Είπα σήμερα να καταπιαστώ με θέμα...επιστημονικόν, όπως κάνω εδώ από καιρού εις καιρόν, καθ΄ότι μ' ενδιαφέρει ως γνωστόν τα μάλα να΄χω κατά το δυνατόν πιο ενήμερους όσους τέλος πάντων με τιμούν διαβάζοντάς με ΚΑΙ σε θέματα κάπως διαφορετικά της τρεχούσης γαυρεπικαιρότητας. Που συναρτώνται πάντως μ΄αυτή την τελευταία.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ "ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ" Ή "ΗΛΙΘΙΟΝ ΟΡΟΣ", ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ;

Λέγεται και φαινόμενο των Ντάνιγκ και Κρούγκερ, ερευνητών του πανεπιστήμιο Κορνέλ των ΗΠΑ, που σ΄ένα - κλασικό τους πλέον - άρθρο το περιέγραψαν, για να πάρει στη συνέχεια τ΄όνομά τους. Σήμερα γνωρίζει την καθολική αποδοχή. Το άρθρο είχε τίτλο "Unskilled and Unaware of it", δημοσιεύθηκε το 1999 στο έγκριτο Journal of Personality and Social Psychology και είχε ως αντικείμενό του να παρουσιάσει τα ευρήματα μιας δοκιμασίας αξιολόγησης στην οποία είχαν υποβάλει οι δυο τους φοιτητές του πανεπιστημίου, ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΥΤΟΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ, ΚΑΤΕΙΧΑΝ, ΕΝΑ ΘΕΜΑ. Συγκεκριμένα διαπίστωσαν ότι εκείνοι οι φοιτητές που πήραν τελικά τις χαμηλότερες βαθμολογίες στην αξιολόγηση, πίστευαν όταν ρωτήθηκαν πως είχαν απαντήσει ΚΑΛΥΤΕΡΑ στα τεστ, απ΄ό,τι αυτοί που πήραν ψηλότερη βαθμολογία και οι οποίοι όμως στην πλειονότητά τους αμφέβαλαν και ήσαν πιο σκεπτικοί απ΄τους προηγούμενους για τις επιδόσεις τους, πριν πάρουν τη βαθμολογία τους. ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ, ΔΗΛΑΔΗ, ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ, ΕΝΩ ΟΙ ΔΕΥΤΕΡΟΙ, ΠΑΡ΄ΟΛΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ "ΠΑΕΙ" ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΕΙΧΑΝ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟ ΚΑΛΑ ΕΙΧΑΝ ΓΡΑΨΕΙ. Έχει μάλιστα πλάκα να πούμε και από πού παρακινήθηκαν για να κάνουν αυτή τους την έρευνα οι Ντάνιγκ και Κρούγκερ. Από κάποιον Μακ Άρθρουρ Χουίλερ, στο Σινσινάτι, που επειδή είχε ακούσει πως ο χυμός λεμονιόυ μπορεί να λειτουργήσει και σαν "αόρατο" μελάνι ( θυμηθείτε το παιδικό παιχνίδι ), έτριψε τη μούρη του με λεμονόκουπα πριν αποπειραθεί να ληστέψει μια τράπεζα, πιστεύοντας ότι το λεμόνι θα του΄κρυβε τα χαρακτηριστικά του προσώπου του και δεν θ΄αναγνωριζόταν έτσι ποιός είναι στο βίντεο των καμερών ασφαλείας της τράπεζας. ΟΠΟΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ....

Στη γραφική παράσταση κάτω, απεικονίζονται με ενάργεια πιστεύω τα ευρήματα των δυο επιστημόνων, που μας φέρνουν στον νου εκείνο το περιβόητο "Εν οίδα ότι ουδέν οίδα", έστω και υπερβολικό, του Σωκράτη αλλά και τον "Θρίαμβο της βλακείας" του Μπέρτραντ Ράσελ.

Αριστερά, η κάθετη μπλε γραμμή με το βελάκι προς τα πάνω δείχνει τον βαθμό ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ που΄χουν πολλοί για τις γνώσεις τους πάνω σ΄ένα θέμα. Κάτω, είναι η χαμηλή εμπιστοσύνη και πάνω-πάνω η μεγάλη εμπιστοσύνη, η απόλυτη καλύτερα. Ξεκινάνε λοιπόν και μόλις μαθαίνουνε πέντε πραματάκια, νομίζουν ότι τα ξέρουν ΟΛΑ, είναι σίγουροι γιαυτό, φτάνοντας γρήγορα στην κορυφή του "ΒΟΥΝΟΥ ΤΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ". Όσο προχωράνε όμως στη γνώση ενός αντικειμένου, τόσο συνειδητοποιούν ότι δεν είναι και...εξπέρ ρε παιδί μου, παίρνει την κατηφόρα η εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, ολοκληρώνεται το σχήμα του "Ηλίθιου όρους", για να καταλήξουν στο περίπου "δεν ξέρω τίποτα", την "κοιλάδα της απελπισίας" δηλαδή. Σιγά σιγά, με τον καιρό και όσο αθροίζουν γνώσεις και εμπειρία για το αντικείμενο, αρχίζει και διαγράφεται μια ανηφορική πλαγιά σε σχέση με την εμπιστοσύνη τους σε όσα και πόσα ξέρουν, χτίζεται δηλ. μια ΣΩΣΤΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, μέχρι να φτάσει κάποιος - αν μπορέσει, ελάχιστοι το κάνουν -  στο επίπεδο του εξπέρ για ένα θέμα, του γκουρού ας τον ονομάσουμε, ο οποίος όμως, ΠΡΟΣΕΧΤΕ, ποτέ δεν φτάνει στο σημείο της ΥΠΕΡσιγουριάς του ΑΣΧΕΤΟΥ. Είναι πάντα "ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ" του ή αν προτιμάτε, ο άσχετος ή ο ημιμαθής είναι πάντα "ΑΝΩΤΕΡΟΣ" του πραγματικά σοφού.

ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΑΡΚΟΥΝ. ΠΑΜΕ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΩΡΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΣΕ ΟΣΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΕΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, ΤΟΥΣ ΓΑΥΡΟΥΣ. ΩΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. ΕΜΕΝΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΝΑΙ.

Οι εφαρμογές είναι άπειρες. Ειδικά όσον αφορά, όχι πάντως μόνο, τον Έλληνα. Τις συναντάμε κάθε μέρα, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Σε τούτη την ανάρτηση, θα σχολιάσω τρεις ομάδες ατόμων. Τους αθλητικογράφους, τους γαύρους όπως προείπα και εν τάχει - αλλιώς θα΄πρεπε να γράψω τόμους - τους πολιτικούς.

Α     Θ     Λ     Η     Τ     Ι     Κ     Ο     Γ     Ρ     Α     Φ     Ο     Ι

Ελάχιστοι όσοι ξέρουν ΚΑΛΑ το αντικείμενο για το οποίο γράφουν ή μιλάνε. Έτσι νομίζω. Αυτή την εντύπωση μου΄χουν δώσει πάνω από εξίμισι δεκαετίες που τους παρακολουθώ. Πρωτίστως είναι θέμα σοβαρής μελέτης και συστηματικής δουλειάς βέβαια, αλλά και IQ του καθενός. Κυρίως, θα ισχυριζόμουνα, IQ. ΚΑΙ ΗΘΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. ΚΑΛΩΣ ΕΝΝΟΟΥΜΕΝΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΥ. ΚΙ΄ ΟΧΙ ΛΑΜΟΓΙΑΣΜΟΥ. Σε όλα τα επαγγέλματα, εδώ που τα λέμε. Έτσι, όσο χαμηλότερο το IQ και τα υπόλοιπα, τόσο μεγαλύτερη ιδέα τους βλέπω να΄χουν για τον εαυτό τους, τόσο "στα μέσα και στα έξω" θεωρούν πως είναι, τόσο αθλητική και όχι μόνο αυθεντία πουλάνε, τόσο περισσότερη σιγουριά εκπέμπουν, τόσο πιο βέβαιοι είναι για την ακρίβεια των απόψεων και την ευστοχία των προβλέψεών τους. Οι ΣΥΝΕΤΟΙ, ΟΙ ΣΟΒΑΡΟΙ, ΟΙ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ, είναι ελάχιστοι. Διαχρονικό βέβαια το φαινόμενο, με ιδιαίτερη όμως επίταση τα τελευταία χρόνια. Εύλογο, γιατί. Και φαίνεται αυτό στον τρόπο με τον οποίο καταπιάνονται μ΄ένα θέμα, στην υπευθυνότητα των όσων γράφουν και μεταφέρουν, στο πού αποβλέπουν αραδιάζοντας τις μπουρδολογίες τους. Δεν συζητώ επιπρόσθετα τα ορθογραφικά και συντακτικά τους λάθη, γιατί ξεφεύγω από το θέμα. ΓΕΝΙΚΑ, ΧΑΜΗΛΟ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΧΑΜΗΛΩΣΕΙ, ΕΙΔΙΚΑ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΕΣΤΩ ΜΕΡΙΚΩΣ, ΚΑΙ ΑΛΛΟ...

Γ     Α     Υ     Ρ     Ο     Ι        Κ     Α     Ι       "Ο     Λ     Υ     Μ     Π     Ι     Α     Κ     Α     Ρ     Ε     Σ"

Εδώ το φαινόμενο των Ντάνιγκ και Κρούγκερ, περισσότερο από καταφανές. Ειδικά στις μέρες μας, με την ξέφρενη διάδοση των ιντερνετικών μαντριών των ηλιθίων ( βλέπε facebook και τα συναφή ). Είναι ΚΥΡΙΩΣ αλλά όχι αποκλειστικά τα 20 χρόνια Ολυμπιακοκρατίας, που΄χουν εκθρέψει ετούτη την καρκινωματώδη γενιά των illuminati "γαύρων", γνωστών και ως "Ολυμπιακάρες". Και στο γήπεδο, τους βλέπεις και τους ακούς, αλλά το βασίλειό τους είναι και παραμένει το διαδίκτυο. Απ΄τη μια η οπαδική "θηλεοποίηση" λόγω του υπερτιτλισμού της ομάδας, απ΄την άλλη η λυσσώδης και αδιάλειπτη αντιπροπαγάνδα ΟΛΩΝ των τιτλοστερημένων κι΄απ΄την παράλλη η γενικότερη κοινωνική, χαρακτηρολογική μετατροπή του πληθυσμού της χώρας όλα τούτα τα χρόνια της καταρρακτώδους τεχνολογικής έκρηξης και ευμάρειας (;), ΓΕΝΝΗΣΑΝ - ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ - ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΚΟΗΘΗ ΚΥΤΤΑΡΑ. Μόνιμοι ορειβάτες του "βουνού της ηλιθιότητας". Οι περισσότεροι, στο ανιόν σκέλος και - ιδίως  - στην κορυφή του: ΥΠΕΡΣΙΓΟΥΡΟΙ ΞΕΡΟΛΕΣ, ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΟΙ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΕΣ, ΠΡΟΠΟΝΗΤΑΡΑΔΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΚΤΙΚΟΥ ΔΙΑΥΛΟΥ, ΚΑΘΗΛΩΜΕΝΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΗ ΑΝΗΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ - ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΙΓΑ, ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ - ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. ΓΙΑΥΤΟ ΜΙΛΑΩ. ΤΑ: ΠΙΘΑΝΩΣ, ΜΠΟΡΕΙ, ΙΣΩΣ, ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΔΕΙΧΝΕΙ, ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΛΠ. ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΓΝΩΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΜΙΑΡΑ, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ. Έχουν για όλα άποψη και 150% βεβαιότητα στις γνώσεις και στην κρίση τους. Απορρίπτουν με βδελυγμία και συχνότατα με ύβρεις και σαρκασμούς κάθε διαφορετική γνώμη, σχεδόν a priori. Μ΄έχουν εκπλήξει με την "ευρυμάθεια" αλλά και την σε "βάθος" ενημέρωσή τους σε κάθε, μα κάθε θέμα που αφορά την ομάδα. Εμ, με τέτοιους δασκάλους σαν τους ΑΡΔ που προανέφερα, τί περιμένεις; Και οι περισσότεροι, το Καραϊσκάκη ΜΟΝΟ από φωτογραφίες. Σταματώ εδώ, αφού ο,τιδήποτε προσθέσω θα΄ναι πλεονασμός. Το΄χουνε βουλώσει κάπως, τελευταία, αλλά με την πρώτη - αναπόφευκτη - στραβή, πάλι θα σηκώσουνε κεφάλι. Τόσο απόλυτο, όσο τ΄ότι αύριο θ΄ανατείλει ξανά ο ήλιος... ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΩ,

