Έβαλα και ξενικό ερωτηματικό στο τέλος, γιατί είναι Αγγλίδα. Ζει στα βορειοδυτικά της χώρας...

Την Πέμπτη λοιπόν η ρεβάνς με την Μπέρνλι. Μου΄χει κολλήσει αυτός ο αγώνας. Έχει μεγάλη σημασία για την περαιτέρω πορεία μας. Αν περάσουμε, θα΄ναι μια ιδιαίτερα τονωτική ένεση για την ψυχολογία της ομάδας αλλά και του γαυρολαού. Μα και να μην - ο μη γένοιτο - περάσουμε, προχωράμε για τον μεγάλο μας στόχο, το πρωτάθλημα, φτιάχνοντας προοδευτικά στην πορεία για την κατάκτησή του την ΟΜΑΔΑ εκείνη που θέλουμε και για την οποία ήδη τα πρώτα δείγματά της κρίνονται από όλους μας ως ιδιαίτερα θετικά και ενθαρρυντικά για το μέλλον.

Κάθησα έτσι και παρακολούθησα τις προάλλες τον αγώνα του μεθαυριανού μας αντιπάλου με τη Φούλαμ, εκτός έδρας. Πρώτη φορά, δεν ξέρω γιατί, κάνω κάτι τέτοιο με τόση προσοχή. Έγραφα δηλαδή, καθώς έβλεπα, τις παρατηρήσεις μου απ΄το παιχνίδι της. Θα προτιμούσα βέβαια να γινόταν ο αγώνας στην έδρα της, αλλά αυτά είχε το ταμπλ ντοτ, αυτά πήρα. Σήμερα, συνοψίζω τα κυριότερα και τα...σερβίρω σ΄εσάς, θυμίζοντάς σας ότι ο "μάγειρας" είναι ερασιτέχνης και μαγειρεύει μόνο από αγάπη προς την ομάδα, το άθλημα και φυσικά το RΑΤΜ.

1.  Το παιχνίδι ήταν πάνω-κάτω, με όλα τα χαρακτηριστικά του αγγλικού ποδοσφαίρου. Γρήγορο, δυνατό, με πείσμα και αποφασιστικότητα εκατέρωθεν, πολλές προσωπικές επαφές, καμιά φορά ιδιαίτερα σκληρές, την μπάλα συχνά ψηλά, συχνότερα από την Μπέρνλι, μπροστά σ΄ένα αυθόρμητο και με ζεστές εκδηλώσεις κοινό. Η γνωστή ατμόσφαιρα των αγγλικών γηπέδων. Η Φούλαμ ήταν τεχνικά ανώτερη, είχε υπεροχή, εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες της και δίκαια επικράτησε. Ο Μίτροβιτς έκανε πάρτι... Θυμίζω το σκορ: 4-2.

2,  Η Μπέρνλι έδειξε να αιφνιδιάζεται. Έφαγε το πρώτο στο 3΄από μακρινό σουτ.  Δεν πτοήθηκε όμως και ανταπέδωσε γρήγορα το τέρμα στο 9΄. Στη συνέχεια πρεσάρισε πολύ τη Φούλαμ και ήταν πολύ επικίνδυνη στις κόντρα επιθέσεις της. Χαρακτηριστικό της τα πολλά γεμίσματά προς την αντίπαλη περιοχή, κάτι που διαπιστώσαμε και στο Φάληρο, χωρίς πάντως ν΄αποφεύγει και τις κάθετες μπαλιές. Κάθε άλλο.

3.  Οι παίκτες της, τα είπα στην αρχή, τα είδαμε κι΄εδώ, είναι ψηλοί, δυνατοί, αθλητικοί και γρήγοροι. Παίζουν σαφώς οργανωμένα, αλλά κάπως...ρομποτοειδώς. Δεν είδα π.χ. ευφάνταστες και απροσδόκητες ενέργειες ή δεν είδα ούτε μία φορά να παίζουν το ένα-δύο, εκτός κι΄αν μου διέφυγε. Πρόσεξα ακόμη ότι μερικές φορές πανικοβάλλονταν στην άμυνα, ιδίως όταν ο αντίπαλος τους έπαιζε γρήγορα και με ποδοσφαιρικά ευφυή και όχι στερεότυπο, αναμενόμενο, τρόπο. Κάτι που έκανε κάποιες φορές η Φούλαμ.

4.  Τους είδα να αμύνονται, όταν αμύνονταν, μαζικά, ενώ όταν έπαιζαν απ΄τα πλάγια δεν έμπαιναν κατά κανόνα μέσα στην περιοχή του άλλου, αλλά σέντραραν προς το κέντρο της για κεφαλιά και αν έχαναν τη μπάλα γύρναγαν πίσω γρήγορα. Είπαμε: είναι μηχανάκια οι άνθρωποι. Να σημειώσω πάντως ότι μετά το 4-2, οι Clarets ανοίχτηκαν και επιτίθονταν ασύντακτα προς την εστία της Φούλαμ, σαφώς επηρεασμένοι από το σκορ, με συνέπεια ν΄αφήνουν κενά πίσω και να αιφνιδιάζονται απ΄τις αντεπιθέσεις της με κίνδυνο να φάνε κι΄άλλο. Γνωστή ιστορία, άλλωστε. Γενικώς. Είχαν και ενθουσιασμό οι ασπρόμαυροι...

