Και για όχι λίγους σύγγαυρους, ισότιμη ή ακόμα και πάνω από τη γαλανόλευκη. Δεν θα το κρίνω εγώ αυτό. Για όλους τους φιλάθλους άλλωστε παγκοσμίως η φανέλα της ομάδας τους είναι μοναδική και υπερπολύτιμη, αφού συμβολίζει αρχές και αξίες τεράστιας σημασίας και άρρηκτα συνδεδεμένες με την ιστορία του σωματείου το οποίο λατρεύουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους.

Γιατί κάνω θέμα την ερυθρόλευκη, τώρα; Διότι κάπου διάβασα πως ετοιμάζεται να παρουσιαστεί η καινούρια φανέλα του Ολυμπιακού στην επόμενη σεζόν. Έτσι πάν΄αυτά. Μαζί με τα διαρκείας και τις μεταγραφές...

Τί συμβαίνει επομένως; Θα είμαι σαφής, χωρίς να διεκδικώ κανενός είδους...αξίωμα ή προνόμιο οπαδικής ανώτερότητας και λοιπές αηδίες. Όλοι οι γαύροι άλλωστε, απ΄τον πρώτο και τον πιο επώνυμο μέχρι τον τελευταίο και ανώνυμο ( ΑΛΛΑ ΕΞΙΣΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΜΕ Τ΄ΟΝΟΜΑ "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ" ), είμαστε ΙΣΟΙ μπροστά στις κόκκινες και άσπρες λωρίδες και στο μεγαλείο του ΑΘΑΝΑΤΟΥ δαφνοστεφανωμένου εφήβου. Μπροστά στον μεγαλύτερο πολυαθλητικό οργανισμό της χώρας και έναν απ΄τους μεγαλύτερους σε ευρωπαϊκή, τουλάχιστον, κλίμακα. Τυχαίνει απλά να΄μαι οπαδός του πολλές δεκαετίες, να΄χα την ευκαιρία να οργανωθώ στο οπαδικό του κίνημα πριν από 46 χρόνια, να΄χω φορέσει αυτή τη φανέλα πολύ πολύ παλιά, έστω για λίγο λόγω απαιτητικών εκπαιδευτικών απαιτήσεων ( δεν ήταν τότε τα πράματα όπως είναι τώρα ) και κυρίως να γράφω σε τούτη την ξεχωριστή και ολοκάθαρη γαυροφωλιά.

