DIVΙDE ET IMPERA: ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ.

Είναι αυτό που ΔΕΝ πρέπει να γίνει μ΄εμάς τους γαύρους. Μεταξύ μας. Ακριβέστερα: πρέπει να κοπάσει. Γιατί η χθεσινή μου και όχι μόνο μπουρδελότσαρκα στ΄αθλητικά σοκάκια του διαδικτύου, μου ξανάδειξε πάλι ανάγλυφα το διχασμό της γνώμης των οπαδών του Ολυμπιακού ως προς τις επιλογές, τη δουλειά που γίνεται στην ομάδα και τις προβλέψεις για το μέλλον της. Κοντινό και μεσοπρόθεσμο. Είναι ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ "ιός" που μπορεί να προσβάλει ένα σώμα. Η ΕΝΤΟΝΗ ΚΑΙ ΒΑΘΙΑ ΔΙΑΙΡΕΣΗ. Η ΚΑΘΕΤΗ ΑΝΤΙΓΝΩΜΙΑ. Λαϊκό σώμα και στην περίπτωσή μας ΟΠΑΔΙΚΟ. Είναι ο "ιός" που μας έχει μεταδώσει εδώ και καιρό, ύπουλα, πούστικα, ο πολύμορφος ΠΟΛΕΜΟΣ των απέναντι εναντίον του Θρύλου, τελευταία με τη μάσκα της "εξυγίανσης", και όπως συμβαίνει με όλες τις ιώσεις εκείνοι που αρρωσταίνουν, που την "πατάνε", είναι οι πιο ευάλωτοι. Και είναι κυρίως και συγκεκριμένα κάτι illuminόγαυροι και κάτι "ολυμπιακάρες". Έγραψα πιο πάνω, ΝΑ ΚΟΠΑΣΕΙ. ΟΧΙ, ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΉΣΕΙ. Γιατί είναι ένα φαινόμενο σύνηθες. Όχι με τέτοια οξύτητα και ευρύτητα όμως. Και το φάρμακο σ΄αυτές τις περιπτώσεις, το γνωρίζουμε. Μια λέξη είναι: ΝΙΚΕΣ. Αλλά για να σταθεροποιηθεί η πορεία του Ολυμπιακού, απαιτείται χρόνος. Δηλαδή ΥΠΟΜΟΝΗ και ασφαλώς ΣΤΗΡΙΞΗ. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δοκιμάζεται ο λαός του Ολυμπιακού. Περνάει ζόρικο φεγγάρι. Σημειώνονται αρνητικά σερί με τους παραδοσιακούς αντιπάλους του. Το πρωτάθλημα απομακρύνεται. Για πολλούς δεν πρόκειται, υπερσίγουρα, να το πάρουμε. Μπορεί να΄χουν δίκιο κι΄εγώ, που κρυφοκαίει ακόμα μέσα μου μια ελπιδίτσα παρά τα όσα και του λόγου μου βλέπω, να΄μαι ένας αθεράπευτα ρομαντικός της παλιάς σχολής. ΜΠΟΡΕΙ. Να΄ναι ο πέτρινος στη σύσταση γαυρο-εγωϊσμός μου. Θέλει λυσσαλέα πάλη το παιχνίδι. Ε, ΣΤΑ ΖΟΡΙΚΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΑΝΤΟΧΗ. Η ΑΜΥΝΑ. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ, ΟΧΙ Η ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΗ, ΓΑΥΡΙΛΑ.

Μερικά πράγματα, που ήταν για μένα τα πιο σημαντικά στο χθεσινό ισόπαλο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο Φάληρο,

1. Πρώτο και κυριότερο, γιατί έχει να κάνει με την ανθρώπινη ΖΩΗ, η κατάρρευση και ο άδικος αιφνίδιος θάνατος του οπαδού της ομάδας μας Γιάννη Δημάρχου. Από καρδιακή ανακοπή σε γνωστό ή όχι συνήθως έδαφος στεφανιαίας νόσου. Καμιά φορά και σε καρδιές στις οποίες νεκροτομικά δεν βρίσκουμε τίποτα. Ανακοπή από θανατηφόρα αρρυθμία. Προς γνώσιν ΟΛΩΝ και συμμόρφωση. Έντονο συγκινησιακό φορτίο, στρες και τσακ! Κόβεται ξαφνικά το νήμα της ζωής. Καλό παράδεισο, άγνωστέ μου φίλε...

