Η φωτογραφία είναι απ΄τον Πειραιά. Μόλις στρίψουμε δεξιά, αφήνοντας τη Φρεαττύδα, και μπούμε στον παραλιακό δρόμο για Πειραϊκή. Είναι η παλιά βίλλα του Φακιολά, που΄γινε μετά ο "Αχινός" και που δεν ξέρω αν υπάρχει αυτός και σήμερα. Εκεί από κάτω, όταν ήταν βράχια, κολύμπαγα, έπαιζα πόλο, ψάρευα και φλερτάριζα στα νιάτα μου. Πριν από κάποια χρόνια ήπιαμε με τη γυναίκα μου κι΄έναν εξαίρετο Ρατμίτη, χρυσή πέννα και χαρακτήρα-διαμάντι, ουζάκι με μεζέ εκεί, στον "Αχινό". Αριστερά, μόλις φαίνεται το νοσοκομείο Μεταξά και δεξιά στο άνοιγμα, η αρχή της οδού Αποστόλη. Πενήντα μέτρα πιο πάνω, έμενα. Τώρα, γιατί την έβαλα και τα λέω αυτά; Δεν ξέρω. Μου΄ρθε ν΄αρχίσω έτσι τούτη την ανάρτηση και το΄κανα. Η νοσταλγία, μου "μίλησε" μάλλον.

O εικονιζόμενος, είναι ένας δρομάκος κάπου στη Βραζιλία. Μπραζίλ, μπάλα, ανηφόρα, σκαλιά. Ίσον Ολυμπιακός. Ο χτεσινός Ολυμπιακός, σε μεγάλα διαστήματα του ματς με τη Λιβαδειά. Κι΄ανηφορικός ο δρόμος του. Δύσκολος πολύ, με τους οχτώ βαθμούς διαφορά απ΄τον Πάοκ. Όλοι περιμέναμε και περιμένανε, ΟΛΟΙ, των παοκτζήδων μη εξαιρουμένων ασφαλώς, να δυσκολευτούνε οι μελανόλευκοι εκεί στην Τριπολιτσά. Την τριάρα, ούτε καν την είχανε ονειρευτεί οι βορεινοί. Και οι δύο αντίπαλοι, για ν΄ακριβολογώ. Υπέρ κατά. Ήρθε όμως και κοκορεύονται τώρα όλοι τους οι επάνω. Με το Γιωργάκη να ειρωνεύεται. Ας είναι. Αγώνας μέχρι τέλους. Το πιστεύω μου και το΄χω γράψει επανειλημμένα. Γιατί βλέπω από χτες κι΄ένα κλίμα αποδοχής, εκτεταμένο, απ΄τη μεριά πολλών του σιναφιού μας. Δικαίωμά τους και το πιθανότερο είναι να επαληθευτούν. Το πιθανότερο. Να΄ναι οι λογικοί, οι ρεαλιστές κι΄εγώ να΄μαι ο παράλογος, ο αιθεροβάμων. Ή ο πεισματάρης του κερατά, αν θέλετε. Θα δούμε. Η ομάδα μας να παίζει όπως έπαιξε στο πρώτο εικοσάλεπτο, όσο γίνεται συχνότερα, σταθερότερα, ειδικά σε τέτοια παιχνίδια σαν το χτεσινό. Υπάρχουν και τα...δέρβι. Άλλα τόσα παιχνίδια μέχρι το τέρμα, καλύτερα να μην προεξοφλούμε την τελική έκβαση. Πάμε, με αφετηρία το χθεσινό ματς, μόνο για νίκες κι΄ό,τι βγει. ΜΕΓΑΛΗ ομάδα, δεν είναι μόνο η πιο λαοφιλής και πολυτροπαιούχος της χώρας, ΑΛΛΑ κι΄εκείνη που δεν τα παρατάει ποτέ, παλεύοντας λυσσασμένα μέχρι να "πεθάνει". ΑΝ είναι να "πεθάνει".