Και εννοώ την εμφάνιση της φανέλας. Πέρσι π.χ. με "κούρντισε" κάπως η πολύ ασπρίλα σε βάρος της κοκκινίλας. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑ για μένα, δεν ξέρω για τ΄αδέλφια μου τους ομοϊδεάτες, σημαίνει κυρίως ΚΟΚΚΙΝΙΛΑ και όχι ασπρίλα. Ναι και στα δύο, αλλά το βάρος ΟΦΕΙΛΕΙ να πέφτει, ισορροπημένα πάντα, στην κοκκινίλα. Για να ξηγιόμαστε. Ένα. Το άλλο, είναι οι αισθητικοί...νεωτερισμοί που μας επιφυλάσσονται στο ντιζάϊν της φανέλας κάθε χρόνο. Παγκόσμιο βλέπετε το φαινόμενο και παγκόσμια και η συχνή χρωματική και σχεδιαστική...κακοποίηση σε φανέλες τεράστιας διαπλανητικής δημοφιλίας. Πότε λοιπόν έτσι, πότε αλλιώς, κάθε φορά αλλαγές για τις αλλαγές απ΄ό,τι βλέπω εγώ, βάλε κι΄εκείνο το....μπασκετικό "θριιιιιιιι.....πόϊντς" μαζί με τα λοιπά ηχητικά και λοιπά...κουνηστικά συμπαρομαρτούντα, ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΦΥΓΕΙ ΚΑΠΩΣ απ΄τον πυρήνα της γαυροσύνης! Για τις σέλφι, το ποπ κορν και τα τοιαύτα, δεν μπορούμε πια να κάνουμε τίποτα, αλλά ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ, ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ ΡΕ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΟΜΙΖΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΠΟΡΟΥΜΕ! Πότε πορτοκαλί, πότε ανθρακί, πότε μπλε, μας έχετε πρήξει στα αισθητικά χαστούκια... Τί είν΄αυτό; Πού θα πάει το πράμα; Τί μένει πια; Η...εμπριμέ ή η...φλοράλ φανέλα; Ρε παίδες, εσείς τέλος πάντων που αποφασίζετε, δεν σας υποτιμώ που δεν έχετε δει Μουράτη, Μπέμπη και Σιδέρη ας πούμε, αλλά γιααα να συνέλθουμε όλοι τέλος πάντων και ν΄αφήσουμε την ντιζαϊνολογία και την πολυχρωματοφιλία έξω απ΄τα νερά μας και να επιστρέψουμε ΣΤΑΘΕΡΑ στις ρίζες μας. Η μόδα και η τάση, όταν μιλάμε για Ολυμπιακό, για την πεμπτουσία αυτού του συνδέσμου, για το DNA του, ΟΦΕΙΛΟΥΝ να υποτάσσονται σε δύο χρώματα και τίποτ΄άλλο: ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΥΣΤΕΡΑ, ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΑ. Κοιτάξτε παλιές εμφανίσεις, πετυχημένες, δεμένες με θριάμβους σαν παραμύθια που λέει και ο ύμνος μας, απλές, λιτές, δωρικές, λεβέντικες, πειραιώτικες, γαύρικες, και αφήστε τις αταίριαστες μοντερνιές, τους ξεκάρφωτους αισθητικούς πειραματισμούς και τις...ψιλοαδελφίστικες καινοτομίες. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΛΩΣ ΕΝΝΟΟΥΜΕΝΗ ΜΑΓΚΙΑ! ΚΑΙ Η ΜΑΓΚΙΑ, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ, ΣΑΝ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ, ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑ "ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ" ΣΤΟ RED STORE. Το κόκκινο είναι ένα χρώμα - φωτιά, όπως ο Θρύλος, συμβολίζει έξοχα τον Θρύλο, ο Ολυμπιακός αν θέλετε, χρωματικά, δεν θα μπορούσε να εκφραστεί παρά μόνο με το κόκκινο σε άσπρο ξάστερο φόντο, ακριβώς για να ΤΟΝΙΣΤΕΙ η κοκκινίλα, ΑΛΛΑ αυτό το χρώμα απαιτεί ακριβώς ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΒΑΣΜΟ και ΠΡΟΣΟΧΗ στην αισθητική ( και όχι μόνο ) διαχείρισή του, γιατί για μας τους γαύρους έχει μια ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΜΕΓΑΛΗ, είναι κάτι - χωρίς υπερβολή - σαν τον σταυρό. Το προσκυνάνε εκατομμύρια Έλληνες. Χεστήκαμε για τους άλλους. Τους απέναντι. Που ούτε στα πιο ακραία, πιο τολμηρά όνειρά τους δεν πρόκειται ποτέ των ποτών να μας ακουμπήσουν, έστω. Γιαυτό μας πολεμάνε λυσσασμένα. Γιατί φθονούν τον ΘΡΥΛΟ, τον φοβούνται και συνακόλουθα τον μισούν. ΤΙΜΗΤΙΚΑ ΟΛ΄ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΝΑΦΙ ΜΑΣ...

Σ     Υ     Ν     Ο     Ψ     Ι     Ζ     Ω  :

Τα είπα και...ξεθύμανα. Επιστροφή στις ρίζες μας. Τόσο στα χρώματα της φανέλας και στην ισόρροπη, αρμονική, δωρική κατανομή τους όσο και στον σχεδιασμό της, χωρίς μοδάτες τάχα ΑΡΛΟΥΜΠΟΕΙΔΕΙΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ, που σώνει και καλά "πρέπει" να μας αρέσουν γιατί εκφράζουν τάσεις, εποχικά ρεύματα και λοιπές τρίχες. Η εμμονή στο κλασικό, το ιστορικό, το μαουνιέρικο, δεν είναι ούτε  ξεπερασμένη άποψη και αναχρονισμός, ούτε κακογουστιά. Κάθε άλλο.  Αντίθετα εκφράζει και οφείλει να εκφράζει την ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ και τον ΣΕΒΑΣΜΟ μας στην ομάδα που λατρεύουμε, την ιστορία της, τα τρόπαιά της, την κοινωνική της διάσταση και δράση.

Επιστροφή στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΙΣΜΟ. Αυτόν πρέπει να ξανάβρουμε. ΠΑΝΤΟΥ. Σε φανέλα, μα και ΠΑΙΧΤΕΣ!