2. Δεύτερο, το ειλικρινές χειροκρότημα των γαύρων στον Διούδη μετά τον αθέλητο τραυματισμό του απ΄τον Νάτχο. Υπάρχουν και αντιδράσεις, ανθρώπινες, που ξεπερνούν την οπαδική αντιπαλότητα. ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ, η σωστή λέξη. Ευτυχώς...

3. Τα δυο γκολ. Το εξαιρετικό γκολ του Κάτσε και το τσαμπουκαλίδικο του Σισέ απ΄τη μεριά μας. Πάλι στις καθυστερήσεις. Με αμυντικό. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια... Να σημειώσω ότι δυο λεπτά μετά τον Κάτσε, ο Παναθηναϊκός έχασε ευκαιρία με τον Ινσούα για δεύτερο γκολ, ενώ πριν απ΄το γκολ του Σισέ, ο Ομάρ είχε δοκάρι στο πράσινο τέρμα.

4. Η φοβερή πίεση του Ολυμπιακού στον Παναθηναϊκό, μετά το γκολ του δεύτερου σε βάρος μας. Σε ανύποπτη στιγμή. Μια πίεση όλο φλόγα και πείσμα, γεμάτη άγχος όμως ανακατωμένο με την αποφασιστικότητα και άναρχη, με συνεχείς σέντρες, όλο αγκομαχητό. Παρά ταύτα, το θεωρώ θετικά. Βγήκε ψυχή, βρ΄αδελφέ! Έστω κι΄ΕΤΣΙ. Κλείστηκαν πίσω οι πράσινοι, ξεσκίστηκαν να μην το φάνε, αλλά το΄φαγαν στο τέλος. Θα΄ταν άδικη ΚΑΙ εφιαλτική μια νέα ήττα σπίτι μας, ύστερα απ΄το αυτογκόλ του Βούκοβιτς με τον Πάοκ. Οι βάζελοι, θα΄ναι απαρηγόρητοι φαντάζομαι που το΄φαγαν στις καθυστερήσεις και δεν φύγανε με μια επική νίκη απ΄το Φάληρο. Κι΄εμείς, φύγαμε απογοητευμενοι που δεν τους νικήσαμε, αλλά και με μια μικρή πάντως ικανοποίηση ( δεν είναι ΓΙΑ΄ΜΑΣ όμως αυτά...) που τους το χώσαμε έστω κι΄έτσι όπως μπήκε στο τέλος. Ήμασταν καλύτεροι σε όλο τον αγώνα. Θα μας άξιζε να νικούσαμε. Αλλά... Απ΄τη μια η διαιτητική τύφλωση στο πέναλτι του Μακέντα και απ΄την άλλη εκείνο το πεταμένο - πάλι - πρώτο ημίχρονο με μια καλή ευκαιρία του Ποντένς όλη κι΄όλη, μαζί με το 21-3 συνολικά στις τελικές ή το 23-4 με τον Πάοκ τώρα που το θυμάμαι... Το΄πε ΚΑΙ ο Κούτρης και σωστά το παιδί: "Πολλές ευκαιρίες χωρίς όμως γκολ εμείς κι΄οι άλλοι μιάμιση φάση και γκολ...". ΘΕΜΑ ΜΕΓΑΛΟ. ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΠΛΑΤΕΣ. Προσωπικά, αναμένω με υπομονή την επίλυσή του. Δεν αναθεματίζω. Κάθε άλλο. ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΘΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ.

5. Η στάση της Θύρας 7 μετά το τέλος του αγώνα και όταν το πέταλο είδε την πρόθεση των παιχτών μας να τους χαιρετίσουν. ΑΡΝΗΤΙΚΗ. Με ό,τι σημαίνει αυτό.

6. Οι δηλώσεις του εκπροσώπου τύπου του Ολυμπιακού κ. Καραπαπά, επίσης μετά το τέλος του παιχνιδιού. "Συγχαρητήρια στην ΟΥΕΦΑ, είπε, τον κύριο ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ και την ΕΠΟ, για την πολύ "καλή" τους δουλειά. Μαζί με τους Γιάννη Παπαδόπουλο και Θωμά Μητρόπουλο κλπ". Και ΚΑΝΕΙΣ, μα ΚΑΝΕΙΣ, δεν έχει κινηθεί, αντιδράσει σε όλα αυτά μέχρι στιγμής. Να τον καλέσει ένας εισαγγελέας, ρε παιδί μου, η ίδια η ΕΠΟ, δεν ξέρω πώς και ποιός, να διευκρινίσει. Κατέθεσε άλλωστε αναλυτικά κι΄ο Κούγιας με το ίδιο αντικείμενο πρόσφατα. Τίποταααα.... Στέκομαι όμως σε ένα σημείο, περισσότερο θα΄λεγα. Όταν ο εκπρόσωπος τύπου του Ολυμπιακού, όχι ένας τυχαίος δηλαδή αλλά ένα ΕΠΙΣΗΜΟΣ παράγων της ΠΑΕ, ονοματίζει καθαρά, ξάστερα και δημόσια, τον ΓΙΟ του α΄αντιπροέδρου της ίδιας ΠΑΕ ως συνυπεύθυνο για τον απηνή διαιτητικό πόλεμο τον οποίο βιώνει η ομάδα και από τη μεριά του θρυλικού σε ιστορία πατέρα του παρατηρούμε ΣΙΩΠΗ και όχι ΑΜΕΣΗ αντίδραση, τί να σημαίνει αυτό άραγε; Υπάρχει συνεπώς θέμα για μένα σε τούτο το σημείο. Σημαντικό, και θα΄θελα να΄χα μια απάντηση.

