Δεν το΄ξερα. Τώρα το΄μαθα, πριν από δύο λεπτά, διαβάζοντας το ποστ του Καραπαπά κι΄έπιασα αμέσως να χτυπάω τα πλήκτρα του υπολογιστή μου, έντονα φορτισμένος και βουρκωμένος...

ΕΦΥΓΕ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ. ΑΠΟ΄ΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ. ΣΒΥΝΕΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΑΝΕΙΠΩΤΗΣ ΔΟΞΑΣ ΚΑΙ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΧΑΝΕΤΑΙ. ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ. ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΡΙΖΩΝΕΙ, ΒΛΑΣΤΑΝΕΙ ΣΕ ΑΛΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ. ΑΛΛΗ ΣΦΑΙΡΑ, ΟΥΡΑΝΙΑ. ΜΠΗΚΕ ΚΙ΄ΑΥΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ. ΜΕΓΑΛΕ ΚΩΣΤΑ, ΣΕ ΝΕΚΡΟΦΙΛΩ ΚΑΙ Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΕΝΑΝ ΠΙΤΣΙΡΙΚΟ, ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΣΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΚΙ΄ΑΥΤΟΝ ΒΑΜΜΕΝΟ ΓΑΥΡΟ, ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΚΙΑ....

Τον θυμάμαι πολύ έντονα. Πολύ ζωντανά. Θα τον περιγράψω. Για να θυμίσω και να γνωρίσω στις γενιές που δεν τον βίωσαν, τί είδους παίχτης ήταν. Τα υπόλοιπα, τα βιογραφικά, θα τα βρείτε εύκολα παντού...

Μάλλον κοντός, δεμένος, μ΄ένα χαρακτηριστικό κεφάλι από πλούσια ξανθά, καλοκουρεμένα και καλοχενισμένα μαλλιά. Γερή τρίχα... Έπαιζε σημερινό 6άρι. Τότε φορούσε το 4. Στο παιχνίδι του ήταν δυνατός, ηρωϊκός, μαχητής πεισματάρης, όχι ο τύπος του ντιλεντάντε παίχτη σαν τον Υφαντή ας πούμε ή του βιρτουόζου όπως ο αείμνηστος Μπέμπης, αλλά από΄κείνους που άμα σε παίξουν από κοντά, σου κάνουν το βίο αβίωτο και τελικά σε εξαφανίζουν. Ειδικός στο να φυλάει και να εξουδετερώνει μεγάλες αντίπαλες βεντέτες. Είχε σβύσει Πελέ και Πούσκας ο Κώστας, ο αρχηγός, το "λιονταράκι"...

Έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ομάδα. Έκοβε τον αντίπαλο, παίρνοντάς του την μπάλα ή υποχρεώνοντάς τον να κάνει λάθος ή κάνοντας του φάουλ και ξεκινούσε συνήθως την αντεπίθεση του Θρύλου με την πρώτη μπαλιά στους μεγάλους τεχνίτες και δημιουργούς. Όχι βρώμικος παίχτης. Σκληρός, ναι. Όχι...Ράμος όμως, που΄ναι και επίκαιρος. Καλό πόδι, δυνατό σουτ και με τα γκολάκια του. Θα τον παρομοίαζα με...όρους σημερινούς μ΄εναν Ρομαό στα ΠΟΛΥ καλά του. Τέτοιο στιλ ήτανε. "Μουρατοειδές" για τους πολύ παλιούς. Έσφυζε κυριολεκτικά απ΄αυτό που αποκαλώ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣΥΝΗ, καλώς εννοούμενο δηλ. ποδοσφαιρικό τσαμπουκά, σαν να΄λεγε στον αντίπαλο παίχτη του "από μένα δεν περνάς, φιλαράκο". Το αποτέλεσμα ήταν να θεωρείται επί σειρά πολλών ετών, απ΄τα μέσα της δεκαετίας του΄50  μέχρι βαθιά στη δεκαετία του΄60, βασική επιλογή για την ενδεκάδα απ΄όλους τους προπονητές που πέρασαν σ΄εκείνο, το μακρό, διάστημα. Ειχε και παιχταράδες συμπαίχτες βέβαια...

ΚΩΣΤΑ, ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΓΑΥΡΟΙ! ΚΑΙ ΟΣΟΙ Σ΄ΕΖΗΣΑΝ ΚΑΙ ΟΣΟΙ Σ΄ΕΜΑΘΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΤΕΡΟΥΣ. ΠΕΡΑΣΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΟΠΑΔΙΚΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΜΑΣ. ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΟΤΕΡΟΥ, ΤΟΥ ΛΑΟΦΙΛΕΣΤΕΡΟΥ, ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΥ ΑΠ΄ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΣΤΕΛΕΧΩΣΕΙΣ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΣΥΜΠΑΙΧΤΩΝ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ! ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΟΥΣΑΝ, ΒΛΕΠΕΙΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΜΑΣ-ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑΥΤΟΥΣ, ΕΝΑΝ "ΚΟΦΤΗ" ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ...

ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΓΑΥΡΑΚΙ, ΠΟΥ "ΞΕΠΕΤΑΧΤΗΚΕ" ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΕΧΟΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΕΣ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΑΙΧΤΩΝ - ΘΡΥΛΩΝ...

ΝΑ΄ΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΣΚΕΠΑΣΕΙ, ΞΑΝΘΩΠΕ ΑΡΧΗΓΕ!