1.   Π  Ρ  Ι  Ν      Α  Π ΄   Τ  Ο  Ν      Α  Γ  Ω  Ν  Α   

Χτες, μεσημέρι Δευτέρας. Ημέρα του αγώνα κόντρα στη Λαμία. Τρώγαμε με τη γυναίκα μου μακαρονάδα στην κουζίνα. Με κιμά. Μιλάγαμε για το παιχνίδι. Είχε λίγο κρυουλάκι έξω ο καιρός. Όταν της το είπα, ατάκα μου απάντησε:

- Α, ωραίααα. Θα πάρω και δυο φακελάκια τσάϊ μαζί μου, θα ζητήσω και ζεστό νερό απ΄το μπαρ, θα το πληρώσουμε άμα είναι, και θα πιούμε και τα τσαγάκια μας εκεί που θα βλέπουμε.... ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΜΥΑΛΟ....

Η μπουκιά με τα μακαρόνια στο πηρούνι μου, κοκκάλωσε αμέσως στον αέρα. Μεταξύ πιάτου και του στόματός μου. Κάτι λίγα μακαρόνια κρεμόντουσαν απ΄το κουβάρι, που παρέμενε ακίνητο. Εντελώς. Την κοίταξα αγριωπά και με φωνή χαμηλή, βαριά όμως και κομμάτι απειλητική, της είπα:

- Άκου κυρά μου... Στη μπάλα θα κατέβουμε για να ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ, όχι για να πιούμε ΤΣΑΪ...

Κοιταχτήκαμε για καναδυό δευτερόλεπτα. Έντονα. Κι΄αμέσως μετά, ξεσπάσαμε κι΄οι δυο στα γέλια. Μια γουλίτσα απ΄το κόκκινο του Μεσενικόλα, σφράγισε τη σκηνή...

2.   Ο     Α  Γ  Ω  Ν  Α  Σ

Ένα άνετο βράδυ. Όχι εντυπωσιακός ο Ολυμπιακός, απλά ικανοποιητικός. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, όπου πίεσε τον αντίπαλο, είχε μεγάλη κατοχή που΄φθασε μέχρι το 78%, είδαμε συχνές αλλαγές θέσεων από Μάριν, Μιραλάς, Φορτούνη, μπήκε νωρίς το πρώτο, το δεύτερο άργησε κομμάτι αλλά όχι πάρα πολύ, οι πλάγιοι μπακ κατέβαιναν τακτικά, ενώ η αμυντική λειτουργία ήταν προσεκτική και παρέμεινε έτσι μέχρι τέλους. Στο δεύτερο, χάθηκαν δυο καλές ευκαιρίες μέσα στα πρώτα λεπτά κι΄αμέσως σχεδόν μετά άρχισε μια προοδευτική πτώση της απόδοσης στο κέντρο της ομάδας, με συνέπεια να δοθεί χώρος και να φανεί κάπως η Λαμία, χωρίς σημαντική ευκαιρία πάντως εκ μέρους της, αλλά και χωρίς αποτελεσματικό τρανζίσιον παιχνίδι απ΄τον Ολυμπιακό. Ατομικά, ξεχώρισα περισσότερο το δίδυμο των κεντρικών οπισθοφυλάκων ( ιδίως τον Ένγκελς ), τον Ζιλέ και τον Μάριν του πρώτου ημιχρόνου. Ο Ρομαό, έχει κάνει και καλύτερα παιχνίδια. Πολύ. Ο Πέρσης απ΄την άλλη, εξακολουθεί να βρίσκει δίχτυα, ο Φορτούνης με τις καλές αλλά και τις κακές στιγμές του, όσο για τον Τζούρτζεβιτς, αναρωτιέμαι γιατί τον έβαλε πέντε λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι. Να κάνει τί; Να ξεμουδιάσει απ΄το καθησιό ή να βάλει το τρίτο; Πάρντο, ο γνωστός, αλλά και ο Σεμπά, Σεμπά... Περί Μιραλάς, τρεις λέξεις μόνο: ΘΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.

Ο διαιτητής, αλλά και ο ένας επόπτης, επιεικώς εκνευριστικοί. Και με αντιΟλυμπιακό καταρράκτη στα μάτια...

3.   Μ  Ε  Τ  Α     Τ  Ο  Ν     Α  Γ  Ω  Ν  Α

Γυρίζαμε σπίτι με τ΄αμάξι και κάπου στη μέση της διαδρομής, χτύπησε το κινητό μου. Οδηγάει η γυναίκα μου. Το κινητό μου, σπανιότατα χτυπάει. Δεν το δουλεύω. Περίεργος να δω ποιός είναι και τέτοια ώρα μάλιστα, γύρω στις δέκα παρά δέκα, άκουσα μια φωνή να μου μιλάει. Ήταν η γυναίκα ενός συναδέλφου και πολύ στενού μου φίλου. Του Παναγιώτη. Ο φίλος μου, είχα μάθει από αλλού πως είχε "φύγει" πριν λίγες μέρες. Μετά από ΑΓΩΝΑ. Με κεφαλαία, αυτός. Είχε πάρει να μου ζητήσει συγγνώμη, γιατί δεν μας το΄χε πει, να΄ρθουμε στην κηδεία. Τα είπαμε κανα δεκάλεπτο. Θυμηθήκαμε πολλά... Ο Παναγιώτης μ΄αγαπούσε. Κι΄εγώ το ίδιο. Δεν βλεπόμαστε παρά αραιά, αλλά εκτιμούσαμε ιδιαίτερα ο ένας τον άλλο. Την τελευταία φορά που΄χαμε μιλήσει ήταν στη γιορτή του, τον δεκαπενταύγουστο. Του΄χα μιλήσει τότε για το RATM, ήταν Ολυμπιακάρα και παλιά πηγαίναμε μαζί Καραϊσκάκη, ενδιαφέρθηκε πολύ και μου΄χε δώσει την κόρη του στο τηλέφωνο να της πω λεπτομέρειες για το πως να πιάσει το σάϊτ, μιας και ο άριστος συνάδελφός μου δεν πολυχαμπάριαζε απ΄αυτά τα διαβολομηχανήματα, μολονότι όχι απόλυτα άσχετος. Θα πρέπει να μας διάβαζε. Το εύχομαι. Πάντως, ο Ολυμπιακός είχε γενικότερα κυριαρχήσει σ΄εκείνο, το τελευταίο μας, τηλεφώνημα. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - RATM. Κι΄όταν έκλεισα το τηλέφωνο στ΄αμάξι, περίλυπος, σκέφτηκα αμέσως ότι με είχε πάρει να μου μιλήσει ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ, η γυναίκα του μακαρίτη - τί σύμπτωση; - ανήμερα το βράδυ ενός αγώνα του ΘΡΥΛΟΥ πάλι... Εντελώς αναπάντεχο το τηλεφώνημα. " Ήταν για να κλείσει ο κύκλος ", μονολόγησα ψιθυρίζοντας. Και στο μυαλό μου γράφτηκε αμέσως: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - RATM - OΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Και επειδή RATM=OΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, να το γράψω πιο σωστά: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.

Στο καλό, φίλε μου Παναγιώτη....