Απόψε, θα προσπαθήσω να συγκρίνω, ποδοσφαιρικά, δύο χώρες για να συμβάλλω στο να απαντηθούν ορισμένες απορίες που αφορούν στους λόγους για τους οποίους η μια εξ αυτών είναι περισσότερο προοδευμένη από την άλλη, σ’ αυτό τον τομέα του επαγγελματικού αθλητισμού.
 
Την Πορτογαλία και την Ελλάδα συνδέουν πολλά και χωρίζουν ακόμη περισσότερα πράγματα.
 
Τι τις συνδέει:
 
Οι δύο χώρες έχουν παραπλήσιο πληθυσμό (10.562.178 κάτοικοι η μεν, 10.815.197, η δε –επίσημα στοιχεία του 2011).
 
Έχουν σχετικά ταυτόσημη ιστορική διαδρομή, μιας και οι δύο υπήρξαν επεκτατικές δυνάμεις- αυτοκρατορίες, στις περιόδους της ακμής τους και συρρικνώθηκαν, σε αμιγώς εθνικά κράτη, κατά την παρακμή τους. Βίωσαν πρόσφατες περιόδους δικτατορίας καθώς και εποχές σφοδρών οικονομικών κρίσεων.
 
Αυτά για τις γενικές ομοιότητες –δεν αναφέρομαι στη διαφορετική ιδιοσυγκρασία των δύο λαών.
 
Ας πάμε τώρα, στην ουσία της σκέψης μου.
 
Έχοντας υπόψη αυτές τις γενικότητες, θα περίμενε κανείς πως οι δύο χώρες θα είχαν και κοινή διαδρομή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Αμ, δε!
 
Χαοτικές διαφορές Νο 1
 
Στην Πορτογαλία, τα ποδοσφαιρικά σκήπτρα κρατούν τρείς ομάδες. Η Πόρτο, η Μπενφίκα και η Σπόρτινγκ Λισαβόνας.
 
Στην Ελλάδα, ο Ολυμπιακός –μακράν- ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. 
 
Στην Πορτογαλία καμία από τις τρείς κορυφαίες ομάδες της χώρας, δεν έχει υποβιβαστεί σε χαμηλότερη κατηγορία.
 
Στην Ελλάδα το…μοιραίο συνέβη με την ΑΕΚ, ενώ ο Παναθηναϊκός παίζει το ρόλο του βαμπίρ που απομυζά κρατικό χρήμα και προστασία για να συνεχίσει να παίζει στην πρώτη κατηγορία.
 
Στην Πορτογαλία, οι τρεις κορυφαίες ομάδες διαθέτουν εντυπωσιακά ιδιόκτητα γήπεδα.
 
Το Da Luz, η έδρα της Μπενφίκα έχει χωρητικότητα 66.000 θέσεων και κόστισε 120 εκ. ευρώ. Το παλιό γήπεδο των «Αετών», που κατεδαφίστηκε το 2003 ήταν το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και το τρίτο μεγαλύτερο στον κόσμο (120.000 θέσεις).
 
Το Dragao, η έδρα της Πόρτο έχει χωρητικότητα 53.000 θέσεων και κόστισε 98 εκ. ευρώ.  
 
Το Jose Alvelade, η έδρα της Σπόρτινγκ Λισαβόνας έχει χωρητικότητα 50.000 θέσεων και κόστισε 121 εκ. ευρώ, έχοντας χαρακτηριστεί 5 αστέρων.
 
Στην Ελλάδα, από τις τρεις κορυφαίες –καλά, μη… βαράτε - ομάδες, μόνο ο  Ολυμπιακός διαθέτει γήπεδο. Το Γ. Καραϊσκάκης έχει χωρητικότητα 34.000 θέσεων κόστισε, στην τότε διοίκηση Κόκκαλη, 60 εκ. ευρώ, αλλά –ειρωνεία- δεν του ανήκει!  
 
Ο Παναθηναϊκός περιφέρει το πτώμα του από χωρίου εις χωρίον, διεκδικώντας, για έδρα του, το κοτέτσι της Λεωφόρου, έχοντας φεσώσει επί χρόνια τον Έλληνα φορολογούμενο καθώς χρησιμοποιούσε, σχεδόν στο τζάμπα, το κρατικό ΟΑΚΑ.
 
Η ΑΕΚ η οποία είχε ένα γηπεδάκι που γκρέμισε με δική της πρωτοβουλία για να εκβιάσει την δωρεάν κατασκευή ενός νέου ακολουθεί το παράδειγμα του Παναθηναϊκού –εσχάτως, ο άρτι επανακάμψας, τζάμπα επενδυτής-ιδιοκτήτης της υποσχέθηκε νέο γήπεδο το οποίο προβλέπεται να πληρώσει, σε μεγάλο βαθμό, η τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου.
 
Συνοπτικά, καμία ελληνική ομάδα, πλην του Ολυμπιακού και της Λάρισας δεν έχει επενδύσει σε γηπεδικές υποδομές εδώ και πολλές δεκαετίες –εξαιρώ τα κρατικά χωράφια Πανθεσσαλικό-Παμπελοποννησιακό και Παγκρήτειο, τα οποία κατασκευάστηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων, το 2004 και δεν χρησιμοποιούνται, εκτός της τελευταίας περίπτωσης.
 
Χαοτικές διαφορές Νο.2
 
Στην Πορτογαλία, η Μπενφίκα είναι η 26^η πιο πλούσια ομάδα, στην Ευρώπη, με περσινό ετήσιο προϋπολογισμό της τάξης των 110 εκ. ευρώ. Κατέχει το βραβείο Γκίνες επειδή διαθέτει 240.000 ενεργά μέλη, ξεπερνώντας κολοσσούς όπως είναι η Μπάγερν και η Μπαρτσελόνα. Η πιο δημοφιλής ομάδα, στην Πορτογαλία – πάνω από 4.800.000 δεδηλωμένοι οπαδοί στη χώρα και πάνω από 14 εκ. ανά τον πλανήτη, χάρη στο αποικιοκρατικό παρελθόν των Ιβήρων – έχει σηκώσει δύο ευρωπαϊκά κύπελλα, ενώ είναι από τις ελάχιστες ομάδες, στην Γηραιά Ήπειρο, που έχει συμμετάσχει σε εννέα τελικούς διεθνών διασυλλογικών διοργανώσεων.   
 
Η Πόρτο ακολουθεί κατά πόδας τους «Αετούς». Η οικονομική ευμάρειά της αποτυπώνεται σαφώς στα στοιχεία που παραθέτω, για το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της (μετεγγραφές), την περίοδο 2012/13: 
 
Transfer revenue: 71.000.000 £
80.400.000 € - Transfer expenditures: 27.500.000 £
31.100.000 € = +43.500.000 £
49.300.000 €
 
Οι «Δράκοι» που είναι εισηγμένη εταιρεία από το 1998 έχουν κατακτήσει, από μία φορά, το Κύπελλο Ουέφα, το Τσάμπιονς Λιγκ, το Διηπειρωτικό (Toyota’s Cup) και το Γιουρόπα Λιγκ.
 
Η…πτωχή –αποκλειστικά, από πλευράς ευρωπαϊκών διακρίσεων – συγγενής των δύο προαναφερθέντων ομάδων είναι η Σπόρτινγκ Λισαβόνας που έχει, ωστόσο, να επιδείξει μια συμμετοχή, ως φιναλίστ, στον τελικό του Κυπέλλου Ουέφα, το 2004. Η «φτωχοΣπόρτινγκ» διαθέτει πάνω από 100.000 ενεργά μέλη και περισσότερους από 3 εκ. οπαδούς ανά τον πλανήτη.      

Τώρα, αν περιμένετε απο μένα να παραβιάσω ανοιχτές θύρες, αναφερόμενος στα του ελληνικού οίκου μας -πλην Θρύλου - και να συγκρίνω πράγματα και καταστάσεις πλανάσθε πλάνη οικτρά!
 
Τι γίνεται εδώ ρε παιδιά;
 
Οι απόγονοι των…Βησιγότθων διατηρούν ένα επιπλέον πλεονέκτημα, σε σύγκριση με τους απογόνους της …Ψωροκώσταινας.
 
Διαθέτουν προνομιακή πρόσβαση στις ποδοσφαιρικές αγορές των πρώην αποικιών τους, στην Αφρική (Αγκόλα, Πράσινο Ακρωτήρι, Μοζαμβίκη) και φυσικά, την Βραζιλία.
 
Ταλαντούχοι νεαροί ποδοσφαιριστές από τις χώρες αυτές, του Τρίτου Κόσμου αποκτώνται, έναντι πινακίου φακής, από τους Τρεις Μεγάλους του πορτογαλικού ποδοσφαίρου για να μεταπωληθούν, αργότερα έναντι πακτωλού χρημάτων, σε πιστή εφαρμογή του δόγματος: «Αγόραζε φθηνά και πούλα ακριβά». Ταυτόχρονα, εφαρμόζουν το σύγχρονο μάρκετινγκ για να βελτιστοποιήσουν την αποδοτικότητα των δαπανούμενων κεφαλαίων τους, αλλά και για να συντηρούν ζωντανό το ενδιαφέρον των εκατοντάδων χιλιάδων οπαδών τους.
 
Πώς να ανταγωνιστείς, μπρε κακομοίρη, απατεωνίσκο Έλληνα, τα άριστα διοικητικά στελέχη των ομάδων της ιβηρικής οι οποίοι έχουν επίγνωση πως, η δουλειά τους δεν είναι να κλέβουν τα ταμεία των ομάδων τους, να φοροδιαφεύγουν και να υποχρεώνουν τις ομάδες τους να αγωνίζονται σε αχούρια, αλλά να παρουσιάζουν, στους οπαδούς-πελάτες, απτά οικονομικά και αγωνιστικά αποτελέσματα, όπως και να επιδεικνύουν εταιρική υπευθυνότητα.
 
(Ιδού σχετικό άρθρο του Σάββα για τα τεκταινόμενα στην Εσπερία)
 
http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/130503/tileoptika-dikaiomata-kai-loipa-esoda-omadon-stin-eyropi
 
Κι επειδή, απατεωνίσκος- ξε…απατεωνίσκος έχει επίγνωση, ο Έλλην «παράγων», αλλά και οι οπαδοί πως, τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους βρήκαν την εύκολη λύση… Απαξιώνουν οιονδήποτε τολμήσει να επιδείξει συμπτώματα «ιβηρίτιδας», στον τρόπο με τον οποίο διοικεί -λέγε με… Βαγγέλη!
 
Αλλά επιδίδονται και σε κάτι χειρότερο. Απαξιώνουν την εκάστοτε ομάδα από την Πορτογαλία που έλαχε, μια στο τόσο, να ηττηθεί ή ακόμη περισσότερο, να αποκλειστεί από μια ελληνική ομάδα –πρόσφατο παράδειγμα η Μπενφίκα, η περσινή φιναλίστ του Γιουρόπα Λιγκ!!!   

Για τα μπάζα
 
Αυτό δείχνει το πόσο… ΟΠΙΣΘΕΝ είμαστε, σαν λαός. Πόσο άκριτοι, μίζεροι και αστοιχείωτοι. Θυμίζω, μόνο πως η Πορτογαλία έγινε, καθυστερημένα, μέλος της πάλαι ποτέ, ΕΟΚ, σε σύγκριση με την Ελλάδα. Κι όμως μας ξεπέρασε γρήγορα, από πλευράς επιδόσεων εθνικής οικονομίας, παραγωγικότητας και επενδύσεων, παρά το ότι εξακολούθησε να υπολείπεται σε επίπεδο κατά κεφαλήν εισοδήματος και, φυσικά μισθών και κατανάλωσης. Βλέπετε, τα «γατάκια» οι Πορτουγκέζοι δεν δανείζονταν χρήμα για να τα καίνε στις μπουζουκερί, αλλά ούτε και βούταγαν κοινοτικά κεφάλαια για να τα κάνουν προσωπική περιουσία, σε βάρος των αναπτυξιακών υποδομών και της πραγματικής οικονομίας –όχι…δεν είναι άγιοι! Απλώς, πιο πειθαρχημένοι.
 
Εν τέλει, ό,τι γράφει δεν ξεγράφει και η ιστορία έγραψε πως η ποδοσφαιρική Πορτογαλία είναι ένα αξιοσέβαστος τόπος και η Ελλάδα ένα ποδοσφαιρικό Φαρ Ουέστ – αν και με σημαντικές δυνατότητες, όπως δείχνει η τροχιά του Ολυμπιακού και της Εθνικής ομάδας – ένθα κατοικοεδρεύουν προκλητικοί πολυλογάδες και τζάμπα μάγκες.
 
Κοντολογίς, άλλο Πορτογάλος, κι άλλο…Παπαγάλος!
 
Αδάμ Αδαμόπουλος