Είναι παλιά ιστορία αυτή... Θυμάμαι απ΄το τέλος της δεκαετίας του΄60, με την υπόθεση του Κούδα. Ασφαλώς μιλάω για τη συνεχή και μοναδική στα χρονικά του ποδοσφαίρου μας ΒΙΑ των παοκτζήδων σε βάρος του Ολυμπιακού, εκεί πάνω. Απ΄τον καιρό που η ομάδα παρέμενε στη σέντρα, στο ημίχρονο, και δεν επέστρεφε στ΄αποδυτήρια για λόγους ασφάλειας, μέχρι το χθεσινό βράδυ...

Οι λόγοι γιαυτό το φαινόμενο γνωστοί, έχουν αναφερθεί επανειλημμένα εδώ στο σάϊτ από άλλους και η...παθοφυσιολογία του έχει περιγραφεί παλιότερα στο ίδιο πόστο απ΄τον πληκτρολογούντα, σ΄ένα άρθρο του για το ΣΥΝΔΡΟΜΟ DRAGA ή την ΤΡΙΣΩΜΙΑ Θ4...

Χθες, απλώς επαναλήφθηκε μια ακόμα έκρηξη του μελανόλευκου οπαδικού ηφαιστείου του Βορρά, με το ξέρασμα - και πάλι - της καυτής συμπλεγματικής ( απέναντί μας ) λάβας των ζωωδών συναισθημάτων τους σε βάρος μας. Μου΄ρχονται τώρα στο νου, έτσι πρόχειρα, και φτάνουν μέχρι τ΄ακροδάχτυλά μου οι πρόσφατες περιπτώσεις του Μιραλάς με το κομμάτι γυαλιού στο μάτι, του Τσόρι μ΄εκείνη την πέτρα τί ήταν, του Μάρκο Σίλβα με το ποτήρι νερό στην πλάτη, της πούστικιας γροθιάς του Ουρουγουανού ψευτοπαλικαρά στον Ντιόγο επιβραβευμένης με ονοματοδοσία δρόμου(!) απ΄τους εκεί πάνω... Τί να πω;

Ας έρθω όμως στα της Κυριακής. Τα ξέρουμε, τα είδαμε, τα "απολαύσαμε", δεν εξεπλάγημεν. Στις μεσοβδομαδιάτικες σκέψεις μου για τον αγώνα, ορθώς ασχολήθηκα ΜΟΝΟ με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που θα συναντούσαμε. Έπεσα πάντως έξω στο ότι δεν είχα προβλέψει πως ο αγώνας δεν θ΄άρχιζε καν λόγω ΒΙΑΣ. Ίσως έπρεπε, μιας και ξέρω από τον ψυχισμό τους εδώ και καμιά 60ριά και βάλε χρόνια. Οι "υπεύθυνοι" του ζεματισμένου πια δικεφάλου προσπαθούν από χθες επιμελώς, σκόπιμα αλλ΄ανεπιτυχέστατα να υποβαθμίσουν το περιστατικό με τον ατυχή Γκαρθία, μιλούν εσκεμμένα για ένα...απλό χαρτί, τολμούν να μας χαρακτηρίζουν...δειλούς γιατί δεν ξαναβγήκαμε ν΄αγωνιστούμε και μας σερβίρουν αλλεπάληλα και ενορχηστρωμένα ένα σωρό άλλες ΑΗΔΙΕΣ. Αν ήταν μ΄αυτούς αντίστροφα, στο Καραϊσκάκη, να΄βλεπα τί θα κάνανε... Ο αντιπερισπασμός, ο αποπροσανατολισμός, η διαστρέβλωση, η απόκρυψη, ο υπερτονισμός όπου μας βολεύει, ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ, σε μεγαλοπρεπή παρέλαση απ΄το περιστατικό και μετά. Σιχάθηκα... Πού απευθύνονται; Στους δικούς τους σίγουρα. Και μόνο. Όπως και όχι σε όλους. Ασφαλώς. Όχι στους περισσότερους. ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ, ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, ΤΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ! Απλώς το παίζουν και θα το παίζουν τώρα και στο εξής. Η γελοία σκοπιμότητα, πάνω απ΄την ΑΛΗΘΕΙΑ. Ρουτίνα αυτό, άλλωστε. Το ζούμε καθημερινά... Μόνο σε μια δράκα ανεγκέφαλων οπαδών της ομάδας τους τα λένε, παίζοντας το παιχνίδι τους. Αβαντάροντάς τους. Επιβραβεύοντάς τους στην ουσία, αφού δεν καταδικάζουν, δεν αποδοκιμάζουν καν τον χθεσινό φταίχτη για την κατάντια τους. Το αντίθετο. Μας "επιτίθενται"... Τσιμουδιά, ρεεε! Μου θέλουν και πρωταθλητισμό οι τιτλοπειναλέοι, οι παντελώς άσχετοι με την κουλτούρα του πρωταθλητισμού στην μπάλα. Ανεγκέφαλων, που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι τους καυλώσει αδιαφορώντας για τις συνέπειες, που θέλουν να συνδιοικούν το σωματείο αυτό, που δίνουν τον τόνο της εξαλλοσύνης ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, που παραμένουν χαϊδεμένοι και εξακολουθητικά ατιμώρητοι στην πράξη, που δεν πρόκειται να ισιώσουν ποτέ για ένα και μόνο λόγο: γιατί όσοι βρίσκονται στο κεφάλι της συγκεκριμένης ομάδας, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, δεν πήραν ποτέ την απόφαση να κόψουν ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ και ΔΡΑΣΤΙΚΑ τη ρίζα αυτού του καρκινώματος. Και τους λόγους τους ξέρουμε. Εσκεμμένη θωπεία αντί για χαστούκι, ο φόβος φυλάει τα έρημα, ωχαδερφισμός, παιδιά είναι θα στρώσουνε πού θα πάει, αδυναμία, συμφέροντα... Η ΑΛΗΤΕΙΑ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΙ΄ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ. ΤΗ ΧΩΡΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ. ΚΙ΄ΕΚΕΙ ΚΙ΄ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ. ΟΠΟΥ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....

Να δούμε τους ΤΩΡΙΝΟΥΣ υπεύθυνους για το χάλι που ζήσαμε πάλι; Τους ξέρουμε, φυσικά. Αλλά ναααα, έτσι για να τους....εμπεδώνουμε και να μην τους ξεχνάμε, μιας και η αμνησία, ιδίως η επιλεκτική, αποτελεί κυρίαρχο χαρακτηριστικό του λαού μας. Με φωτογραφίες. Και λίγα, όσο γίνεται, σχόλια.

Κύριε πρωθυπουργέ, έχεις μεγάλη ευθύνη ΚΑΙ για τα χθεσινά στην Τούμπα. Που κάνουν ήδη τον γύρο του κόσμου, ξεφτιλίζοντάς μας διεθνώς. Όταν ο άλλος λ.χ. δηλώνει φαρδιά πλατιά "ή εμείς το πρωτάθλημα ή κανείς" και ο παράλλος χαρακτηρίζει δημοσίως "δικό μας" τον πρόεδρο της ΕΠΟ και ΕΣΥ δεν παρεμβαίνεις ( γιατί τα ξέρεις αυτά ), ως έχεις υποχρέωση, αλλά τ΄αφήνεις ανέγγιχτα για τους λόγους που σε αφορούν, είσαι ΕΝΟΧΟΣ. Δυστυχώς. Επέλεξες πλευρά, επέλεξες πρωταθλητή, επέλεξες ανθρώπους στα κατάλληλα πόστα προκειμένου να υλοποιήσουν τα "θέλω" σου, συνεργάζεσαι με όποιον κρίνεις ότι εξυπηρετεί τα όποια σχέδιά σου, έδωσες γραμμή, άναψες πράσινο φως για πολλές κατευθύνσεις. ΕΥΘΥΝΕΣΑΙ. ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΠ΄ΟΛΟΥΣ.

Κύριε υπουργέ, έβαλες τα θεμέλια για τη δημιουργία της σημερινής, ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗΣ, κεφαλής στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τί βλέπουμε; Την τραγική αποτυχία του νόμου σου. ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ. Μην το ξεχνάμε. Έπρεπε να "το πάρεις αλλιώς"... Άφησες στη θέση σου άχρωμον και άγευστον, δουλικώς βηματίζοντα τον δρόμο τον οποίο ΤΟΥ εχάραξες. Κατέχεις ήδη, άλλο πόστο. Καίριο. Για πολλά. Να δούμε πού θα πάει το πράμα... Φρονώ επομένως ότι εξακολουθείς να κινείς τα νήματα ΚΑΙ σε χώρους που ΤΥΠΙΚΑ δεν σου ανήκουν. Δεν πολιτικοποιήσαμε εμείς το ποδόσφαιρο. ΕΣΥ το΄κανες πρώτος. Καλά για την...ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής μας ζωής, φταίτε και οι 300. Κάποιος σας επιλέγει βέβαια... ΑΥΤΑ.

Ο...εγχώριος αχταρμάς της "εξυγίανσης". Γραμμένος, Τριτσώνης, Κουκουλάκης. Υπάρχουν κι΄άλλοι που΄χουνε πόστα, με...ανάλογες δράσεις, εκεί στην ομοσπονδία. ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΑΙΣΧΗ ΕΙΔΑΜΕ, ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ. Βάϊος Μπαλάφας, σαφώς ειδικότερος εμού στα σχετικά. Πώς τα΄χουν καταφέρει και ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ έχουν παράπονα απ΄τις διαιτητικές επιλογές σε κάθε αγωνιστική; Εμείς πάντως, θα΄χουμε να λέμε και στα εγγόνια μας για δαύτους. Δεν είναι όμως μόνοι. Έχουν και...ενίσχυση απ΄το εξωτερικό. Από την ΜΗΤΕΡΑ όλων των ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών της ηπείρου. Που...επιβλέπει, συντονίζει και...συγχαίρει. Εαυτούς και αλλήλους. Προπάντων όμως, ΣΥΜΦΩΝΕΙ. Τώρα που είπα ΜΗΤΕΡΑ, γιααα να βγαίνουνε στα μανταλάκια δυο γνωστές μορφές της ΟΥΕΦΑ. Αυτή κι΄αυτοί, αν είναι ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ...

Τα "άνθη του κακού". Με τις αποφάσεις τους, την ανενεργησία τους, τις τουλαχιστον παράδοξες αβάντες τους. Λέγονται πολλά... Του λόγου μου θα σταθώ μόνο στο ότι περιμένουμε ακόμη τους δυο αλλοδαπούς αρχιδιαιτητές που μας έταξε προσφάτως η ΜΗΤΕΡΑ. Να βάλουν τάξη στο χάος, να κάνουν ντα-ντά, να παραμερίσουν, να διώξουν, να...να... Ρε άντε στο διάολο! Μααα, πόσο καθυστερούν; Και γιατί άραγε; Θα΄λεγε κανείς ότι κάποιοι δεν τους γουστάρουν. Κακοήθειες...

ΓΙΑ ΠΑΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ:

Το δίδυμο των "ελευθερωτών". Η Ιωάννα της Λωραίνης και ο Ναπολεοντίσκος υιός...

Έχουν γραφτεί τόσα πολλά και για τους δυο. Ότι και να βρεις να πεις, θα δευτερέψεις. Σημαιοφόροι της "κάθαρσης", της "ισονομίας", του "50:50". Πλούσιος μπορεί να είναι ο μπαμπάς. Αλλά δεν είμαι εξίσου σίγουρος για την ψυχοπνευματική κατάσταση και των δυονώνε. Έχω αμφιβολίες. Και σοβαρολογώ. Τί να πεις για ανθρώπους που επέτρεψαν π.χ. σε κάποιον ηλίθιο, να τους ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΕΙ; Αποτελεί δείγμα μόνο μιας αρρωστημένης έπαρσης, κουλτούρας, ετούτο, ή κάτι σοβαρότερο; Εξ όνυχος τον λέοντα... Το γεγονός είναι πως έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας, έχουν κολεγιάσει με κόσμο και κοσμάκη, και παρά τα όσα τους καταμαρτυρούν μπόλικοι, έχουν δύναμη, ΤΩΡΑ, με τους σημερινούς πολιτικά κρατούντες. Ο άνθρωπος όμως, ως γνωστόν, διαθέτει - ενίοτε - απεριόριστες αντοχές. Όθεν και ευελπιστώ. Θεωρώ πάντως ότι ο στρατός των ΜΜΕ ιδιοκτησίας ή επιρροής τους εν πάση περιπτώσει, αποτελεί ΚΙΝΔΥΝΟ για την υπόσταση αυτού τούτου του ποδοσφαίρου μας. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ. Αν θέλανε, μπορούσαν να ελέγξουν τους ανεξέλεγκτους. Όχι μόνο εμένα να ψάχνουν οι σεκιουριτάδες πριν μπω στο γήπεδο. Να εκτείνω τα χερια μου και να μου ψάχνουνε το τσαντάκι με το πορτοφάλι μου, ενώ την ίδια στιγμή αισθάνομαι προσβεβλημένος. ΝΑΙ, ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ! ΠΡΟΣΒΕΒΛΗΜΕΝΟΣ! Αλλά τί να κάνω, τους καταλαβαίνω και υπομένω. Πώς μπήκε όμως ολόκληρο σκούτερ μέσα στη Τούμπα, ρε; Πώς πέρασε ο μάγκας το ρολό με το χαρτί της ταμειακής μηχανής μέσα, ρε; Πώς περνάνε τόσα και τόσα σε όλα τα γήπεδα, και στο δικό μας, μέσα; Είχε πάρει στρατηγική θέση ο τύπος, χθες. Πάνω από τον πάγκο. Είχε προγραμματίσει να χτυπήσει δικό μας. Του΄ριξε, τον πέτυχε, είδα και κάτι χαρτάκια να πετάγονται στον αέρα απο κάποιους άλλους εκεί πιο πάνω, αμέσως μετά το συμβάν. Τί δηλαδή; Μπράβο ήταν αυτό; ΦΑΤΕ ΤΗΝ ΤΩΡΑ! Και με την ευκαιρία: Οταν τιμωρηθούνε δαύτοι με αφαίρεση βαθμών, τότε είναι που δεν περιμένω να σβήσουνε τους δικούς μας στην έφεση....

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ - ΑΥΤΟΥΣ - ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΕΞΩ ΑΠ΄ΤΟ ΧΟΡΟ; ΕΙΝΑΙ;

Μίσθαρνα όργανα της νέας, ιδίως, εποχής στην αθλητικογραφία. Φαινόμενο η κακότητα, η εμπάθεια, η διαστρεβλωτική ικανότητα σε γεγονότα που βγάζουν μάτια, η αμορφωσιά και εν τέλει η ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ τους. Σαν τον χορό στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Γυρίζουν δώθε κείθε, ουρλιάζουν, νανουρίζουν, κλαίνε, γελάνε, σιγοντάρουνε, καταριώνται, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως επιτάσσει ο κύρης τους. ΤΕΡΑΣΤΙΑ Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Ειδικά εκεί πάνω... Εφημερίδες, σάϊτ, ραδιόφωνα, τηλεοπτικοί σταθμοί. Επίπεδο, αντίστοιχο των αναγνωστο-ακροατο-θεατών τους. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο... Αρχιερατεύουν την κοινή γνώμη των πολλών και ειδικά των...ζωηρών. Κάνουν το παιχνίδι τους, αμιλλώμενοι στο ποιός θα εξυπηρετήσει καλύτερα τον...Ρούβλια ( εν προκειμένω ). ΕΜΕΤΟΓΟΝΟΙ... ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ, ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΔΥΝΑΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ...

ΣΑΝ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

Και επειδή έπεσε πολύς...ζόφος με όλα τα παραπάνω, λέω να ξεφύγουμε λιγάκι με μια προσωπική εκμυστήρευση.

Χθες τα μεσάνυχτα λοιπόν μπαϊλντισμένος πια απ΄όσα είχα δει και διαβάσει για τα τεχθέντα στη...συμπρωτεύουσα, με το επιδεικνυόμενο προκλητικά πανό της Βουλγαρίας στο μελανόλευκο γήπεδό της, είπα να κατεβάσω κάτι γελαστικό με torrent στο PC μου. Είδα μια πιπεράτη κωμωδία. Ο ξενόγλωσσος τίτλος της " Τα κάναμε μουνί", μ΄ένα εκλεκτό επιτελείο ηθοποιών, που είχαν δώσει πραγματικά τον καλύτερο εαυτό τους για το αποτέλεσμα. Δικαίως βραβεύτηκαν με τρεις χρυσές σφαίρες και τρία Εmmy. Βάζω και μια φωτογραφία απ΄την ταινία. Κυρίως για να δείτε ένα νεαρό, αριστερά κάτω στη γωνία όπως την κοιτάμε, με το μακρύ μαλλί. Να μου το θυμηθείτε. Θα΄χει μέλλον αυτός ο πιτσιρικάς. Έπαιζε τον ρόλο ενός spokesman, ενός επαγγελματία ΨΕΥΤΗ, ενός τύπου που έδειχνε σε τί ΧΑΛΙ μπορεί να καταλήξει ο άνθρωπος προκειμένου να επιβιώσει. Για λύπηση τελικά... Δε θυμάμαι τ΄όνομά του, αλλά είμαι βέβαιος ότι μετά απ΄αυτή του την ερμηνεία, θα τον βλέπουμε στο εξής συχνά. Κάτι θα με πείραξε όμως στο φαϊ. Λέτε η γαριδομακαρονάδα; Γιατί είχα μια φαγούρα όλο το βράδυ, καταλαβαίνετε... ΕΚΕΙ. Δεν τολμώ να το γράψω πιο καθαρά, αφού εγώ δε λέω κακά λόγια, με ξέρετε...