ΤΙ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΤΕΙ ΑΠ΄ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΜΑΣ. ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΟΠΑΔΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ:

-  Να μπούμε ψύχραιμοι μεν, αλλά στην τσίτα από εγρήγορση. Μην φάμε γκολ στα πρώτα λεπτά, πάση θυσία. Όσο κυλάει χωρίς γκολ απ΄τη μεριά τους ο χρόνος, τόσο καλύτερα για μας. Δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας. Θεωρητικά πάντα.

-  Στην απευκταία περίπτωση που φάμε πρώτοι ιδίως γκολ, η ταχύτερη δυνατή ψυχική μας ανασύνταξη, είναι περισσότερο από απαραίτητη. Αυτοί θα λυσσάξουν απ το πρώτο λεπτό. Παίκτες και θεατές. Προβλέπω επιθυμία τους να δώσουν με το σφύριγμα της έναρξης, έναν τρελό ρυθμό στον αγώνα. Θα μας πρεσάρουν ασφυκτικά μην αφήνοντάς μας με τίποτα να κάνουμε παιχνίδι. Έχουν τις φυσικές δυνάμεις για κάτι τέτοιο, ενώ δεν θα παραδώσουν τα όπλα ποτέ και θα μάχονται μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Έτσι είναι οι Βρετανοί.

-  Ο ρόλος του Γιαννιώτη, η απόδοσή του, θα΄ναι κομβική για το τελικό αποτέλεσμα. Θυμάμαι την απόδοση π.χ. του Ρομπέρτο στο ματς με την Άντερλεχτ έξω και τον νεαρότερο τότε Μίτροβιτς. Θυμάμαι τον ανεπανάληπτο Μήτρογλου, την ίδια βραδιά. Και τη συνδέω συνειρμικά με όσα περιμένω, ειδικά από το δίδυμο Φορτούνη - Λάζαρου. Τον Καμαρά λ.χ. τον ξέρω πάνω κάτω πώς θα παίξει, ή τον Βούκοβιτς ή τον Γκερέρο. Τα ίδια και με τους Ομάρ και Τσιμίκα. Αλλά το ντουέτο που προανέφερα, καθώς και τον Ποντένσε ( αν παίξει ), ΕΚΕΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΩ αυτούς τους τρεις. Όλους τους χρειαζόμαστε, ασφαλώς και πολύ. ΟΜΩΣ, την ιδιαίτερα ευφάνταστη, ευφυή και απροσδόκητη απ΄τ΄αγγλικά εγκεφαλικά στεγανά των παικτών της Μπέρνλι ΔΙΑΤΡΗΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, από κάτι τέτοιους παίκτες λογικά την περιμένω.

- Αυτοί οι δύο παραπάνω, να χρησιμοποιήσουν τα πόδια τους και σε μακρινά σουτ. Και ο Μπουχαλάκης, αν βρει την ευκαιρία. Και ο Καμαρά. Κάποτε θα το πιάσει το καλό το σουτ. Έχει δύναμη φέτος ο Ολυμπιακός στα στημένα. Κι΄αν είναι να χτυπήσουμε κανα πέναλτι, να΄χει γίνει προεργασία επιμελημένη προηγουμένως στο ποιός θα τους το κάτσει. Τέτοιες ευκαιρίες ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ για την πρόκριση και ΔΥΣΕΥΡΕΤΕΣ. Θα΄ναι φοβερή αμαρτία, αν κτλ...

Θα μπορούσα να γράψω κι΄άλλα. Θα κουράσω όμως. Και στο φινάλε, άλλοι έχουν και τα γένια και τα χτένια. Εμείς, οπαδικά, λέμε τα δικά μας. Οι επαγγελματίες, οι υπεύθυνοι στην ομάδα, έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Το ξαναλεώ λοιπόν: ΑΝ ΤΗΝ "ΠΑΡΟΥΜΕ" ΤΗ...ΣΟΥΛΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΗΔΟΝΗ ΣΙΓΟΥΡΑ. ΟΠΑΔΙΚΗ ΠΑΝΤΑ. ΑΝ ΟΧΙ, ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ! ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΣΤΟΧΟ ΜΑΣ ΦΕΤΟΣ. Η ΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ, ΤΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΝ ΠΕΔΡΟ ΜΑΡΤΙΝΣ. ΔΕΙΧΝΕΙ ΔΟΥΛΕΥΤΑΡΗΣ, ΜΕ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ, ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ, ΤΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ Κ-Α-Λ-Υ-Τ-Ε-Ρ-Α.

Υ Γ.  Μακριά από ατυχίες και κακή διαιτησία. Το πρώτο, κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Για το δεύτερο όμως θεωρώ ότι χρειάζεται απαραίτητα να λαμβάνονται ΕΓΚΑΙΡΩΣ και κατά το δυνατόν τα απαραίτητα μέτρα, ώστε ν΄αποφεύγονται οι...σλοβένικου τύπου λαμογιές. Μου΄ρχονται, γιατί είμαι παλιός, κάτι...Παλοτάϊδες στη μνήμη μου και ΠΟΝΑΩ ακόμα. Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά....