Ελπίζω να μην κατηγορηθώ για...ανθέλληνας, αλλά να, κάθε φορά σχεδόν τα τελευταία ιδίως χρόνια που παίζει η εθνική μας και διακόπτεται το πρωτάθλημα, παθαίνω κάτι ανάμεσα σε αφόρητη πλήξη και σύνδρομο στέρησης. Δυο βδομάδες χωρίς Θρύλο... Τί λέτε ρε; Ξεπερνιέται εύκολα τέτοιο κάζο; Και δεν ξέρω αν αυτό θα μας στοιχίσει τώρα ειδικά που βρισκόμασταν σε άνοδο, δεν νομίζω τούτη τη φορά, η λίμα όμως που μ΄έχει πιάσει δεν ξεπερνιέται η ρουφιάνα με τίποτα κι΄είναι κάτι αφόρητες μέρες που προσπαθώ με τίποτα φτωχά...υποκατάστατα απ΄τον διεθνή χώρο να κορέσω το ερυθρόλευκο μεράκι μου για μπάλα. ΜΙΑ ΕΙΝ΄Η ΜΠΑΛΑ... Οι άλλες, για μένα τουλάχιστον, είναι μπαλίτσες. Ωραίες, τις αγαπώ όλες, παθιάζομαι πάντα όταν παίζουμε εμείς, αλλά...μπαλίτσες. Είναι εξάλλου φανερή απ΄την ειδησεογραφία σε όλα τα αθλητικά βοσκοτόπια, η ΕΛΛΕΙΨΗ. Η απουσία πάθους. Ανταγωνιστικών αλληλοσπρωξιμάτων. Έντασης. Της ποδοσφαιρικής μαγείας, του χρώματος εκείνου που μόνο το ερυθρόλευκο μας ξυπνάει, μας φουντώνει, μας παθιάζει, μας κάνει ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΟΠΑΔΙΚΑ, μας ομορφαίνει κοντολογίς τις στιγμές και τις προσδοκίες μας. Όχι πάντα. Σύμφωνοι. Αλλά η επιθυμία για...δαφνοστεφανωμένη γλύκα, είναι ακόρεστη. Ακόμη κι΄αν...πικρίζει. Ασυνήθιστα, οπωσδήποτε. Είναι ΕΜΕΙΣ. ΟΙ ΓΑΥΡΟΙ...

Είπα έτσι να σπάσω τη σιωπή μου ετούτες τις μέρες, κάνοντας μια...ανακεφαλαίωση, στα δικά μου μάτια, των όσων έχω δει μέχρι στιγμής απ΄την ομάδα. Στα επίσημα βεβαίως. Σαν να παίρνω, μ΄αυτόν τον τρόπο, μια αναπνοή...καθαρού οξυγόνου αντί για Μπακασέτες και Τσιώληδες. My God... Ευτυχώς δηλ. που΄χαμε Φορτούναρο, Τόρο, Μήτρογλου, με εξαίρεση φυσικά το κεντρικό αμυντικό μας δίδυμο: σταθερή αξία...

Γ     Ε     Ν     Ι     Κ     Α

Ο φετινός Ολυμπιακός διαφέρει εντελώς απ΄τον περσινό. Και σε ποδοσφαιριστές και σε εικόνα. Είναι πειθαρχημένος, οργανωμένος, με ρόλους παιχτών διακριτούς, σφιχτός, πιο γρήγορος, απλός, με φαντασία επιθετική όμως και ποικιλία ανάπτυξης, αποτελεσματικός. ΕΛΚΥΕΙ. ΔΕΝ ΑΠΩΘΕΙ, ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΣΕΖΟΝ. Έργο Μαρτίνς και Μαρινάκη φυσικά. Είπε ο τελευταίος "θα τ΄αλλάξω όλα" και το΄κανε. Στην άμυνα, έχουν δέσει τόσο το κέντρο της όσο και τα άκρα. Εμπνέει ικανού βαθμού εμπιστοσύνη. Η μεσαία γραμμή πάλι αποδίδει, χάρις κυρίως σ΄ ένα νέο αστέρι, ενώ στην επίθεση βλέπουμε επί τέλους πράγματα που τ΄αναζητούσαμε καιρό τώρα. Βλέπουμε μαχητές, καλπασμούς, πείσμα, ποδοσφαιρική ευφυία, ωριμότητα, με μια λέξη ΠΟΙΟΤΗΤΑ. Ασφαλώς και υπάρχουν ακόμα αρκετά τα οποία θα πρέπει να βελτιωθούν. Και στις τρεις γραμμές μας, ιδιαίτερα στο κέντρο της άμυνας και στη μεσαία γραμμή. ΣΗΚΩΝΕΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΕΚΕΙ. Λύσεις εν δυνάμει, υπάρχουν. Και φαίνεται πως είναι έτοιμες ή κοντά στην ετοιμότητα. Ο Μαραθώνιος άλλωστε μόλις άρχισε. Έχουμε μπροστά μας, στο άμεσο μάλιστα μέλλον, παιχνίδια πολύ σημαντικά. Που θα κρίνουν πολλά.