Χειμαρώδης η ομάδα χτες, σε γενικές γραμμές. Απ΄το πρώτο δευτερόλεπτο έδειξε πως θέλει νικηφόρο αποτέλεσμα. Ότι ήρθε να παίξει, όχι να "παίξει". Βλέποντάς την, θυμήθηκα τον Όφη και τις Ξάνθες. Προχωράμε, φτάνει οι παίχτες ν΄αρχίσουν πια μόνιμα να σκέφτονται όπως είχα γράψει με κεφαλαία στο τέλος του αμέσως προηγούμενου άρθρου μου. Στο RATM. Πού κάποιο καθήκι, διάβασα να μας αποκαλεί στο fb εμάς, τους ρατμίτες, "χουντομαλάκες". Του λόγου μου είμαι με τ΄όνομά μου το πραγματικό σε τούτη την γαυροφωλιά και να΄ρθει να μου το ξαναπεί αυτό μπροστά μου. Είναι εύκολο να βρει πού μένω. Και να μου χτυπήσει το κουδούνι. Το κάθαρμα...

Το θέμα λοιπόν είναι ότι ο μίστερ Πέδρο δίνει μέχρι στιγμής διαπιστευτήρια ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ. Διαθέτει τον κοινό νου, είδος απαραίτητο, εν πλήρη όμως ανεπαρκεία σε πάμπολλους τομείς της ζωής μας γενικά, γιαυτό και επέλεξε ΧΗΜΕΙΑ. Μ΄άρεσε όταν πρωτάκουσα τη σύνθεση χτες. Σωστή, που τον δικαίωσε, και οι αλλαγές με Μασούρα, Νάτχο, επίσης σωστές. Ποντένς - Λάζαρος είναι τα εξτρέμ, το ξανατονίζω, Φορτούνης - Γκερέρο το άλλο δίδυμο, με τον Φορτούνη ελεύθερο να καλπάζει δημιουργώντας και εκτελώντας και τον Ισπανό να παλεύει ακατάπαυστα σε πολλά τετραγωνικά, με τις ασίστ του ( θυμηθείτε την Άεκ και τον Φέτφα ) και τα γκολάκια του. Εντάξει, δεν είναι...Αναστόπουλος ή Πρίγιοβιτς ξέρω΄γω, που΄ναι και επίκαιρος, αλλά "δένει" και με τον Κωστάκη και με τους άλλους. Είναι φιλότιμος, επαγγελματίας σωστός και εξαιρετικά χρήσιμος παίχτης. Όσο για τον Σολντάνο, θα΄ρθει κι΄αυτουνού η σειρά. Ορθώς ο Μαρτίνς δεν βιάζεται. Τον προετοιμάζει, τον παρακολουθεί, τον δοκιμάζει, τον "ζυγίζει", εκείνος θα κρίνει πού και πότε θα τον βάλει. Μένει ο Μασούρας. Κάτι δείχνει, δεν μ΄έχει εντυπωσιάσει, κρατάω μικρό καλάθι περιμένοντάς τον. Δεν βιάζομαι πάντως να τον κρίνω, ευελπιστώντας να διακριθεί.

Απ΄όλους, που όλοι τους έπαιξαν καλά, ξεχωρίζω περισσότερο τρεις. Τον Ομάρ, τον Φορτούνη και τον Μπουχαλάκη. Ο Ομάρ, εκπληκτικός. Απίστευτη δύναμη, διάθεση, ταχύτητα, μαχητικότητα, αλλά και τεχνική. Σκέτη βολίδα, μια μηχανή που ανεβοκατέβαινε ξέφρενα και ακατάπαυστα. Μακάρι να διατηρηθεί έτσι. Μεγάλη δουλειά. Ο Μπούχα, εξαιρετικός. Είχα καρφωμένα τα μάτια μου πάνω του και ήταν αλάνθαστος. Μακρινή, κοντινή πάσα, γερό πόδι, έκανε κι΄εκείνη την καρφωτή κεφαλιά, αλλά τα΄χουμε πει, όσοι τερματοφύλακες παίζουν απέναντι στον Ολυμπιακό, εκείειει.... Ήρωες. Απίστευτες αποκρούσεις. Όλα τα λεφτά, η έκφραση απορίας του μετά την υπεραπέκρουση ( που΄λεγε κι΄ο Ελευθερόπουλος ) του Μπάγιτς. Κι΄ο Φορτούνης; Τον χαίρεσαι και τον καμαρώνεις. Να γλιστράει μέσα από συμπληγάδες αμυνόμενων, να κροϊφίζει, το ξαναλέω. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ όμορφο άθλημα και το θυμάσαι κουνώντας καταφατικά το κεφάλι σου, όταν τον βλέπεις πώς τους ξεφεύγει. Πονηρόφατσα, εκείνα τα μάτια του πώς γυρνάνε δεξιά αριστερά πάνω κάτω, με σπιρτάδα καυτή να βγαίνει απ΄τις κινήσεις, τις προσποιήσεις και τα τρεξίματά του. Κωστάκη, είσαι τελείως διαφορετικός απ΄τις τελευταίες προηγούμενες χρονιές και σ΄ευχαριστώ. Χρωματίζεις το γκρίζο, καταργείς το βαρετό, το μονόχνωτο.

Απ΄τους υπόλοιπους:

Ο Σα, σκέτος...Σα όπου χρειάστηκε. Και χρειάστηκε.  Βούκοβιτς, μ΄άρεσε. Ο Σισέ, θα΄ταν τέλειος αν δεν έκανε εκείνο το λάθος που παρά λίγο να μας στοιχίσει. Ορισμένες φορές υπερεκτιμά τις αναμφισβήτητες δυνατότητές του και την πατάει σε φάσεις οι οποίες δεν εγκυμονούν σημαντικό τουλάχιστον κίνδυνο. Να το προσέξει. Σοβαρότητα, υπευθυνότητα και αδιάλειπτη εγρήγορση χρειάζονται, νεαρέ. Με τα μεγάλα προσόντα, την ψυχάρα αλλά και τις απερισκεψίες ενίοτε. Καλά πας, κάποτε σου στοίχισαν, επανήλθες, να παραμένεις διαρκώς υπεύθυνος, απλός, συνετός, χωρίς παρορμητισμούς και κακιές φλασιές και το μέλλον σου θα΄ναι λαμπρό. Ο Κούτρης έτρεξε, μόχθησε αναμφίβολα. Καλός και ο Γκιγιέρμε, φαίνεται να ενσωματώνεται ολοένα και περισσότερο στο στιλ της ομάδας. Εργάτης, ο τύπος. Εργάτης πολυτελείας. Ο Λάζαρος, σ΄ελπιδοφόρα εμφάνιση. Τον "πάω" τον Λάζαρο και νομίζω ότι με τα παιχνίδια θ΄ανέβει κι΄άλλο. Τον θεωρώ ιδιαίτερα σοβαρή μονάδα στο οπλοστάσιο παιχτών του Ολυμπιακού αδημονώντας να ενισχύσει σημαντικά την όλη απόδοση της ομάδας. Τα γκολ απ΄αυτόν, πιθανότατα θα ξανάρθουνε. Κλείνω με τον Ποντένς. Είχε κέφια, ομορφαίνει και τούτος το άθλημα, σαν τον Φορτούνη, ΑΛΛΑ: να δουλέψει πολύ την τελική του προσπάθεια και να γίνει ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ πιο ομαδικός. Τον καταλαβαίνω, μα θα πρέπει να μάθει ότι ΠΑΝΤΑ πρώτα η ομάδα και μετά η ατομική διάκριση. Έτσι βελτιώνεται και ο λόγος τελικές προσπάθειες/επιτυγχανόμενα τέρματα. Είκοσι είχαμε πάλι, δόξα τω Θεώ, αλλά αναλογικά μόνο δυο φορές ματώσανε τα δίχτυα της σουβλακούπολης. Πάοκ; Κάπου διάβασα αν θυμάμαι καλά, πέντε και τρία γκολ. Έστω δύο, εξαιτίας του αυτογκόλ. Κωλοφαρδία ναι, το καταλαβαίνω, αρκετά συχνό φαινόμενο γιαυτή την ομάδα φέτος, μαζί με την σούπερ απόδοση για άλλη μια φορά του Πασχαλάκη, αλλά όπως και να το κάνουμε, ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΣΑΝ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΚΟΛ. Πιστεύω να λυθεί ο γρίφος. Και θα λυθεί. Την ώρα που πρέπει, θέλω να φαντάζομαι.

Ένα-ένα τα παιχνίδια επομένως κι΄ό,τι "κάτσει" στο φινάλε του πρωταθλήματος. Αλλά κατάθεση ΨΥΧΗΣ στην πράξη, απ΄τη μεριά μας. Οι Ξάνθες, να μην επαναληφθούν.