η πρώτη γραμμή άμυνας του Προέδρου θα είναι προφανώς ότι δεν τέλεσε τις πράξεις που του αποδίδονται (από δημοσιεύματα η πληροφόρηση του εισαγγελέα) ή τέλος πάντων ότι λειτουργούσε σε κάθε περίπτωση ατομικά, ως οπαδός (προέτρεπε τους πάντες να έρθουν στο γήπεδο) ή/και ως μέτοχος εταιρείας και όχι φυσικά ως εκπρόσωπος της εταιρείας και μέλος διοίκησης με αποφασιστική αρμοδιότητα (π.χ., το θέμα πριμ μετά τον αγώνα με την άρσεναλ ήταν προφανώς μια πρόταση ή επιθυμία του, υποθέτω εάν υπήρξε πριμ θα ήταν με απόφαση είτε του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΑΕ είτε με απόφαση/υπογραφή κάποιου μέλους με εκτελεστική αρμοδιότητα, π.χ. του Διευθύνοντος Συμβούλου, κλπ.). Η δεύτερη γραμμή άμυνας θα είναι λογικά ότι με βάση το έγγραφο του ανακριτή Ανδρεάδη και την αποσαφήνιση/οριοθέτηση του περιοριστικού όρου της μη ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο είχε δικαιολογημένα ο Πρόεδρος σχηματίσει την ασφαλή πεποίθηση ότι με την εν λόγω συμπεριφορά του δεν ενέπιπτε σε κάποια παράβαση (αυτό στα νομικά λέγεται συγγνωστή νομική πλάνη), προς τούτο άλλωστε συνηγόρησαν και πλείστα όσα στοιχεία όπως α) η αδράνεια του ανακριτή Ανδρεάδη ή και οποιουδήποτε άλλου (π.χ. εισαγγελέα Δασκαλόπουλου) να θέσουν οποιοδήποτε ζήτημα παράβασης του περιοριστικού αυτού όρου καθ’ όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα όπου συνέβαιναν όλες αυτές οι πράξεις (π.χ., τα του ματς με την άρσεναλ ανάγονται στο φθινόπωρο του 2015, ήτοι ένα περίπου έτος πριν) και β) η προ μηνών ενεργητική συμπεριφορά του εισαγγελέα Δασκαλόπουλου όταν θεώρησε ότι ενδεχομένως να συντρέξει ζήτημα παραβίασης του περιοριστικού αυτού όρου εάν ο Πρόεδρος συμμετείχε στην συνάντηση των ιδιοκτητών, κλπ., των μεγάλων ομάδων υπό την αιγίδα του Υπουργού, κλπ., που ειδοποίησε σχετικώς τους συνηγόρους του Προέδρου και γ) Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ μετά την προαναφερθείσα ειδοποίηση, που δεν πήγε στην συνάντηση αυτή, μπροστά στο θεωρητικό ενδεχόμενο παραβίασης του περιοριστικού όρου, κλπ., και δ) η πρόταση του ίδιου του εισαγγελέα Δασκαλόπουλου, πριν λίγο καιρό, για «χαλάρωση» των περιοριστικών όρων που είχαν επιβληθεί στον Πρόεδρο (της εμφάνισης στο αστυνομικό τμήμα, κλπ.), ενώ ο ίδιος εισαγγελέας τώρα θεωρεί ότι ο Πρόεδρος παραβίαζε τους περιοριστικούς όρους με ενέργειες και δράσεις αναγόμενες σε χρόνο προγενέστερο της ευνοϊκής πρότασής του (ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ Ε…..) και ε) της ανταπόκρισης του Προέδρου σε προσκλήσεις και δράσεις του Υφυπουργού Αθλητισμού για τις οποίες τώρα ευρίσκεται «κατηγορούμενος» (το Κράτος, παρά την διάκριση των εξουσιών, δεν παύει να είναι ενιαίο, δεν μπορεί π.χ. να κατηγορηθώ διότι απουσιάζω από την υπηρεσία μου όταν έχω κληθεί μάρτυρας σε δικαστήριο).