Σ     Τ     Ο     Υ      Σ           Π     Ο     Λ     Ι     Τ     Ι      Κ      Ο      Υ      Σ

Θα μπορούσα να πιάσω χίλιους δυο άλλους, αλλά ετούτοι έχουνε πια μπει με τα ΣΟΥΠΕΡμπούνια ΚΑΙ στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι αυτού του δύσμοιρου τόπου. Το ποιός ευθύνεται για τη σημερινή κατάντια, είναι γνωστό. ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ. Όταν φέρνεις στην εξουσία αριβίστες, ψυχικά διαταραγμένους, κομπλεξικούς, εξουσιομανείς, παχύδερμα μέσα-έξω, δόλιους, ανεπρόκοπους, φαντασιόπληκτους, αμοραλιστές, ΜΗ ΖΗΤΑΣ ΡΕΣΤΑ. ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΛΑΘΗ, ΣΑΝ ΚΙ΄ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΕΙΣ. ΩΣ ΟΠΑΔΟΣ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ. ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΩ. ΑΥΤΟ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΔΩ.

Κλασικό δείγμα ανθρώπων με φαινόμενο Ντάνιγκ-Κρούγκερ οι πολιτικοί. Γενικώς και στη μεγάλη πλειονότητά τους. Μιλάνε ή γράφουν μ΄ένα ύφος - και αυτοί - που δεν έχει άλλο σκοπό πάρα μόνο να σε πείσει ως προς δύο τινά. Πρώτον, ότι κατέχουν τουλάχιστον άριστα το θέμα και δεύτερον, ότι είναι οι μόνοι που ξέρουν καλύτερα κι΄από σένα πιο είναι το συμφέρον ΣΟΥ και κόπτονται κυριολεκτικά γιαυτό. Έχουν αδιαμφισβήτη γνώση του πράγματος, απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και το κόμμα τους, είναι υπερβέβαιοι για τη μοναδικότητα και αποτελεσματικότητα των λύσεων που κρατούν μέσα στο καπέλο τους και τσουπ! τις ξεπετάνε, όπως οι ταχυδακτυλουργοί τα περιστέρια. Ιδίως απ΄τα μπαλκόνια και την τηλεόραση...

ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΕΥΜΕΝΟΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ "ΗΛΙΘΙΟΥ ΟΡΟΥΣ". ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΜΑΣ, ΒΕΒΑΙΑ. ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΟΥΣΙΩΝΟΝΤΑΙ - ΚΑΠΟΤΕ - ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ...

Υ Γ. Μια χαρά! Με 20 χιλιαρικάκια καθαρίσαμε για τη φωτοβολίδα στους ανυποψίαστους Πανιώνιους της κερκίδας. Ο ασπρόμαυρος δράστης και η ( μεγάλη ) παρέα του, άτρωτοι. Εύχομαι να μη χαθεί άνθρωπος από κάτι τέτοιες ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ το λιγότερο ενέργειες. Έχει ήδη χαθεί ένας, πριν από πολλά χρόνια. Τότε να δω. Όσο για΄κείνους που φτιάχνουν τέτοιους κανονισμούς, να τους χέσω!  ΑΥΤΟΙ δεν βρίσκονται στην κορυφή του βουνού της - εγκληματικής - βλακείας. ΕΙΝΑΙ η κορυφή του...