Οι κοριτσάρες μας τα κατάφεραν. Σ΄ένα γήπεδο με τουρκικές μονάχα σημαίες, δεν πήρε το μάτι μου τίποτα σημαίες της Μπούρσα, και - μη χάσουμε - τη φωτογραφία του Κεμάλ σε θέση περίοπτη. Σε χώρο αθλητικό. Τα συνηθίζουν αυτά οι γείτονες. Ο κυριότερος λόγος, για τον οποίον ανέκαθεν δε γουστάριζα να επισκεφτώ τη συγκεκριμένη χώρα. Θρίαμβος του Δαφνοστεφανωμένου, ηχηρή σφαλιάρα στον εθνικισμό κυρίως των προκλητικών και κομπλεξικών όμως "απέναντι", πληρωμή με το ΙΔΙΟ νόμισμα, αφού τα "ζητάγανε" οι στύλοι του Μοργκάνι τους...

Το θέμα μου όμως, είναι άλλο. Το δάκρυ της παίκτριάς μας, μου΄δωσε απλά την αφορμή. Όπως και η έκφραση μιας άλλης, συμπαίκτριας της προηγούμενης, στον ίδιο αγώνα. Με τις πεταμένες σφαγίτιδες στο λαιμό και τις μπουνιές στα χέρια. Σε τούτο το άρθρο, θα μιλήσουνε πολύ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ...

Να βάλω κι΄άλλες δύο. Από΄να άλλο άθλημα. Που κι΄εκεί σαρώνουμε. Με διεθνείς επίσης διακρίσεις. Το πόλο. Δύο φωτογραφίες που μ΄αρέσανε, γιαυτό και τις είχα αποθηκεύσει. Που δείχνουνε εμφαντικά ό,τι αποκαλώ ΟΛΥΜΠΙΑΚΙΣΜΟ, κάτι δηλ. σαν "θα σου φάω τα ρουθούνια ρεεε...".

Απάντηση λοιπόν το δάκρυ και τα συμπαρομαρτούντα πιο πάνω. Και συμβολισμός. Απάντηση και συμβολισμός  προς το ποδοσφαιρικό μας τμήμα πρώτα-πρώτα. Το φετινό. Την αδιαφορία, τις απειθαρχίες και τα ρέστα. Είπα να μην μυρηκάσω, αλλά... Ναι, η διοίκηση, ναι, ο προπονητής, αλλά κι΄οι ποδοσφαιριστές μας δεν είναι μωρά να θέλουνε ΔΙΑΡΚΩΣ ντάντεμα και επιτήρηση. Νεαροί και οι μεν, νεαρές και νεαροί και οι δε. Γιατί στα ερασιτεχνικά δεν έχουμε τη βρομιά του ποδοσφαίρου; Εκεί που συνήθως παίζουμε σε άδειες πρακτικά κερκίδες και με ελάχιστα συγκριτικά με τη μπάλα χρήματα και παροχές; Γιατί είναι η μονέδα ακριβώς η πουτάνα, που τα χαλάει όλα. Η μονέδα και η μεγάλη δημοφιλία, δηλαδή ο κοσμάκης, δηλαδή η αποκτώμενη δύναμη, επιρροή και όρεξη για επιχειρηματικά κ.α. ανοίγματα απ΄τη μια και ο...αέρας που παίρνουνε απ΄την άλλη, μέσα από δαύτα, τα μυαλά ορισμένων απ΄τους χαϊδεμένους μας. Πόσο μάλλον αν είσαι...ευάλωτος σαν χαρακτήρας. Σε κάθε ομάδα άλλωστε συμβαίνουν ή μπορεί να συμβούν ετούτα. Μιλάω για τις μεγάλες. Τις λαοφιλείς. Ο σκοτεινός κόσμος του ποδοσφαίρου. Στις δικαστικές αίθουσες, αντί για το χόρτο, οι βαθμολογίες. Μαα....όταν βλέπουμε τέτοια πράματα όπως τ΄από κάτω,

πώς να μη μεταφερθεί το πράμα στους δικαστές; Να ρίχνει ο αμετανόητος πανύβλαξ με δύναμη στα καλά του καθουμένου ρολό ΤΑΜΕΙΑΚΗΣ μηχανής ( και όχι ρολό χαρτί, που ΣΚΟΠΙΜΑ το ανεβοκατεβάζετε, εσείς οι γνωστοί ) σημαδεύοντας τη μάπα του αντίπαλου προπονητή, να του ματώνει από μέσα το χείλι ( ναι ρε μαλάκες, εκεί στο δόντια βρήκε ο πιεσμένος και βιαίως μετατοπισμένος απ΄την πρόσκρουση μαλακός βλεννογόνος του και μάτωσε, στο σκληρό, άκαμπτο και ελέφτερο κοφτερό τους μέρος, εκεί στο έρκος των οδόντων που λέγαμε κι΄εμείς πιτσιρικάδες στη Φρεαττύδα, κολοκύθες, ΑΡΔ, που γράφετε ό,τι μπούρδα σας καυλώσει) και να τρολάρει όλο συλλήβδην το βορειοελλαδίτικο επικοινωνιακό ασπρόμαυρο σινάφι για θέατρο, αυτοτραυματισμό, ή...Θέϊκη παρέμβαση. ΝΤΡΟΠΗ, ΡΕΕΕ!... Ή να μπουκάρει έξαλλος ο Ιβάν ( θα σας στοιχειώνει εσαεί αυτό το μπουκάρισμά του ) με τη κουμπούρα και να την...ψιλοπιάνει κι΄εσείς οι - μη χέσω - opinion makers της...συμπρωτεύουσας να προσπαθείτε κωμικοτραγικά να τη δικιολογήσετε κατεβάζοντας ό,τι ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ μπορεί να κατεβάσει ανθρώπινο(;) κεφάλι... Ήθελα να΄ξερα τί θα κάνατε ΕΣΕΙΣ, αν ήταν ο Λουτσέσκου στη θέση του Γκαρθία κι΄ο Μαρινάκης στη θέση του Σαββίδη στο Καραϊσκάκη... Ή πάλι σκέφτομαι, επειδή όλοι μιλάνε για χαρτιά, για χαρτιά, και τί κακό πράμα είν΄αυτά τα χαρτιά και άδικο και τα ρέστα, ΑΝ ΚΑΤΑΡΓΙΟΝΤΟΥΣΑΝ ΕΤΟΥΤΑ Τ΄ΑΤΙΜΑ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣ και δεν υπήρχαν ούτε κανονισμοί ούτε νόμοι ούτε τίποτα, ΕΙΔΙΚΑ στο ποδοσφαιρο μα και σε μπάσκετ, πόλο, παντού και ΠΙΟ ειδικά στη χώρα μας, ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΡΑΓΕ; Στην Τούμπα, ας πούμε. Αλλά όχι μόνο. Κι΄αλλού. Σ΄όλη την επικράτεια, αν θέτε. ΖΟΥΓΚΛΑΑΑΑ.... Οι αθλητικοί χώροι, ανα πάσαν στιγμή, θα μπορούσαν να μετατραπούν έτσι όπως πάνε τα πράματα, σε ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ....

Κι΄επειδή ο λόγος για την μπάλα. Αν το χτεσινό πέναλτι εναντίον της Γιουβέντους στο 93΄ δινότανε σε βάρος του Πάοκ ειδικά ( αλλά όχι αποκλειστικά ) στην Τούμπα, τίιιι θα΄χαμε; ΤΙΙΙΙ; Απάντηση θέλω. Ιδίως απ΄τη μεγάλη πληγή: Τους κάθε λογής επικοινωνιολόγους εκεί πάνω, που ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΙ άπληστα, εξακολουθητικά και ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ τους, τους ανυπόφορα τιτλοστερημένους οπαδούς του γνωστού σαματατζίδικου σωματείου ( ώωωρε λεφτά που βγάζουνε οι δικηγόροι του απ΄τον Ρωσοπόντιο τελευταία...), τους έχουνε μεταστρέψει ΤΟΣΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ τα μυαλά και την ψυχοσύνθεση, ώστε να προτείνεται η...απονομή του πρωταθλήματος, λέει, το Σάββατο που έρχεται στον...Πάοκ. Πού πάμε, ρε; Τί να πεις όμως, όταν έχεις τέτοιες φάτσες σαν τις από κάτω στο ρετιρέ της Σούπερ Λίγκας; Εξυγιαντικές, πάντα...

Και γενικότερα, ρε παιδί μου, τί φάτσες είν΄αυτές που κυριαρχούν διοικητικά κλπ στην μπάλα; Κι΄οχι μόνο τώρα. Δύσκολο ως αδύνατο να βρεις καμιά της προκοπής... Τυχαίο; Δε νομίζω... Εκείνος ο Θωμάς; Που γιορτάζει κιόλας μεθαύριο; Αλλά ας τ΄αφήσω, πάει αλλού το θέμα.

ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ΄ΘΕΛΑ ΑΠ΄ΤΗΝ ΑΡΧΗ:

Βαγγέλη, βάλτονα σβέλτα στα κόλπα ΕΣΥ τον νεοφερμένο, να καταλάβει ΚΑΛΑ σε ποιά ομάδα και χώρα ήρθε και τί θέλει ο γαυρολαός απ΄αυτόν. Στρώστον όπως πρέπει στη δουλειά, συνεργάσου ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ και όσο χρειάζεται μαζί του, στηρίξου στην οξυδέρκεια, την εμπειρία και στο ένστικτό σου, μην εμπιστεύεσαι ΑΠΟΛΥΤΑ κανένα και χάραξε ΕΣΥ τις βάσεις για τον ΣΩΣΤΟ εφεξής δρόμο. Με τον ερασιτέχνη, πώς τα καταφέρνεις έτσι καλά; Αυτός ο σιδηρόδρομος εδώ κι΄ένα χρόνο και κάτι, ας πούμε, ονόματι ΜπέντοΒούζοΛεμονοΧάσοΛεμονοΓκαρθία, θα ΠΡΕΠΕΙ να τελειώνει επί τέλους ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ "ΠΕΔΡΟ ΜΑΡΤΙΝΣ" τα δρομολόγιά του. Πολύ ταλαιπώρησαν κι΄εμάς κι΄εσένα μαζί που τα "δίνεις", αυτά τα σούρτα-φέρτα του. ΕΜΑΘΕΣ ΠΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ. Καλά έκανες και του άρχισες αμέσως τα...ιδιαίτερα. Στη φλέβα, στη φλέβα, μπορείς να του χώσεις το...μικρόβιο; Αν το καταφέρεις αυτό, έκανες ήδη ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΙΣΩΣ ΒΗΜΑ...

HASTA LA VISTA, BABIES....