7. Κλείνω με την αγαπητή σε όλους μας Μαρίνα. Την διερμηνέα της ΠΑΕ. Παρατηρώ από καιρό ότι μεταφράζει, αφού ακούσει πριν μια ΠΟΛΥ μακρόσυρτη κουβέντα εκ μέρους του προπονητή της ομάδας. Ε, δεν γίνεται έτσι. Δεν μπορεί ο Μαρτίνς να μιλάει για δυο π.χ. λεπτά κι΄εσύ να μεταφράζεις για μισό λεπτό, όσο έμπειρη και ικανή να είσαι. Περίληψη γίνεται σε όσα λέει ο Πορτογάλος. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να μη σου ξεφεύγουν και φράσεις και νοήματα. Να τα θυμάσαι πάντα, ΟΛΑ. Χθες, στη μεταγωνιστική του συνέντευξη, διαπίστωσα κάποιες μεταφραστικές...δυσρρυθμίες στην ελληνική απόδοση των όσων έλεγε ο Πορτογάλος. Που χρειάστηκαν διευκρινίσεις και γλώσσα προσώπου εκ μέρους της μεταφράστριας λίγο αμήχανη. Τουλάχιστον. ΓΙΑΥΤΟ: Συνεννοηθείτε εκεί πέρα να μιλάει με περισσότερες διακοπές στον λόγο που εκφέρει ο Μαρτίνς, ώστε να μπορείς να μεταφράζεις ακριβέστερα και ευκολότερα. Θέλουμε να μην ξεφεύγει τίποτα. Όχι τα νοήματα. Θέλουμε πιστές μεταφράσεις. Έχεις καταστεί ένα είδος τοτέμ για τον γαυρόκοσμο, κι΄εγώ σε "πάω" πολύ γιατί είσαι και συμπαθής ως παρουσία και συμπεριφορά, ναι, κανείς όμως εκτός κριτικής. ΚΑΝΕΙΣ.

ΥΓ.  Έμαθα για την αμαρτωλή διαχρονικώς αθλητική εκπομπή της ΕΡΤ, όσον αφορά το ντέρμπι. Την είδα σε επανάληψη. Χασκογελάκια, χιουμοράκι κλάσεως πεζοδρομίου ( τουλάχιστον ) απ΄τους παρουσιαστές, κλήση κάποιου βάζελου μαραθονωδρόμου ως ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΥ σχολιαστή, ο απαραίτητος...Καραλής κι΄ο αξιοθρήνητος κατ΄εμέ Βαρούχας, που είδε μόνο πειθαρχικές αβλεψίες στον ξένο διαιτητή και χαρακτήρισε ΟΧΙ ΠΕΝΑΛΤΙ την μπρατσάρα του Μακέντα. Είχε πρόθεση απομάκρυνσης της μπάλας ο ποδοσφαιριστής. Φάνηκε ολοκάθαρα. Το χέρι του "μίλαγε" ότι ήθελε να διώξει όπως όπως την μπάλα, μη τυχόν και την πάρει ο Λάζαρος. Βοήθησε στην απομάκρυνσή της απ΄τον παίχτη μας. ΗΤΑΝ ΠΕΝΑΛΤΙ. Έχετε πλάκα όμως, ρε, όλοι εσείς. Η κυριακάτικη κουστωδία... Θα αποφύγω πάντως ΚΑΙ ΤΩΡΑ, τους χαρακτηρισμούς οι οποίοι σας ταιριάζουν. Ακόμα και ΔΙΚΑΙΩΣ μειωτικοί, που ούτως ή άλλως θα΄τανε, θα σας τιμούσαν...

ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ. ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ. ΤΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ.