ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΟΣΑ ΕΙΔΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΤΡΟΜΗΤΟ, ΚΑΤΑΧΩΡΙΖΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ:

1. Ο Ολυμπιακός δείχνει ψυχή και θέληση να παλεύει αταλάντευτα τους αγώνες του μέχρι το σφύριγμα της λήξης, με στόχο τη νίκη ή - στη χειρότερη - την ανατροπή του σκορ. Το επισημαίνω αυτό ως την πρώτη και σημαντικότερη σκέψη μου σε σχέση με την πορεία του στο πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός έχει καλή ομάδα, σίγουρα παρουσιάζει ελλείψεις, αλλά βρίσκεται σε δρόμο σωστό και με τη συστηματική δουλειά και κάποιες καταλληλότερες επιλογές παιχτών, ιδίως στην επίθεση, θεωρώ πως θα επανακτήσει ό,τι δικαιωματικά του ανήκει: ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ. Απ΄την άλλη, το αδιάκοπα εναντίον του εξωαγωνιστικό θέμα, ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟ και με κύριο αλλά όχι αποκλειστικό όπλο τη διαιτησία, δεν βλέπω πώς μπορεί να το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά υπό τις ΠΑΡΟΥΣΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. Θα πρέπει χωρίς αμφιβολία ν΄αλλάξουν γενικότερες καταστάσεις και πρόσωπα στον σημερινό χώρο του ποδοσφαίρου και -ΠΡΩΤΙΣΤΑ- πέραν αυτού. Επομένως, όλες του οι εν τω μεταξύ προσπάθειες θα πρέπει να κατευθύνονται στην κατά το δυνατόν αρτιότερη στελέχωση, προετοιμασία, καταρτισμό και λειτουργία της ομάδας.

2. Ο Φορτούνης, αποτελεί σήμερα και όχι μόνο, το σημαντικότερο ποδοσφαιρικό κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό. Τον έχω κριτικάρει στο παρελθόν αρκετά, και πάρα πολλοί μαζί μου, ναι, πιστεύω δικαιολογημένα. Αλλά το ταλέντο και οι ικανότητές του, ουδέποτε αμφισβητήθηκαν. Μόνον οι δυνάμεις και η διάθεσή του. Φέτος δείχνει μέχρι στιγμής διαφορετικός προς το καλύτερο και χθες το κατέδειξε εμφανέστατα. Όχι ότι δεν ήταν καλός ο Ολυμπιακός χωρίς αυτόν, ειδικά στα πρώτα 30 λεπτά του αγώνα. ΟΜΩΣ. Απ΄τη είσοδό του και μετά με την έναρξη του β΄μέρους, ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΞΕ στην ομάδα. Έβλεπες ένα άτι να καλπάζει, ένα χέλι να γλιστράει επικίνδυνα προς την περιοχή του Ατρομήτου και ιδιαίτερα στους παίχτες του τελευταίου, στα πρόσωπα, τις κινήσεις, τις αντιδράσεις τους, να νιώθουν μέχρι το μεδούλι τους ότι "αυτός ο διάβολος θα μας την κάνει τη ζημιά...". Γιαυτό σκόπευαν μόλις τους ξέφευγε, ένα και μόνο: τα ποδάρια του. Η συνέχεια είναι γνωστή. Τη ζήσαμε ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΡΗΚΑΜΕ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ όλοι οι γαύροι χτες βράδυ, απ΄τη λήξη του ματς και μετά. Με μια προσωπική, μικρή, απώλεια. Του τηλεκοντρόλ. Και η ψυχραιμία, βλέπετε, έχει τα όριά της. Αλλιώς, καλείται αναισθησία. Και τούτη, αποτελεί έννοια εντελώς ΑΣΥΜΒΑΤΗ με την ερυθρόλευκη φωτιά και λαύρα του αιώνιου, δαφνοστεφανωμένου, εφήβου.

3. Η αρνητική δυσαναλογία μεταξύ ευκαιριών τις οποίες δημιουργούμε και τερμάτων που επιτυγχάνουμε, παραμένει. Έχει ήδη διαπιστωθεί επανειλημμένα και πανθομολογείται. Υπάρχει βέβαια και θέμα ρέντας, αλλά προσωπικά το εντοπίζω κατά το μέγιστο μέρος του, ως προς την ευθύνη, στα διαθέσιμα πρόσωπα. Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ για παιχταράδες. Και μπροστά, διατηρώ αρκετές αμφιβολίες ως προς ορισμένους ποδοσφαιριστές αιχμής τους οποίους διαθέτουμε. Βαριά η ασπροκόκκινη "καλογερική". Θέλει κότσια ν΄αποτελείς την αιχμή του δόρατος ετούτης της ομάδας. Ευελπιστώ, για τη θέση π.χ. του φορ και επί του παρόντος, μόνο στον Γκερέρο. Κυρίως για την αγωνιστικότητά του. Ο Χασάν είναι μέτριος και επιρρεπής σε τραυματισμούς, ο Μάνος ανώριμος, ο Λάζαρος ΔΕΝ είναι φορ. Και στά πλάγια επίσης, ο Ναχουέλ υστερεί τόσο σε απαιτούμενα - ΓΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ - προσόντα ( πλην της ταχύτητας ) όσο και στο σκοράρισμα, ενώ μόνο ο Ποντένς είναι εκείνος που ξεχωρίζει. ΚΙ΄ΑΥΤΟΣ υστερεί οπωσδήποτε στο τελείωμα των φάσεων, αλλά ο παίχτης ΞΕΡΕΙ ΜΠΑΛΑ. Αναμφίβολα. Και δημιουργεί κατάστασεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ κινδύνου για τους αντιπάλους μας. Παίζει ποδόσφαιρο ελκυστικό. Μ΄αρέσει.

4. Τώρα που μπήκα σε ονόματα. Νομίζω ότι το δίδυμο Καμαρά, Γκιγιέρμε στη μεσαία γραμμή, με Φορτούνη μπροστά ως μπαλαντέρ, δημιουργικό αλλά και εκτελεστικό βιολί, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΘΕΙ. Νάτχο και Μπουχαλάκης, ν΄αποτελούν παίχτες ειδικών αποστολών. Πίσω, Βούκοβιτς και Σισέ, επίσης, πρώτες επιλογές για το κέντρο της άμυνας. Δεξιά, θα επέλεγα τον Ομάρ, αν και ο Τόρο εξακολουθεί να είναι παίχτης-σύμβολο. ΚΑΤΙ προσδίδει ο Βασίλης στην ομάδα όταν παίζει, σαφώς πέραν του καθαρά αμυντικού του ρόλου. Κάτι απ΄τα παλιά, τα ένδοξα. Είναι ΗΓΕΤΗΣ. Και οι αντίπαλοί του, ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ. Κυρίως, με ό,τι συνεπάγεται τούτο. Οπότε, θα αποτολμούσα σε ποσοστά ΑΡΧΙΚΗΣ συμμετοχής των δύο το 50:50, ΑΝΑΛΟΓΑ με τον αγώνα. Αριστερά, θα ξεκινούσα με πρώτο τον Τσιμίκα. Ο Κούτρης χθες μ΄εκνεύρισε σε κάποιες στιγμές. Φιλότιμος, αγωνιστικός, αλλά δεν ήταν εκείνο που θα ήθελα. Χωρίς τούτο, φυσικά, να σημαίνει ότι τον απαξιώ. Όχι. Είναι, σήμερα, ένας χρήσιμος ποδοσφαιριστής. Μέχρι εκεί.

5. Πάμε στο θέμα, τερματοφύλακας. Ο Μαρτίνς έχει επιλέξει τον Σα, ως πρώτο. Χθες ο παίχτης, στη δεύτερη φάση με τον Κουλούρη, δεν αντέδρασε σωστά. Μάλλον αιφνιδιάστηκε και παρά λίγο θα το τρώγαμε. Εμπιστεύομαι το αξιοκρατικό κριτήριο, γενικά, του Πορτογάλου προπονητή και σταματώ εδώ. Η συνέχεια θα δείξει. Λάθη, κάνουν όλοι. Φτάνει να μην είναι μεγάλα και μας στοιχίζουν. Είναι καλός τερματοφύλακας ο Σα. Αλλά και ο Γιαννιώτης πιστεύω πως είναι καλός. Που σημαίνει ότι θα δούμε στη συνέχεια. Το ευκταίο είναι να "δένει" καλά ο πορτιέρο με το κεντρικό βασικά αμυντικό δίδυμο σε μια ομάδα, να συνηθίζει ο ένας τον τρόπο παιχνιδιού του άλλου και ν΄αποτελούν ένα ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΣ και με σωστή χημεία, σύνολο.

6. Τα...παόκια του Ατρομήτου, το΄δειξαν και με το παραπάνω. Ο Γιαννούλης έπρεπε να΄χε πάρει την άγουσα για τ΄αποδυτήρια και να΄χε σφυριχτεί πέναλτι σε βάρος του Περιστερίου στη φάση με το εν ψυχρώ χτύπημά του στον Ποντένς. Και κάτι κίτρινες ακόμη, χαρίστηκαν νομίζω από τον χειρουργό του αγώνα σε ορισμένους απ΄τους παίχτες του δυτικού προαστίου. Στο δεύτερο γκολ πιθανόν να υπάρχει οφσάϊντ του Βούκοβιτς, αλλά ήταν μια φάση όντως πολύ μπερδεμένη, με πολλούς παίχτες και ιδιαίτερα δύσκολη για τον βοηθό. Την είδαμε όλοι σε ριπλέϊ και σε αργή προβολή ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ πριν καταλήξουμε και αν. ΔΙΚΑΙΟΤΑΤΟ το αποτέλεσμα πάντως. Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος και ο Ατρόμητος, δεμένος μεν ως ομάδα, αλλά με νοοτροπία "μικρού". Να κλέψει πήγαινε, αν κι΄έπαιζε στην έδρα του. Ο...δεύτερος της βαθμολογίας. Τον έβαλε κάτω, έστω και αργά, ο ΠΟΛΥ ανώτερός του. Καλοί, πολύ, ο Ρισβάνης και ο Μέγιερι. Γκουχ! Γκουχ! Διάβασα και κάτι ενδιαφέρον προχτές για τον Ρισβάνη. Δεν έπρεπε να τον αφήσουμε να φύγει, όπως δείχνουν τα πράγματα. Μάλλον μας χρειαζόταν. Αναμένουμε τη συνέχεια.

7. Στο προηγούμενο άρθρο μου εδώ, ξέρετε, αυτό με την κάτω φωτογραφία

που εικονίζει δυο αντιΟλυμπιακούς με σύνδρομο Μoebius μετά το τέλος του χτεσινού μας αγώνα, είχα κάνει κάποιες μαντεψιές. Το αλάθητο δεν διεκδικώ. Κάθε άλλο. Το έχω ομολογήσει άλλωστε, αν και προσπαθώ να αποφεύγω όσο μπορώ τις εσφαλμένες εκτιμήσεις, ειδικά όσον αφορά τις προβλέψεις. "Βγήκαν" λοιπόν όλες, πλην μίας, στο παιχνίδι με τους Περιστεριώτες. Και για το διαιτητικό τρίο ( καλά, αυτό ευκολάκι...) και για το τί θα πρέπει να κάνουμε μετά αν "σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και το φάμε πρώτοι" ( και το φάγαμε ΟΠΩΣ το φάγαμε ΚΑΙ το κάναμε τελικά) και για τη νίκη μας που ΛΟΓΙΚΑ περίμενα και για το πραγματικό μέγεθος του αντιπάλου μας ( καλή ομάδα αλλά όχι και η Μπαρτσελόνα που μας την πέρναγαν στο περίπου ΟΛΟΙ οι αθλητικογράφοι ) και για την επάρατη πρωτοημιχρονίτιδα και για τα γνωστά προβλήματά μας στη επιτυχία τερμάτων γενικά ( γκίνια, επιπολαιότητα, ανικανότητα ) και για την ανάγκη πλέον ΟΛΟΙ να συμβάλλουν ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ στην επιτυχία των γκολ και όχι μόνον οι επιθετικοί ( έγινε και στα δύο τέρματά μας αυτό, ενώ ο Βούκοβιτς ήταν ο δωδέκατος σκόρερ στον φετινό Ολυμπιακό ) και για την αξία των στημένων, που είχαμε καιρό να δούμε. Αστόχησα στην αρχική εμφάνιση του Νάτχο. Κλείνω με τη σωστή προτροπή του Καραπαπά μετά τη λήξη του παιχνιδιού να μαζευτούν οι παίχτες μας και να βροντοφωνάξουν ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Έτσι χτίζονται τα σωστά οικοδομήματα σε έμψυχο υλικό, έτσι ατσαλώνεται κομμάτι-κομμάτι ό,τι αποκαλώ ΓΑΥΡΟΣΥΝΗ. Δύσκολο πολύ, ειδικά στη σημερινή εποχή με την απόλυτη θεοποίηση της μονέδας και τους πολυάριθμους ξένους, αλλά έστω. Το παλεύεις, ρε παιδί μου, όσο μπορείς. Επικροτώ λοιπόν την πρωτοβουλία του.

ΑΝ ΘΑ΄ΒΓΑΖΑ ΕΝΑ - ΜΟΝΟ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΧΤΕΣ Ή ΟΡΘΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΧΤΕΣ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟΥΤΟ. ΤΟ ΚΑΤΕΘΕΣΑ ΗΔΗ ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΚΑΠΩΣ "ΑΠΛΩΜΕΝΟ" ΤΩΡΑ:

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΠΙΑ, ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ΄ΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΥΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΝΕΙ ΟΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΑ Ο,ΤΙ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ. ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΑΚΑΜΑΤΗ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΣΧΑΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΡΔΟΣ ΑΥΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΚΕΡΔΟΣ ΣΕ ΨΥΧΗ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΕΤΣΙ. ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ.