Τα γράφω αυτά τώρα, ΠΡΙΝ απ΄τον πρώτο αγώνα μας με την Μπέρνλι το βράδυ, για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου ύστερα από όσα διαβάζω σε διάφορα μίντια ΜΕΤΑ τον χθεσινό αγώνα της Κούλας και τον προχθεσινό της Μπουγάτσας. Από σύγγαυρους. Προκαταβολικά μάλιστα δηλώνω ότι δεν ισχυρίζομαι πως αυτή, η δική μου τοποθέτηση, είναι η σωστή. Απλά, θέλω να τη γνωστοποιήσω με αφορμή τα συμβαίνοντα ώστε οι άλλοι να γνωρίζουν, αν δεν ξέρουν ήδη, ολοκάθαρα τις απόψεις μου:

1. Πρωτίστως ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΟΜΑΙ στην ομάδα μου. Τον Ολυμπιακό. Και συγκεκριμένα στο τί πλάνα έχει, τί κινήσεις σχεδιάζει και κάνει, πώς λειτουργεί και πώς εκφράζεται αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά.

2. Δευτερευόντως, με απασχολεί το τί λένε και κάνουν οι άλλοι. Οι γνωστοί τρεις. Τόσο σε σχέση με τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις, εγχώριες και ευρωπαϊκές, όσο και εξωαγωνιστικά. Στα όσα δηλ. απεργάζονται πολύτροπα και πολυεπίπεδα ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ. Δεν υποτιμώ καθόλου τη σημασία αυτών των παραπάνω, με δεδομένο ότι διαμορφώνουν συνθήκες ΑΛΛΑ και αποτελέσματα. Θα ήμουν αφελής αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Αλλά ΚΥΡΙΩΣ με ενδιαφέρουν τα "του οίκου μας".

3. Ως απόρροια της τακτικής μου, την οποία περιέγραψα, ΔΕΝ με επηρεάζουν καθόλου τα όποια αποτελέσματα φέρνουν η Κούλα και η Μπουγάτσα στις εγχώριες και - γιαυτές ο λόγος - στις τελευταίες ειδικά ευρωπαϊκές αναμετρήσεις τους. Δεν με επηρεάζουν λέω. ΟΧΙ ότι δεν τα προσέχω, αξιολογώ και τα ρέστα. Θα ήταν αφύσικο και ψευδές αν ισχυριζόμουν κάτι τέτοιο. Αλλά δεν με επηρεάζουν. Ό,τι κάνω, το κάνω ψύχραιμα και κυρίως ΔΕΝ ΔΥΣΘΥΜΩ, ΔΕΝ ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ, ΔΕΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΜΑΙ με τις επιτυχίες τους. Θεωρώ πως θα΄πεφτα σε παγίδα έτσι κι΄ότι μια τέτοια αντίδρασή μου τους χαροποιεί ιδιαίτερα. Την αποζητάνε σαν ΤΡΕΛΟΙ για την ακρίβεια. Κι΄εγώ, δηλ. η ομάδα μου, είμαι ΠΑΝΩ απ΄αυτούς. Τους συντρίβω χρόνια, τους έχω αλαλιάσει, άρα πώς είναι δυνατόν ΕΓΩ να συμπεριφέρομαι σ΄αυτούς όπως εκείνοι, οι ΧΡΟΝΙΩΣ τιτλολιμοκτονούντες, συμπεριφέρονται σαν παλαβοί Σ΄ΕΜΕΝΑ; Για τις αποτυχίες τους, ΝΑΙ, ικανοποιούμαι. Δεν το κρύβω. Αλλά δεν κάνω και σαν τρελός, σκεφτόμενος ΠΑΝΤΑ το "τί θα κάνουμε ΕΜΕΙΣ", στις ΔΙΚΕΣ μας υποχρεώσεις. Δεν βγήκα π.χ. στους δρόμους να χορέψω τσάμικο για την Μπουγάτσα με την Έστερσουντ, θα ήταν κατώτερό μου - άντε να τους σαρκάσω επ΄ολίγον κι΄αυτό είν΄όλο, ούτε θρηνολόγησα όμως και για το 1-1 της με την Μπενφίκα. Γιατί βλέπω πολύ ΕΝΤΟΝΑ, ανάλογα, συναισθήματα τώρα εκ μέρους συνοπαδών μου αναφορικά με τις πρόσφατες ευρωπαϊκές επιτυχίες των δύο. Δεν το παίζω ανώτερος, φίλαθλος κλπ. Κάθε άλλο. Γίνομαι "Κατίνος" και χειρότερος πολλές φορές, αλλά προσπαθώ και συγκρατούμαι, αυτοελέγχομαι και δεν αντιδρώ ΠΑΡΟΡΜΗΤΙΚΑ, όπως το παρατηρώ διαβάζοντας σχόλια σύγγαυρων στα μίντια, ΙΔΙΩΣ ΚΑΤΑ Ή ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ τη διάρκεια αγώνων των γνωστών αντιπάλων μας, αλλά και ΔΙΚΩΝ μας. Την κατανοώ αυτή τη στάση ΑΠΟΛΥΤΩΣ, ελεύθερος είναι στο φινάλε ο καθένας να εκφράζεται όποτε επιθυμεί. ΑΛΛΑ προσωπικά, δεν με βρίσκει σύμφωνο μια τετοια αντίδραση και εικόνα. Όταν "κρυώνει" κάπως το πράμα και γίνονται δεύτερες σκέψεις, ετούτες είναι κατά κανόνα ορθότερες, φρονιμότερες και πιο εύστοχες. Εξαιρέσεις, βεβαίως, υπάρχουν.

4. Γιατί όλα αυτά πρωϊνιάτικα; Γιατί το βράδυ παίζουμε με την Μπέρνλι, ενώ έχουν προηγηθεί το 1-1 της Μπουγάτσας με την Μπενφίκα και το 1-2 της Κούλας με τη Βίντι, έξω και τα δύο. Θα είναι λοιπόν ΛΑΘΟΣ να υπάρχει ΠΙΕΣΗ ΑΓΧΩΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ πάνω στους παίχτες μας ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΥΤΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ των εγχώριων αντιπάλων μας, από φόβο μήπως εμείς, μη φέρνοντας λ.χ. το επιθυμητό αποτέλεσμα, ΥΣΤΕΡΗΣΟΥΜΕ απέναντί τους κι΄έτσι υποστούμε την πλάκα, τις λοιδορίες τους κλπ. Τον εαυτό μας να κοιτάξουμε, το τί κάναμε και κυρίως το τί πρέπει να κάνουμε ΕΜΕΙΣ απέναντι στις ομάδες με τις οποίες θ΄αγωνιζόμαστε κάθε φορά και κυρίως το πώς θα πετύχουμε φέτος αν γίνεται - και πιστεύω ότι ΜΠΟΡΕΙ να γίνει - τον ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ μας στόχο, την επανάκτηση των πρωτείων εδώ στη χώρα μας, κι΄όχι μεμονωμένες αναλαμπές. Και στο κάτω κάτω, για να κάνω λίγο και τον δικηγόρο του διαβόλου, γιατί δηλαδή; Απαγορεύεται να έχουν επιτυχίες και άλλες ομάδες στη χώρα, πλην του Ολυμπιακού; Απαγορεύεται; ΣΥΝΕΠΩΣ: ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΜΑΣ. ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ ΤΟΝ ΘΡΥΛΟ, ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Ο-Μ-Α-Δ-Α-Σ. ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΛΘΟΥΝ, ΜΕΣΑ-ΕΞΩ, ΩΣ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΜΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ Ο "ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ" Ο ΚΟΡΜΟΣ, ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΖΗΤΑΜΕ, ΘΕΛΕΙ ΧΡΟΝΟ. ΔΙΑΒΑΖΕ: Υ-Π-Ο-Μ-Ο-Ν-Η. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗ ΛΕΜΕ, ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ!