Ειδωθήκαμε χθες για έναν καφέ... Και μου΄φερε, πολύ ευγενικά, σαν καλωσόρισμα, το άρθρο που θ΄ακολουθήσει. Μιλάω για τον φίλο μου τον Πάνο, δικηγόρο, Κιατανιώτη, Ολυμπιακάρα παλιά και κατά φέϊς Panos Giannoutsos. Το΄χε γράψει στο παρελθόν για τα "Κορινθιακά Ημερολόγια", μετά από πρόταση του εκδότη τους, και το μεταφέρω αυτούσιο. Και του λόγου μου έχω ζήσει παρόμοιες σκηνές επί εποχής Σιδέρη και Μποτίνου, στα ταξίδια μου στην επαρχία για κάποιον αγώνα της ομάδας. Το κείμενο του Πάνου, αναφέρεται σε χρόνια ηρωϊκά. Δεκαετίες ΄50 και ΄60...

  "Την εποχή εκείνη φυσικά δεν υπήρχε τηλεόραση και τα ραδιόφωνα ήσαν ελάχιστα. Μόνη διασκέδαση και ψυχαγωγία ήταν ο κινηματογράφος και το ποδόσφαιρο. Κάθε Κυριακή απόγευμα το αυτί μας ήταν κολλημένο στο ραδιόφωνο, ακούγοντας τις ποδοσφαιρικές αναμεταδόσεις από τους κρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς της Εθνικής Ραδιοφωνίας και τον Σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούσαμε τις ποδοσφαιρικές συναντήσεις του "Πέλοπα" στο γήπεδο που βρισκόταν βόρεια του σημερινού Δημαρχείου, προς τη θάλασσα. Εισιτήρια δεν υπήρχαν. Ο κάθε περαστικός μπορούσε να παρακολουθήσει το ματς.

Οι πολίτες του Κιάτου, εκτός απ΄την υποστήριξη του "Πέλοπα", είχαν τις προτιμήσεις τους και στις αθηναϊκές ομάδες του Π.Ο.Κ, όπως ονομαζόταν: Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ. Οι περισσότεροι ήταν με τον Ολυμπιακό. Την εποχή εκείνη στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής συμμετείχε κι΄ο Παναιγιάλειος. Ομάδα του Αιγίου σκληρή και πολύ δυνατή στο γήπεδό της. Τότε και για πολλά χρόνια πρόεδρος του "Πέλοπα" ήταν ο Δημήτρης Πυργέρος, φανατικός Ολυμπιακός. Μια φορά λοιπόν το χρόνο, που η ομάδα του Ολυμπιακού περνούσε από το Κιάτο με κατεύθυνση το Αίγιο για να παίξει με τον Παναιγιάλειο, ο Πυργέρος διοργάνωνε φιέστα και υποδοχή της ομάδας του Ολυμπιακού. Συνήθως ήταν Σάββατο απόγευμα και μεγάλο πλήθος κόσμου συγκεντρωνόταν έξω απ΄το καφενείο του Ζούζουλα.  Εκεί σταματούσε το πούλμαν με τους παίχτες και άρχιζε η...ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ. Όλοι οι Ολυμπιακοί ήσαν παρόντες. Παιδιά, νέοι, μεγάλοι, ηλικιωμένοι. Και με το που κατέβαιναν, τους υποδεχόταν ο Πυργέρος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τους Κοτρίδη, Πολυχρονίου, Στεφανάκο, Σιδέρη, Υφαντή κ.α., αρκετοί με κοστούμι, γραβάτα και...καβουράκι. Είχαμε αγκαλιές, φιλιά με τον κόσμο και φωτογραφίες, που απ΄την επομένη οι φωτογράφοι τις μοσχοπουλούσαν. Μετά σχηματιζόταν μια μεγάλη πομπή, που διέχιζε την τότε Αγορά ( σημερινό πεζόδρομο της Κλεισθένους ), με τον κόσμο να ζητωκραυγάζει και να φωνάζει διάφορα συνθήματα μέχρι το ζαχαροπλαστείο Γαβαλά ( "Βουστάσια" ). Εκεί σταματούσαν και κερνούσαν τους παίχτες γλυκά, ΕΙΔΙΚΑ κατασκευασμένα για εκείνη την ημέρα. Κωκ με ροζ επικάλυψη, που έγραφαν πάνω τους με σαντιγί ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ...

Η όλη φιέστα διαρκούσε περί την μία ώρα. Στη συνέχεια οι παίχτες επιβιβάζονταν στο πούλμαν και πάλι κάτω από συνθήματα, ζητωκραυγές και ευχές για νίκη, με προορισμό το Αίγιο. Ένα γεγονός που μ΄εντυπωσίαζε τότε ήταν ότι στην υποδοχή πρωτοστατούσε και ο εφημέριος του Αγίου Δημητρίου του Συνοικισμού ( Νεάπολη ), ο παπα-Γιώργης, φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού, ο οποίος συνόδευε τις ευχές του για νίκη, με...δεήσεις.

Σ   Χ   Ο   Λ   Ι  Ο  ( ημέτερο )

Εεεε, όσο να΄ναι υπάρχουν κάποιες...διαφορούλες με το σήμερα. Τους Σκούζους, τους Ιβάνηδες, τους Νιάου και τις...κουστωδίες τους. Γηπεδικές και - κυρίως - εξωγηπεδικές. Δεν θ΄αφήσω έξω τον εμμονικό κι΄επικίνδυνο Ζακυνθινό. Μην ανησυχείτε...

ΘΡΥΛΕ ΗΣΟΥΝ, ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΣ! Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΑΡΦΙΣΤΕΙ ΤΟ ΤΙΤΛΟΠΕΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ....