ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1

Ο Θρύλος δεν μάσησε στο καμίνι του Περιστερίου. Τί κι αν απέναντί του βρήκε τους γνωστούς κάφρους που ζητούσαν την κεφαλή του επί πίνακι και πάση θυσία, τί κι αν τον σφύριζαν κόντρα οι κόρακες, ο Ολυμπιακός αντέταξε την τσαμπουκαλεμένη λιμανίσια ψυχή του και πήρε πανάξια την πρόκριση για τους "4" του Κυπέλλου Ελλάδας. Μαζί του και πάνω από 1500 τρελόγαυροι που κατέλαβαν το ένα πέταλο του γηπέδου και στήριξαν με τη φωνή και τα συνθήματα την προσπάθεια των παικτών.

Με το 0-0 στην πλάτη, από την πρώτη αναμέτρηση στο Φάληρο, ο Ολυμπιακός ήξερε πως έπρεπε να σκοράρει απέναντι σε μια ομάδα που έχει δείξει, τα τελευταία δυό χρόνια πως είναι η δεύτερη πιο ανταγωνιστική ομάδα στην Ελλάδα, κάτι που το απέδειξε τόσο στα μεταξύ μας παιχνίδια για το πρωτάθλημα, όσο και στις αναμετρήσεις για το Κύπελλο. 

Ο Μίτσελ κατέβασε την ομάδα με τον Μέγιερι στο τέρμα, Σαλίνο- Μπονγκ- Μανωλά-Μαρκάνο στην άμυνα, Εντινγκά-Μανιάτη στο κέντρο, Ντομίνγκεζ σε ρόλο οργανωτή και Πέρεζ- Κάμπελ και Ολαϊτάν στην επίθεση.

Η αναμέτρηση ξεκίνησε με τον Ατρόμητο να ακολουθεί το πλάνο με το οποίο είχε αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό και στον αγώνα του πρωταθλήματος. Πολλή πίεση, μαζεμένες γραμμές και πολύ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ κλωτσήδι.

Το πρώτο πρόβλημα από την πίεση του Ατρομήτου εκδηλώθηκε στην άμυνα, μιας και στο κέντρο, Μανιάτης-Εντινγκά και Τσόρι έμοιαζαν αποσυντονισμένοι και αναλώθηκαν σε  αρκετές παράλληλες και άστοχες μπαλιές από τις οποίες προέκυψαν οι πρώτοι σοβαροί κίνδυνοι για τον Μέγιερι. Η χρησιμοποίηση του ταχύτατου Ναπολεόνι στον "ασβέστη" αποδείχτηκε σωστή, για τον Γιώργο Παράσχο, με τους αμυντικούς μας να τον χάνουν σε μια-δυό περιπτώσεις. Ό,τι προβλήματα κι αν προέκυψαν, όμως, στο μεσοαμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού μας, ο Ολυμπιακός κατάφερε να τα εξισορροπήσει με την εξαιρετική, από την αρχή, επιθετική παρουσία του Ολαϊτάν, κατά πρώτο και των Κάμπελ-Πέρεζ, κατά δεύτερο. Ο Μάικλ ήταν όλα τα λεφτά, χτες, στο Περιστέρι και μόνο η ασυνήθιστη για ...Σηφάκη, εκπληκτική απόδοση με τις απίστευτες αποκρούσεις που έκανε, εμπόδισαν τον πιτσιρικά να σκοράρει.

Αυξάνοντας την πίεση, στο κέντρο και κλέβοντας πολλές μπαλιές, χάρη στα πολλά και επιτυχημένα, κατά κόρον, τρεξίματα και τοποθετήσεις των δύο αμυντικών μας χαφ, το γήπεδο άρχισε να γέρνει προς την πλευρά του Σηφάκη. Στο 15’ ο Ολαϊτάν έστειλε τη μπάλα στο δεξί δοκάρι, ενώ στο 20' ο Ντομίνγκεζ τοποθέτησε λάθος το σώμα του και δεν κατάφερε να βρει εστία από το το ύψος του πέναλτι. Ο Μπονγκ, που μετά το μουδιασμένο ξεκίνημα φάνηκε να ανταποκρίνεται σωστά στο αμυντικό κομμάτι έκανε μπάσιμο απο τα αριστερά αλλά το σουτ που επιχείρησε δεν βρήκε στόχο. Λίγο πριν από τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, ο Ολαϊτάν ελίχτηκε, για άλλη μια φορά, καταπληκτικά από τα αριστερά και μέσα στην περιοχή αλλά το σουτ που εξαπέλυσε προσέκρουσε στα πόδια του Σηφάκη που είχε πάει για... χόρτα. Ο Ατρόμητος ισορρόπησε το παιχνίδι, μετά το δεκάλεπτο ξέσπασμα του Ολυμπιακού, χάρη στο ασφυκτικό μαρκάρισμα στους ακραίους μας, αλλά και με το man to man στον Ντομίνγκεζ.

Κι ενώ όλα έδειχναν πως το πιο πιθανό θα ήταν να ανοίξει το σκορ ο Ολυμπιακός ήρθε η φάση του 42', με τον Ατρόμητο να σκοράρει με τον Ταυλαρίδη. Από τραβηγμένο από τα μαλλιά, φάουλ που σφυρίχτηκε σε βάρος του εξαιρετικού, χθες, Σαλίνο, ο Μέγιερι δεν κατάφερε να συγκρατήσει τη μπάλα την οποία έστειλε στα σώματα των αμυνομένων που βρίσκονταν σε απόσταση ενός μέτρου. Από την κόντρα επωφελήθηκε ο Ταυλαρίδης ο οποίος, από θέση οφσάιντ έσπρωξε, με προβολή, τη μπάλα στα δίκτυα. Ωστόσο, το ημίχρονο, που έληξε με την κατοχή της μπάλας να βρίσκεται στο 55%-45% για τους νταμπλούχους, επεφύλασσε μια ακόμη "κακιά στιγμή", για τους διαιτητές, καθώς σε σέντρα από τα αριστερά η μπάλα βρήκε εμφανώς το απλωμένο χέρι του Γιαννούλη, χωρίς να υποδειχτεί το πέναλτι. Αλλά για τη διαιτησία και για τα όσα εξωαγωνιστικά συνέβησαν κατά τη διάρκεια και μετά τη λήξη της αναμέτρησης, δεν θα γράψω λέξη παραπάνω καθότι υπάρχει, από τα χτες, το πολύ εμπεριστατωμένο άρθρο του Σάββα το οποίο καλό θα είναι να διαβάσετε, αν δεν το έχετε κάνει, ήδη!

Σε γενικές γραμμές, στο πρώτο ημίχρονο εκτυλίχτηκε η πιο ενδιαφέρουσα ποδοσφαιρική μάχη που έχουμε δει σε αγώνα ελληνικού πρωταθλήματος, εδώ και τουλάχιστον μια τριετία, υπό την έννοια ότι η αντίπαλος του Ολυμπιακός, μια πραγματικά ποιοτική ομάδα, έπαιξε τη μπάλα της, όσο της το επέτρεψε ο Ολυμπιακός με τις διακυμάνσεις στην απόδοσή του, κάτι που πέραν από τα όσα υπαγορεύει το καθαυτό και απολύτως θεμιτό οπαδιλίκι, καλό θα είναι να βλέπουμε πιο συχνά.   

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με το γήπεδο να παίρνει, από τα πρώτα δευτερόλεπτα, τη γνώριμη κλίση που βιώνουν όλοι οι αγωνιστικοί χώροι, όταν πατάει το γκάζι, ο Θρύλος! Το τί θα επακολουθούσε στο διάστημα έως το 90', το είδαμε χαραγμένο στο αγριεμένο βλέμμα του τεράστιου μαγγίτη των πάγκων, από την Καστίλλη. Γυάλιζε, κυριολεκτικά, το μάτι του! Φανταζόμαστε το τί θα έγινε στα αποδυτήρια, στην ανάπαυλα...

Η πίεση εντάθηκε στον ύψιστο βαθμό και οι Περιστεριώτες πάσχιζαν να διώξουν τη μπάλα κι όπου πάει...Στο 52' ο Σηφάκης μεταμορφώθηκε σε... Λεβ Γιασίν όταν έβγαλε, κυριολεκτικά από το Γάμα της εστίας του τρομερή κεφαλιά του Εντινγκά. Η πίεση απέφερε το ένα κόρνερ μετά το άλλο και σε ένα από αυτά, στο 56' έγινε η ...περιβόητη, για όλους εκείνους που είχαν κλείσει τα μάτια και ονειροβατούσαν πως θα δουν τον Θρύλο να ηττάται και να αποκλείεται, φάση του πέναλτι με το χέρι του Μπάλα -είχε αντικαταστήσει προ πενταλέπτου, τον τραυματισθέντα Καραμάνο. Ο Τσόρι έστησε το τόπι στα 11 μέτρα και έστειλε τη μπάλα στη δεξιά γωνιά του Σηφάκη για το 1-1!  

Το γκολ της ισοφάρισης ανέβαλε τις αλλαγές που είχε αποφασίσει ο Μίτσελ, αφού προτίμησε να συνεχίσει με τους μπαρουτοκαπνισμένους στα κλωτσήδια, παίχτες της αρχικής ενδεκάδας. Η πίεση συνεχίστηκε, ο Ατρόμητος έπαψε να είναι πια επικίνδυνος -μια κεφαλιά όλη κι όλη, του Ούμπιδες, στο 82' που έβγαλε με εκτίναξη ο Μέγιερι - αλλά και ο Ολυμπιακός φάνηκε άστοχος σε τρεις-τέσσερις περιπτώσεις, στην περιοχή του Σηφάκη. Στο τελευταίο δεκάλεπτο έγιναν και οι αλλαγές του Σάμαρη με τον Κάμπελ και του Τσόρι με τον Σαβιόλα που δεν επηρέσαν, όπως ήταν επόμενο, την εξέλιξη του αγώνα.  

Ύστερα κύλησε ο χρόνος, ο κόραξ σφύριξε τη λήξη, οι παίκτες πανηγύρισαν την πρόκριση στο πέταλο, με τους οπαδούς μας, ο κόσμος έφυγε, τα φώτα σβήσανε και ΠΟΝΟΣ ΒΟΥΒΟΣ ΑΠΛΩΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ...

ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ και ...ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ!

ΜΕΓΙΕΡΙ: Και μόνο η φάση του γκολ, τον κατατάσσει στα τάρταρα της κριτικής. (3)
ΣΑΛΙΝΟ: Άρχισε να θυμίζει τον Σαλίνο του Τσάμπιονς Λιγκ! Τρελά τρεξίματα, τρελά ανεβάσματα στην επίθεση, αν και δεν απέφυγε τα λαθάκια. (7)
ΜΠΟΝΓΚ: Το παιδάκι είναι περιορισμένων επιθετικών δυνατοτήτων, αλλά άμα έχει καλή "ψυχολογία" παίζει σκυλίσια άμυνα. Εξακολουθεί να χρειάζεται να μάθει το πώς να καλύπτει καλύτερα τους χώρους. (6)
ΜΑΝΩΛΑΣ: Σοβαρός και αποφασιστικός, ως συνήθως, με ελάχιστες αρνητικές στιγμές (7.5)
ΜΑΡΚΑΝΟ: Έφαγε μια "ποδιά" από τον Ναπολεόνι, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν σοβαρός. (7)
ΕΝΤΙΝΓΚΑ: Παιχνίδι το παιχνίδι δείχνει πως μπορεί να βοηθήσει πολύ στο αμυντικό κομμάτι στο κέντρο μας. Ακούραστος, με καλό άλμα, λίγο έλειψε να χριστεί και σκόρερ.(7.5)
ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Ο γνωστός σκύλος στο κέντρο, αλλά δίχως σωστή πάσα γίνεται, στιγμές- στιγμές, επικίνδυνος. (6.5)
ΝΤΟΜΙΝΓΚΕΖ: Ξεκίνησε με τρεις λάθος παράλληλες μπαλιές. Ξεπέρασε γρήγορα το μουδιασμένο ξεκίνημα για να αποτελέσει το βαρόμετρό μας. (8)
ΚΑΜΠΕΛ: Τον κλείσανε καλά στο πρώτο ημίχρονο, αλλά και πάλι βρήκε τον τρόπο να βοηθήσει, τόσο επιθετικά, όσο και αμυντικά. (6.5) 
ΠΕΡΕΖ: Ο Ερνάν φανερώνει, παιχνίδι με το παιχνίδι, πως θα βοηθήσει πολύ την ομάδα. Άρχισε, ήδη, να κάνει και ορισμένα "υδραυλικά". (6.5)
ΟΛΑΪΤΑΝ: Ίσως το καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο, επιθετικά παιχνίδι του Μάικλ. Τρομερές δυνατότητες και, κάτι που ελπίζω να είδατε και εσείς, δεν μάσησε στους τσαμπουκάδες του Ταυλαρίδη... (8.5)
ΜΙΤΣΕΛ:... (10), γιατί έτσι γουστέρνουμε!

Αδάμ Αδαμόπουλος