Έτσι κι έγινε! Ο Ολυμπιακός αναγεννήθηκε, για άλλη μια φορά από την "στάχτη" των μέτριων, έως χθες, εμφανίσεών του που έκαναν πολλούς απο μας -ιδίως εμού προσωπικώς- να τον κρίνουμε βίαια και απέδειξε οτι έχει τεράστιο απόθεμα καυσίμων στο τεπόζιτο των φιλοδοξιών του.

Ήταν μεγάλη η χαρά και η ικανοποίηση να δούμε την νεανική ομάδα μας να αγωνίζεται για άλλη μια φορά, στα λονδρέζικα... Εμιράτα της Άρσεναλ, με τόση αυτοπεποίθηση, προσήλωση και πίστη για το αποτέλεσμα, που ακόμη κι αυτή η, εν πολλοίς, "τζάμπα ήττα" δεν είναι αρκετή για να μας υποτάξει ψυχολογικά.

Παρακολουθήσαμε έναν αγώνα υψηλού τακτικού σχεδιασμού από τον προπονητή μας και αν τα χαλάσαμε, με το τελικό 1-3, αυτό οφείλεται κατά κόρο, στην έλλειψη εμπειρίας και στη συνακόλουθη μερική απαγκίστρωση από την εκπληκτική προσήλωση της συντριπτικής πλειονότητας των παιδιών, στο πρώτο ημίχρονο.

Τί σημαίνει, πρακτικά η εικόνα στο Λονδίνο, για το μέλλον αυτή της ομάδας; Πως ο Ολυμπιακός έχει αποκτήσει τα αντανακλαστικά που απαιτούνται για να στέκεται ισότιμα στα διάσημα γήπεδα της Ευρώπης, πως καμία ομάδα δεν μπορεί να τον υποτιμά και πως, με τις κατάλληλες και απαραίτητες διορθώσεις, κυρίως σε επίπεδο οργάνωσης και σχεδιασμού εκ μέρους της διοίκησης, μπορούμε να αισιοδοξούμε πως κάποια  μέρα, στο μεσοπρόθεσμο μέλλον, θα τον δούμε να κάνει "πράματα και θάματα", όπερ σημαίνει...τελικός ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Επίσης, πως οι νεαροί παίκτες που πήραν το βάπτισμα του πυρός σε εκτός έδρας ευρωπαϊκό αγώνα αυτού του επιπέδου έχουν τα προσόντα για να διαπρέψουν και για να υποστηρίξουν στην πράξη το σχέδιο Μαρινάκη για την ελληνοποίηση της ομάδας. Παρά τις όποιες ενστάσεις και "παράπονα" για τις αποτυχημένες ενέργειες ορισμένων από αυτούς τους ποδοσφαιριστές -όρα Μανωλά, Μέγιερι- δεν παύει η συνολική εικόνα να είναι θετική.

Δυστυχώς, αλλά στην Ελλάδα της ήσσονος προσπάθειας, της αδιαφορίας και της έλλειψης στόχων και φιλοδοξιών, πρέπει, το υγιές κομμάτι του ποδοσφαίρου της, δηλαδή, ο Ολυμπιακός, να διανύσει πολλά δύσβατα μονοπάτια έως ότου καταφέρει να ξεπεράσει τα συμπλέγματα του παρελθόντος και να μεταλαμπαδεύσει πνεύμα ανωτερότητας στους νεαρούς Έλληνες ποδοσφαιριστές που θα αποτελέσουν το μέλλον του.

Έως τότε, θα πρέπει να συνηθίσουμε να αγωνιζόμαστε με την πλάτη στον τοίχο για να ξυπνάμε αγωνιστικά...

Αδάμ Αδαμόπουλος