Όλοι τους ξέρουμε. Τους τρεις που ήταν τέσσερις. Τους ήρωες του Αλέξανδρου Δουμά. Τους ήρωες των παιδικών μας και όχι μόνο χρόνων. Άθως, Πόρθος, Άραμις και φυσικά Ντ΄Αρτανιάν. Σαν να λέμε, για μας τους άρρωστους γαύρους ( δεν ξέρω και κανένανε που να μην είναι άρρωστος ), Κούτρης, Σισέ, Ένγκελς, Ελαμπντελαουί ή κατά κόσμον Ομάρ.... Τί κάθομαι και γράφω τώρα; Ε, έτσι μου΄ρθε. Ίσως επειδή είναι Χριστούγεννα και γινόμαστε όλοι λίγο πολύ παιδιά. Ή παραμείναμε πάντα κατά βάθος, όπως ο πληκτρολογών...

ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΚΙΑΓΡΑΦΗΣΩ, ΗΘΕΛΑ. Πώς τους έχω στο μυαλό μου, απ΄όσα έχω δει μ΄αυτούς. Αντικειμενικά, δεν θα΄πρεπε να΄ναι οι ήρωές μου. Τόσα γκολ έχουμε φάει στον πρώτο γύρο... Όσα φάγαμε πέρσι σ΄όλο το πρωτάθλημα. Αν και άλλο άμυνα κι΄αλλο αμυντική λειτουργία. Που παίζει ΟΛΗ η ομάδα. Ε, να! Μου κόλλησε τώρα να τους κάνω από΄να μικρό πορτρέτο στον καθένα, μέρες που΄ναι. Δεν τους έχω βρίσει, για να΄μαι ειλικρινής απ΄την κερκίδα. Εκεί που είμαι ιδιαίτερα...ζωηρός. Τά΄χουμε πει. Άλλοι είναι οι "αγαπημένοι" μου στο βρισίδι. Όχι το ακατάσχετο, νααα....απλώς στο διαλείπον. Κάτι Φιγκέϊρας ας πούμε, Ταχτσίδης, Πάρντο, ο Καπίνο πιο πριν... Ανάμικτο ενίοτε με κάτι ψιλοεπαίνους. Πραγματικούς, αλλά συνδυαζόμενους συχνά με την εθνική μας λέξη. Ξέρετε εσείς... Τέλος πάντων, καλά να΄ναι ειλικρινώς τα παιδιά, όλοι έχουμε τις συμπάθειες και τις...ευαισθησίες μας ( στο αρνητικό ) απ΄τον καιρό που πρωτοείδαμε τη στρογγυλή θεά μέχρι σήμερα. Κι΄έτσι θα πάει...

Κ     Ο     Υ     Τ     Ρ     Η     Σ

Ξανθωπός, κοντόσωμος, σφιχτοδεμένος, παλιότερα τους λέγαμε "πυκνικούς" αυτούς του τύπους, αρκετά γρήγορος, καλός ιδιαίτερα στον επιθετικό ρόλο ενός μπακ, πετυχημένες σέντρες, στιλ...παλικαράκι, ατρόμητος, δεν κωλώνει, με ηρωϊκού συχνά χαρακτήρα επεμβάσεις, βάζει πόδια στη φωτιά, δυναμικός, αλλά ποτέ αντιαθλητικός. Του λείπει ακόμη η εμπειρία της μεγάλης ομάδας, πράγμα φυσικό, έδειξε όμως απ΄την αρχή τη στόφα του κι΄έτσι δεν άργησε να καθιερωθεί, παίρνοντας τη φανέλα σπίτι του. Ντρίπλες τρώει, όπως όλοι οι αμυντικοί του κόσμου, ιδιαίτερα από εξτρέμ με φαντασία στην κίνηση. Αφήνει καμιά φορά τον αντίπαλο επιθετικό, υποχωρώντας, να μπει στην περιοχή μας, ενώ δεν θα΄πρεπε. Τον πιστεύω πάντως. Γιατί πρώτα απ΄όλα μου βγάζει μια "ολυμπιακίλα" και δεύτερον γιατί είναι φιλότιμος και δουλευτάρης. Πρέπει να΄ναι και καλό παιδί. Όλοι οι σωματοφύλακες για τους οποίους μιλάω σήμερα, πρέπει να΄ναι καλοί χαρακτήρες. Που το θεωρώ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ προσόν για οποιονδήποτε παίχτη. Να προσέχει περισσότερο τις σέντρες των αντιπάλων και τις κεφαλιές στην περιοχή μας. Δικές τους και δικές του. ΓΑΥΡΟΣ. Θα τον παρομοίαζα με αγριογούρουνο....

Σ     Ι     Σ     Ε

Αυτόνε τον πάω από τότε που πρωτόρθε στην ομάδα. Με είχε εντυπωσιάσει στα εργονομικά του. Μαυρούκος κάργα ο Σενεγαλέζος, ιδιαίτερα ψηλός, λιπόσαρκος εντελώς, κορμί αθλητικότατο, τετραγωνιζέ οι κοιλιακοί του, πλάτες, τρέξιμο με καλπασμό άγριου ζώου, τσαμπουκαλής, άλμα...καλάαα, δυνατό κεφάλι, το΄χει και το γκολάκι. Κι΄αυτός στιλ παλικάρι, επίσης δεν κωλώνει, ορμάει κάποιες φορές και...όποιον πάρει ο χάρος ( καλόκακο αυτό ), με αντίπαλο γρήγορο πάντως, ιδίως κοντόσωμο, χαμηλού κέντρου βάρους και...απερίμεντες κινήσεις, έχει - ως αναμένεται λόγω σωματοδομής - τα προβληματάκια του. Να προσέχει γενικότερα τη...δοσολογία του ( φυσικού ) δυναμισμού του. Του λείπει ακόμη η εμπειρία της βαριάς φανέλας λόγω ηλικίας και προηγούμενης ομάδας ( όπως δηλ. και με τον Κούτρη ), ορισμένες φορές ενεργεί απερίσκεπτα, το μυαλό στη θέση του χρειάζεται, θεωρώ όμως ότι προοδευτικά και σφιχτοδένοντας με τον σύντροφό του, τον Ένγκελς, θα περιορίσει τα μείον του, θα αυτοελεγχθεί καλύτερα και ΜΠΟΡΕΙ να εξελιχθεί - με προσοχή και μακριά από ατυχίες -  σε ποδοσφαιριστή μεγάλου βεληνεκούς. ΓΑΥΡΟΣ ΚΙ΄ΑΥΤΟΣ. Θα τον παρομοίαζα, λόγω ύψους κυρίως και καταγωγής, με καμηλοπάρδαλη...

Ε     Ν     Γ     Κ     Ε     Λ     Σ

Ο Βέλγος ήταν πολύ ακριβή μεταγραφή για τα ελληνικά μέτρα, ειδικά μέσα στην κρίση και για αμυντικό. Αυτό γενικά αποτελεί επιβαρυντικό στοιχείο για έναν ποδοσφαιριστή, αφού αυξάνει άμεσα και σε μεγάλο βαθμό τις απαιτήσεις τις κερκίδας, διάβαζε ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ στην κρίση της ( οι παλαιόγαυροι θα θυμούνται τον Κυπριανίδη...). Είχε ιστορικό σοβαρών τραυματισμών, αλλά και ζήτησης από σημαντικές ευρωπαϊκές ομάδες λόγω του ταλέντου και της νεαρής του ηλικίας. Χαρακτηρίστηκε βέβαια με το που ήρθε από τους συνήθεις "παντογνώστες" των σόσιαλ μίντια, ετούτη την πουτάνα την επικοινωνιακή γάγγραινα που μας μαστίζει σαν αλλεπάλληλοι και χωρίς διακοπή τυφώνες, "ανάπηρος" και "πιο αργός κι΄από χελώνα". Δεν το...απέφυγε.

Την "τρώνε" ασφαλώς και χοντρά μάλιστα - για την ώρα - οι προηγούμενοι νοστράδαμοι. Ψηλό σέντερ μπακ, λιπόσαρκος κι΄αυτός, ξανθοκεντροευρωπαίος, κάπως γερμανιζέ στο στιλ, κάτασπρος, αντίθετα με τον περιγραφέντα κατραμοσυμπαίχτη του, με...καμηλοειδή διασκελισμό, όχι η επιτομή του γρήγορου ( του Μανωλά, ας πούμε ), όχι και αργός πάντως όπως μας τον είχανε χαρακτηρίσει πριν καν τον δούνε οι ιντερνετικοί κανίβαλοι, βουτάνε όμως εύκολα, στο σωστό τάϊμινγκ και κυρίως αποτελεσματικά τα κανιά του στον αντίπαλο, χωρίς φάουλ κατά κανόνα, στέλνοντας συνήθως την μπάλα στην...ασφάλεια του αράουτ. Εξαιρετικό κεφάλι. Διαθέτει επί πλέον αξιοσημείωτη για αμυντικό τεχνική με καλό κοντρόλ και καλή πάσα: ήσυχη, ψύχραιμη, ασφαλή. Οι προωθήσεις του στα κόρνερ, στέλνουν με πολύ ικανοποιητική συχνότητα την μπάλα στα αντίπαλα πλεχτά. Φυσικά, ως πρώτο μπόϊ, εμφανίζει τις γνωστές δυσκολίες των ψηλών με τους γρήγορους, κοντόσωμους αντιπάλους και τα ρέστα. Τα κανιά του όμως, καθώς προείπα, αντιρροπούν συνήθως το προηγούμενο. Να "δέσει" πιο πολύ χρειάζεται με τους συμπαίχτες του στην άμυνα, ώστε να βελτιωθεί η ΣΥΝΟΛΙΚΗ αμυντική λειτουργία της οπισθοφυλακής της ομάδας, κάτι που το περιμένω να προκύψει απ΄τη μονιμότητα στη χρησιμοποίηση εκείνων οι οποίοι επιλέγονται από τον προπονητή ως first choise... Καμήλα, θα του πήγαινε. Δεν κωλώνει το ζώο, αντέχει στα δύσκολα, είναι σοβαρή, συνεπής, δεν προβληματίζει καθόλου η συμπεριφορά της, επαγγελματική 100%, δυναμική, μαχητική, κι΄άμα χρειστεί να τρέξει, μην την υποτιμάτε καθόλου...

Ο     Μ     Α     Ρ

Γνωστός, έμπειρος, πέρασε μια σημαντική περιπέτεια με τον τραυματισμό του, επανήλθε τελικά στην ομάδα. Το στάδιο όμως της εκ νέου προσαρμογής του στις απαιτήσεις του Ολυμπιακού, υπήρξε μακρό. Τόσο, ώστε να γίνονται σκέψεις να μας αφήσει. Τα παλαιά, υψηλά του στάνταρ απόδοσης, δεν τα βλέπαμε. Πολύ μετρημένος, πολύ συντηρητικός, μέτριος, άτολμος βασικά. Τον πέρναγαν επίσης σχετικά εύκολα, ενώ το μπουκάρισμα στην αντίπαλη περιοχή, που δεν ήταν βέβαια ποτέ το φόρτε του σε αντίθεση με τον τρελοΦιγκέϊρας ας πούμε ( που΄ναι μάλλον...εξτρέμ ο άνθρωπος ), παντελώς ανύπαρκτο. Ρε, τί συμβαίνει μ΄αυτόν, ρε τί συμβαίνει;.... ΟΜΩΣ, να, που άρχισε από μια στιγμή και μετά να στρώνει. Να...Ομαροποιείται. Είναι σοβαρό πλάγιο μπακ, με καλή τεχνική και ταχύτητα, κερδίζει πλέον με γρήγορο ρυθμό την εμπιστοσύνη και τη σιγουριά μας στη συγκεκριμένη θέση όπου αγωνίζεται, ομαδικός, ο απόλυτος επαγγελματίας και ηθικό στοιχείο. Εύχομαι ο Μαροκινός με την νορβηγική υπηκοότητα να συνεχίσει την ανιούσα πορεία του...

ΑΥΤΑ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΜΟΥ΄ΡΘΕΙ ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΕΤΣΙ, Ή ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΚΑΛΑΝΤΑ... ΘΑ ΔΟΥΜΕ.

Υ Γ.   Τον 23άρη Χουτεσιώτη, πώς τον είδατε χθες ρε παιδιά; Σαν καλός μου φάνηκε. Μικρό το δείγμα, σίγουρα, αλλά υπάρχει κι΄εκείνο το "ΕΞ΄ΟΝΥΧΟΣ ΤΟΝ ΛΕΟΝΤΑ"....