Ενόψει αυτών, τολμώ να πω ότι δεν υπάρχει περίπτωση προσωρινής κράτησης του Προέδρου και η προς τούτο πρόταση του εισαγγελέα είναι κατά την άποψή μου για γέλια και όχι απλά τον εκθέτει, παρά τεκμηριώνει και δικαιολογεί τις αιτήσεις εξαίρεσής του που όλο αυτόν τον καιρό υπέβαλε ο Πρόεδρος. Βεβαίως ο εισαγγελέας ούτε βλάκας είναι, ούτε αγνοεί όλα αυτά. Η περί προσωρινής κράτησης πρότασή του έγινε αφενός για λόγους επικοινωνιακούς (βλέπουμε όλοι πως το έκαναν σημαία οι φίλοι μας οι «αντικειμενικοί» δημοσιογράφοι ε…..) και ποδοσφαιρικούς (ως τυγχάνει επεξεργασίας πιο κάτω) και αφετέρου ως άσκηση πίεσης προς το (τριμελές) δικαστικό συμβούλιο ώστε να επιτύχει απόρριψη μεν της προσωρινής κράτησης, ΟΜΟΦΩΝΗ όμως παραπομπή δε, σαν «παζάρι» δηλαδή. Λαμβανομένου υπόψη τόσο ενός συναισθήματος «αλληλεγγύης» (δεν μπορεί να απορριφθεί 100% η πρόταση του εισαγγελέα από το δικαστικό συμβούλιο, διότι θα πρόκειται περί ξεφτίλας) όσο και της έκτασης που έχει πάρει το θέμα στην δημοσιότητα και της απήχησης που θα έχει τάχα στην κοινή γνώμη μια απόφαση π.χ. απαλλαγής του Προέδρου ενώ η πρόταση του εισαγγελέα είναι δριμύτατη (θα γίνει κουβέντα περί συγκάλυψης, την εποχή αυτή που το κοινό αίσθημα επιτάσσει κάθαρση σε όλους τους τομείς, κλπ., κλπ.). Βεβαίως αυτά δεν τα γράφει πουθενά ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας ή κάποιος άλλος, πρόκειται περί προσωπικής άποψης. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε βγαίνουν όλα τα καμάρια της εξυγίανσης ένα-ένα, π.χ. ο έγκριτος, όπως διαβάζουμε στα «αντικειμενικά» πάντα sites ποινικολόγος και δικηγόρος, συμπτωματικά φυσικά, του παοκ κύριος (συγνώμηαλλάδενθυμάμαιτοόνομάτου) χθες και, επιχειρώντας να στηρίξει την εισαγγελική πρόταση σε βάρος του Προέδρου, έλεγε πόσο καλός εισαγγελέας είναι ο Δασκαλόπουλος και πόσο πολύ τα δικαστικά συμβούλια υιοθετούν τις προτάσεις του, κλπ. Αυτό θα μπορούσαμε στα νομικά να το πούμε pro hominem (το αντίθετο του ad hominem), δηλαδή όταν δεν μπορούμε να στηρίξουμε (ή, αντίθετα, αντιπαρέλθουμε) το επιχείρημα, προσπαθούμε να εξυψώσουμε το πρόσωπο (ή, αντίθετα, να το απομειώσουμε) έτσι ώστε κατά περίπτωση το επιχείρημα να αποκτήσει περισσότερο κύρος (ή, αντίθετα, να απομειωθεί), δι’ ο και το pro (υπέρ) ή ad (κατά). Στηρίζει ο κύριος αυτός τον εισαγγελέα ως καλό (άρα ό,τι λέει και υποστηρίζει ο εισαγγελέας αυτός θα είναι επίσης καλό, κλπ.) διότι δεν έχει κάτι να πει (χωρίς να διακινδυνεύσει να χάσει την επαγγελματική του αξιοπιστία) επί των επιχειρημάτων του εισαγγελέα. Αντίθετα ο Κούγιας (που όσο και αν κάποιοι τον αντιπαθούν ως παρουσία, χαρακτήρα και προσωπικότητα, δεν παύει να είναι ένας από τους καλύτερους ποινικολόγους στην Ελλάδα και με μυαλό, επιτρέψατέ μου, που λειτουργεί στο τούρμπο) αξιολόγησε προεχόντως τα επιχειρήματα του εισαγγελέα και κρίνοντάς τα εξαιρετικά ισχνά (μην πω κάτι άλλο) προχώρησε στην συνέχεια σε επί τη βάσει αυτών περαιτέρω κρίση για το πρόσωπο/homo εισαγγελέας. 

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ 

Τα όργανα αυτά, αποτελούμενα πλέον (από πέρισυ) στην Ελλάδα από τακτικούς δικαστές, δύνανται και δικαιούνται να επιληφθούν φυσικά της υποθέσεως. Στο εν λόγω δικαίωμα/αρμοδιότητα δεν υπάρχει περιορισμός, χρονικός ή άλλος. Μπορούσαν να έχουν επιληφθεί, μπορούν να επιληφθούν και τώρα, ή σε έναν μήνα, όταν το δικαστικό συμβούλιο αποφανθεί ή να περιμένουν την δίκη, κλπ., ακόμη και να μην επιληφθούν ποτέ. ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ, ΔΙΚΑΙΩΜΑ 9αρμοδιότητα) ΤΟΥΣ Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΝ. Στην πραγματικότητα όμως, η λογική λέει πως θα επιληφθούν του θέματος εάν ο Πρόεδρος παραπεμφθεί σε δίκη, κλπ. Ναι, οι ποινές που επαπειλούνται φτάνουν μέχρι τον υποβιβασμό της ομάδας, κλπ. Για να δούμε όμως σε ρεαλιστικό επίπεδο τι μπορεί να συμβεί. Για το δήθεν στήσιμο των αγώνων, αφενός ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ (=από κανένα στοιχείο) ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΕΜΠΛΟΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και αφετέρου η Βέροια και ο Ατρόμητος έχουν ήδη, αν το θυμάμαι σωστά, αθωωθεί από αυτές ακριβώς τις αρμόδιες δικαστικές επιτροπές της ΕΠΟ οπότε πραγματικά αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε να υπάρξει οποιοδήποτε ζήτημα για τον Ολυμπιακό. Άλλωστε νομίζω (χωρίς να είμαι σίγουρος) ότι κατά τον χρόνο που αφορούν οι υποθέσεις αυτές (τα κρίσιμα ματς) υπήρχε στους κανονισμούς της ΕΠΟ πρόβλεψη πως για να έχει ευθύνη κάποια ομάδα, πρέπει τρεις τουλάχιστον ποδοσφαιριστές της να έχουν συμμετοχή στην χειραγώγηση του αποτελέσματος, κλπ. Συμβαίνει αυτό με τον Ολυμπιακό? Ούτε ο Γεωργέας ή ο Φύσσας δεν υποστήριξαν κάτι τέτοιο. Άρα για ποια τιμωρία μιλάμε? (λοιπά μη ποδοσφαιρικά αδικήματα, εξ όσων γνωρίζω, δεν ενδιαφέρουν τα πειθαρχικά όργανα της ομοσπονδίας). Τα δε αντίστοιχα όργανα της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας μέχρι τώρα έχουν δείξει σε θεωρητικά αντίστοιχες περιπτώσεις είτε ότι στηρίζουν και ακολουθούν τις κρίσεις/αποφάσεις των εθνικών πειθαρχικών οργάνων (άρα εάν δεν υπάρξει ζήτημα στην Ελλάδα, δεν θα υπάρξει και στην Ευρώπη) είτε ότι αναμένουν κάτι (κάποια δικαστική εξέλιξη) πιο χειροπιαστή από απλή παραπομπή σε δίκη. Πέραν αυτών, συνήθως εάν κάποια φάση ευρωπαϊκών κυπέλλων έχει ξεκινήσει, η ομοσπονδία έχει δείξει ότι για λόγους ισονομίας και ανταγωνισμού δεν αλλάζει συνθέσεις, π.χ., εάν γίνουν τα πρώτα ματς των ομίλων του uefa, δύσκολο να υπάρξει ζήτημα. Βεβαίως οι φίλοι μας οι «αντικειμενικοί» δημοσιογράφοι προσπαθούν να επιβάλλουν στην uefa να ασχοληθεί (και να τιμωρήσει), με τους γνωστούς τρόπους, ήτοι ανάδειξη ανησυχίας στην κοινή γνώμη, προβλήματα βίας που προκαλούνται τάχα από την ατιμωρησία, και εκθετική ανάδειξη του θέματος ως σκανδάλου με κατασκευασμένα δημοσιεύματα σε άλλα μέσα του εξωτερικού (διεθνοποίηση δηλαδή του προβλήματος) χρησιμοποιώντας είτε μιντιακές συνεργασίες τους έτσι κι αλλιώς, είτε γιουσουφάκια πρόθυμα να αναδημοσιεύσουν.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ στο όλο αυτό σκηνικό θα ασκήσει ουσιώδη επιρροή το αποτέλεσμα των εκλογών της ΕΠΟ σε έναν μήνα, και ας λένε ό,τι θέλουν κάποιοι περί αδιάφορων για το αποτέλεσμα επιτροπών (αποτελούμενων από δικαστές, κλπ.). Επίσης επιρροή (δεν ξέρω ποιας έκτασης) θα ασκήσει και η στάση των πολιτικών κομμάτων, ιδίως αυτών της εξουσίας. Ίσως έτσι εξηγείται και η εμμονή του Υφυπουργού Κοντονή σε κάποιους δικαστές, ώστε να παραμείνουν όχι απλά μέλη, παρά πρόεδροι συγκεκριμένης επιτροπής. Η μεγάλη μου έννοια και ανησυχία δεν έχει να κάνει με κανονισμούς, παρά με κάτι που όσο περνάει ο καιρός μου εντυπώνεται όλο και περισσότερο: Η uefa και ειδικά ο γραμματέας της Θοδωρής Θεοδωρίδης πιστεύω εκβιάζεται από κάποιους στην Ελλάδα. Μέσο εκβιασμού είναι οι καταγεγραμμένες από την ΕΥΠ συνομιλίες που τον εκθέτουν ηθικά ή/και τον εμπλέκουν ενδεχομένως σε σειρά ΑΛΛΩΝ ζητημάτων, προσωπικών, φορολογικών, κλπ., οι οποίες συνομιλίες διαρρέονται (επισήμως άγνωστο πως, αλλά στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε) σε συγκεκριμένο μέσο και εκπομπή και παίζουν στον αέρα παρά το ότι δεν αφορούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο τα αδικήματα για τα οποία και η έρευνα, με πλέον πρόσφατη αυτή της περασμένης Δευτέρας (βεβαίως το απίστευτο έχει πάψει πια να είναι το πώς φτάνουν στα χέρια της εκπομπής τα στοιχεία αυτά, αλλά το πώς για δύο περίπου χρόνια δεν έχει γίνει, έτσι, για τα μάτια του κόσμου ρε αδελφέ, ένας έλεγχος από πλευράς ΕΥΠ ή/και εισαγγελίας, για το πώς διαρρέουν). Αντικείμενο του εκβιασμού είναι, εικάζω, αφενός η εύνοια σε συγκεκριμένες ομάδες (π.χ., είδαμε τι ωραίες διαιτησίες είχε φέτος στα προκριματικά η πανάθα, αντίπαλοι με 9 παίκτες, κλπ., ενώ βλέπουμε πως παρά το ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, γνωστά σε όλους, όσον αφορά κυρίως τα οικονομικά τους, όπως παλαιά χρέη σε παίκτες, κλπ., κάποιες ομάδες όπως παο, αεκ, κλπ., περνάνε τις εγκρίσεις της uefa σε χρόνους μηδέν), και αφετέρου η τιμωρία ή η ταλαιπωρία (αθλητική, όπως π.χ. με αυστηρές διαιτησίες και πρόστιμα, κλπ.) του Ολυμπιακού. Ελπίζω ειλικρινά ότι κάποιος από τους εκβιαζόμενους (ή τους οικείους τους) θα βρει το θάρρος είτε να αποκαλύψει και καταγγείλει τον εκβιασμό και τους εκβιαστές, είτε να παραιτηθεί από την θέση του ώστε να απαλλαγεί από το βάρος και την πίεση.

ΑΠΩΛΕΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΕ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Όπως έχουμε πει, σε περίπτωση παραπομπής του σε δίκη με κακουργηματικές κατηγορίες, ο Πρόεδρος θα πρέπει όχι απλά να παραιτηθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΑΕ, αλλά να μεταβιβάσει και τις μετοχές του, βάσει του νυν ισχύοντος αθλητικού νόμου. Ο αθλητικός νόμος ομιλεί περί τελεσίδικης παραπομπής, πλην όμως με τις «μνημονιακές» αλλαγές του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας η παραπομπή σε δίκη για κακούργημα με απόφαση του δικαστικού συμβουλίου είναι a priori τελεσίδικη, αφού δεν εφεσιβάλλεται πλέον. Παλαιά υπήρχε δικαίωμα/στάδιο έφεσης κατά του βουλεύματος, μα όχι πια, πλέον χωρεί μόνο αναίρεση, από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κλπ. (όχι απευθείας από τους κατηγορούμενους), και η αναίρεση αφορά νομικούς και όχι ουσιαστικούς λόγους, όπως π.χ. έλλειψη αιτιολογίας, κλπ. Λόγος αναίρεσης θα μπορούσε βεβαίως να είναι το θέμα που ανέκυψε με την δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής της πανάθας που απέκρυψαν από τους κατηγορούμενους ανακριτής ή/και εισαγγελέας, κλπ., αλλά αυτά ας τα δουν οι δικηγόροι του Προέδρου, που θα πρέπει να κάνουν την σχετική αίτηση προς τον εισαγγελέα. Προσωπική μου άποψη (νομική) είναι πως ο αθλητικός νόμος που επιβάλει (σε περίπτωση παραπομπής) την μεταβίβαση των μετοχών, κλπ., είναι ΠΛΕΟΝ αντισυνταγματικός και τούτο διότι παλαιά, όταν θεσπίστηκε δηλαδή η απαγόρευση αυτή (συμμετοχής σε αθλητική ανώνυμη εταιρεία, κλπ.) η διαδικασία ήταν άλλη: πρόταση εισαγγελική για παραπομπή, απόφαση δικαστικού συμβουλίου (βούλευμα), έφεση από τους κατηγορούμενους, για τυπικούς ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, νέα εισαγγελική πρόταση και νέα απόφαση δικαστικού συμβουλίου, κλπ. Γι’ αυτό ο αθλητικός νόμος ομιλούσε και ομιλεί περί τελεσίδικης παραπομπής. Προϋπόθεση της απαγόρευσης αυτής λοιπόν, όταν θεσπίστηκε, ήταν διαπίστωση ενδείξεων ενοχής σε δύο βαθμούς δικαιοδοσίας (πρωτοβαθμίως και κατ’ έφεση), με εξέταση ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ υπερασπιστικών ισχυρισμών των κατηγορούμενων όπως προβάλλονταν με την έφεσή τους (κατά πρωτόδικου παραπεμπτικού βουλεύματος) σε απάντηση των κατηγοριών. Πλέον, με την τελευταία τροποποίηση της ποινικής δικονομίας, δεν υπάρχει δεύτερος βαθμός όπως είπαμε. Η απόφαση του δικαστικού συμβουλίου δεν εφεσιβάλλεται άρα είναι a priori τελεσίδικη και συνεπώς η απαγόρευση συμμετοχής σε αθλητική ανώνυμη εταιρεία που προβλέπεται στον αθλητικό νόμο δεν ερείδεται επί των νομικών και πραγματικών προϋποθέσεων βάσει των οποίων θεσπίστηκε και δεν εξυπηρετεί επομένως τον επιδιωκόμενο σκοπό, ενώ προσκρούει και σε συνταγματικές προστατευτικές δικαιωμάτων διατάξεις. Καλό είναι πάντως να ετοιμάζεται από πλευράς Προέδρου σχέδιο ώστε να υπάρξει εγγυημένη λύση όσο διαρκεί η δικαστική απεμπλοκή του (θεωρώ απόλυτα βέβαιο ότι σε περίπτωση παραπομπής του Προέδρου, η δίκη θα καθυστερήσει με πρωτοβουλία ψηλών και κοντών οπαδών της πανάθας, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, ώστε να παραμένει ο Πρόεδρος σε δικαστική ομηρία με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Αυτή η λύση ΠΡΕΠΕΙ κατ’ εμέ να είναι ο Σωκράτης Κόκαλης που όχι μόνο θα τηρήσει απαρέγκλιτα τον σχεδιασμό του Προέδρου, αλλά θα δώσει και στους απέναντι μήνυμα ότι τα βάζουν με ΤΙΤΑΝΕΣ και τα σχέδιά τους θα καταποντιστούν όπως εδώ και 20 και πλέον χρόνια. 

Κατά τα λοιπά, δεν αγγίζω άλλα ζητήματα, όπως την απειλή που νιώθουν κάποιοι επειδή ο Πρόεδρος εξασφάλισε τηλεοπτική άδεια (ΚΑΝΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑ ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ) ή και κυρίως το κύκλωμα του παραδικαστικού και του ψηλού παναθηναϊκάκια, κλπ., αν και έχω ΚΑΙ γνώση, ΚΑΙ άποψη, τα έχουν πει πολλά παιδιά εδώ μέσα, τα είπε και ο Κουρτάκης των Παραπολιτικών στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής μόλις χθες, δείτε τα, και θα τα αποκαλύψει και το ΑΜΕΣΟ μέλλον, που κάποιος θα πολιτευθεί, μόλις αποχωρήσει από το δικαστικό σώμα, κατά προτίμηση (δική του) με την Νέα Δημοκρατία, αλλά το πιο πιθανό (έφαγε, έμαθα, πόρτα από εκεί) με τον πολιτικό φορέα του στενού του φίλου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, Τάκη Μπαλτάκου, κλπ. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. SAPERE AUDE. Αγαπάμε δεν αγαπάμε τον Μαρινάκη (κάποιοι γαύροι χαλιούνται επειδή είναι χοντρός/μουσάτος/πλούσιος/δεξιός, κλπ.) την στιγμή αυτή στο πρόσωπό του πλήττεται ο Ολυμπιακός, από ολόκληρο το αντι-ολυμπιακό μέτωπο συνασπισμένο. Ή θα κυριαρχήσουμε, ή θα καταποντιστούμε για μια δεκαετία. Στην μάχη δεν περισσεύει κανείς. Ανασκουμπωνόμαστε και αφήνουμε την οπαδική ραθυμία – απόρροια των επιτυχιών της εικοσαετίας. Οδηγός μας η ένταση και το πάθος των πέτρινων χρόνων. Όποιος διαβάζει Reds Against The Machine ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να φέρεται σαν βαζελόγαυρος και πρέπει να αποτελεί ενεργό (μην πω ζηλωτή) ιεραπόστολο της Ολυμπιακής Ιδέας.

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