Π     Ο     Δ     Ο     Σ     Φ     Α     Ι     Ρ     Ι     Σ     Τ     Ε     Σ

Ο Γιαννιώτης έχει αναμφισβήτητα προσόντα. ΤΩΡΑ, μοιάζει να έχει ΚΑΙ ανταγωνισμό. Απ΄τον Σα. Θεωρητικά τουλάχιστον. Θα δούμε. Ο καλύτερος να παίζει. Για ΟΛΕΣ τις θέσεις ισχύει αυτό. Ομάρ, Τσιμίκας, ακλόνητοι. Βούκοβιτς, το ίδιο. Μεριά αντί Μιράντα. Πιθανώς. Το ξαναγράφω: πιθανώς. Καμαρά, το είπα πριν. Αν αυτό το παιδί δουλέψει και έξω από ατυχίες, πρέπει να πάει πολύ μπροστά. ΠΟΛΥ. Μπράβο στον Μοντέστο. Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν κι΄άλλοι πολλοί Καμαράδες. Μπουχαλάκης, καλός, θεωρώ όμως ότι υπάρχουν τρία θηρία πίσω του. Κι΄αυτά θεωρητικά βεβαίως, γιατί δεν τους έχουμε δει. Γκιγιέρμε, Νάτχο, τα δύο. Το τρίτο, ο μεγάλος Τουρέ, ΕΑΝ "βγει", θα γίνει σεισμός. Και δεν υπάρχει παίχτης ν΄αποτελέσει εμπόδιο γιαυτόν. Περιμένουμε λοιπόν  ΟΛΟΙ με μεγάλη ανυπομονησία ετούτο το στοίχημα. Άσε που είναι μεγάλο πασπαρτού ο Ιβοριανός. Μακάρι να "βγει". Θ΄αλλάξει προς το ΚΑΛΥΤΕΡΟ όλη η ομάδα, αλλά ΚΑΙ οι σημερινοί αγωνιστικοί της ορίζοντες. Ας το ελπίσουμε.

Πάμε στην επίθεση. Κι΄εδώ τα σημεία δείχνουν ευοίωνα. Όσο μαθαίνει ο ένας του παιχνίδι του άλλου. Το συνηθίζει. Για να βρίσκονται πιο εύκολα μεταξύ τους κι΄αυτό να μεταφράζεται στη πράξη σε περισσότερα γκολ στα αντίπαλα πλεχτά. Ο Φορτούνης, μη τον ματιάσουμε. Τον ΦΕΤΙΝΟ Φορτούνη. Κλάση. Γκερέρο, ακάματος μαχητής, πολύπλευρα χρήσιμος, με τα γκολάκια του. Μ΄αρέσει ο παίχτης. Ο Λάζαρος, δύναμη σημαντική μπροστά. Η ωριμότητα, το πείσμα και η διάθεση για ουσιαστική προσφορά, προσωποποιημένα. Ο Ποντένσε...μαζεύει θαυμαστές. Να συνεχίσει, να μάθει καλά το περιβάλλον του, να αυτοελέγχεται στιγμές-στιγμές, να δουλέψει συστηματικά, γιατί το΄χει το αρτίστικο "νακ" και τούτο αντικατοπτρίζεται στη δημοφιλία του. Στέκομαι στον Χασάν και τον Ναχουέλ, πριν κλείσω. Τον ένα, τον έχουμε δει. Και μας άρεσε. Μικρό το δείγμα όμως. Με δυο λέξεις θα τον χαρακτήριζα "πολλά υποσχόμενο". Τον αργεντινο-ισπανό, περιμένουμε να τον αξιολογήσουμε. Κι΄αυτός υπόσχεται πολλά. Ίδωμεν.

Σήμερα το βράδυ, το ματσάκι με τους Ούγγρους. Μακριά από κακοτυχίες. Μετράω μέρες όμως εγώ. Μέχρι τις οχτώμισι το βράδυ της Κυριακής. Τέσσερις ακόμα, αν βγάλεις την αποψινή.