Dear Stavros,

Κι εγώ το εννοώ απόλυτα φίλε μου, το dear... 

Αύριο μου φεύγεις... Είναι οριστικό. Ηταν αναπόφευκτο.  Επτά μήνες μόνο, κράτησε το όνειρο. Κι όμως, άφησες τη σφραγίδα σου τόσο έντονα στα αθλητικά πράγματα της χώρας, που δεν νομίζω να υπάρξει άλλος σαν και σένα στο μέλλον, ενώ και για το παρελθόν, όσο κι αν σκαλίσω ψάχνοντας βαθιά μέσα στον χρόνο, δύσκολα θα βρω κάποιο πολιτικό πρόσωπο στο ίδιο πόστο με το δικό σου, παρόμοιας ακτινοβολίας...

Τί να πρωτοθυμηθώ, dear Stavros; Τη γοτεία σου, τη φινέτσα, τους ραφιναρισμένους σου τρόπους, το χαμόγελο, τη φωνή, την ανθρώπινη ζεστασιά που εξέπεμπες, ανάμικτη μ΄ένα πηγαίο επαναστατικό πνεύμα κι ένα γνήσια λαϊκό τσαμπουκά, την ευφυϊα σου, τη μοναδική σου ικανότητα στις αναδιπλώσεις, τις κυβιστήσεις, αυτές που ο χύδην όχλος αποκαλεί κωλοτούμπες, αυτός ο άξεστος, ο βάρβαρος, ο αμόρφωτος λαϊκός αχταρμάς ΄΄ανθρώπων΄΄, ο ανίκανος να διακρίνει την ασυναγώνιστη διπλωματικότητά σου, όταν έδινες  εκείνες τις τόσο σκληρές μάχες με τον ΞΈΝΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ...

Κι όμως εσύ στάθηκες ΟΡΘΙΟΣ. Ρούπι δεν λοξοδρόμησες. Αγέρωχος, περήφανος, ατσαλάκωτος, τα΄βαλες με τόσους πολλούς και τόσο ισχυρούς, χωρίς να κάνεις ΒΗΜΑ πίσω απ΄τις αρχές και τα ΄΄πιστεύω΄΄ σου. Γνώμονάς σου, ΜΟΝΟ το αθλητικο-σοσιαλιστικό ιδεώδες, κονίστρα στην οποία παιδιόθεν γαλβανίστηκες, παραμένοντας έκτοτε ες αεί αφοσιωμένος...

Τον αθλητικό σου νόμο, μνημείο και ορόσημο αποφασιστικότητας, ολοκληρωμένης σύλληψης, εν τω βάθει γνώσης, και βαθιά πολιτικής διαίσθησης, ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΕΣ στη Βουλη ΑΤΟΦΙΟ, όπως ακριβώς τον είχατε σχεδιάσει εσύ και η επιτροπή  ΄΄σοφών΄΄ του περιβάλλοντός σου. Τί κι αν σε πίεσαν και σε εξεβίασαν με απαράδεκτες προειδοποιήσεις τελεσιγραφικού τύπου, οι διάφοροι Ινφαντίνοι και ΟΥΕΦΕΣ; Βράχος εσύ! Βράχος προστασίας του ποδοσφαίρου μας και ΕΙΔΙΚΑ του πρωταθλητή μας, του Ολυμπιακού! Νικηφόρος, φυσικά, ο αγώνας σου. Αλλά με...Κουϊκ δίπλα σου, τί άλλο να περιμένει κανείς παρά το ΚΛΕΟΣ και μόνο το ΚΛΕΟΣ του θριάμβου, του ΕΠΟΥΣ;...

Αμ, το άλλο; Το άλλο, dear Stavros; Eκείνη η τελευταία ηρωϊκή εμμονή σου στους τακτικούς αποκλειστικά δικαστές, όσον αφορά τη στελέχωση του Διαιτητικού δικαστηρίου; Τί Γκιρτζίκηδες και ΟΥΕΦΕΣ πάλι και σαχλαμάρες, μπροστά στην...μπουλντοζοειδή κυριολεκτικά ορμή σου για υλοποίηση καινοτόμου, ριζοσπαστικού ΕΡΓΟΥ... Όχι αστεία... Δεν θυμάμαι αλήθεια, αν την...πραγμάτωσες τούτη την σύλληψή σου, μολονότι δεν με πολυκόφτει κιόλας να μου πεις... Έχω τον ΘΗΤΑ εγώ στο πλάί μου, που ΜΑΣ ενημερώνει για όλα τα νομικά και...νομικίζοντα, εδώ, στην γαυροφωλεά του RATM...Kαι να σου πω παρεμπιπτόντως την αλήθεια, το μόνο που μου΄χει μείνει απ΄αυτή την υπόθεση, είναι το δικό σου...dear Gianni σε άκρα έως...σοκαριστική αντίθεση με το δικό του - σκόπιμα...παγωμένο - dear mr Kontonis, αγκαλίτσα βέβαια με το ξεμπρόστιασμα της...εμπιστευτικότητάς σου σε FIFA παρακαλώ και - βεβαίως, βεβαίως - ΕΠΟ... ΕΣΚΙΣΕΣ ΠΑΛΙ, ΜΕΓΑΛΕ...

Έτσι, όσο και να θέλω να τ΄αποφύγω, ήρθε πια η ώρα ν΄αποχαιρετιστούμε... Να πούμε το πικρό αντίο. ΑΝΤΙΟ,ΑΝΤΙΟ, ξέρω τί λέω... Το δάκρυ μου, δεν στο κρύβω, στέρεψε. Δεν έχω άλλο. Μου το πήρες όλο, άτιμο παιδί... Μόνο πριν φύγεις ΟΡΙΣΤΙΚΑ, κάνε μου μια χάρη... Δέξου ένα μικρό δωράκι από΄μένα, ενθύμιο της αφόρητης σχεδόν ψυχικής κατάστασης στην οποία μ΄αφήνει το - ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΟ πιστεύω - φευγιό σου... Είναι από έναν άσημο ζωγραφάκο, Πικάσο μου φαίνεται τον λένε, και τιτλοφορείται ΄΄ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ΄΄... Θα μπορούσες όμως να του δώσεις κι εσύ όποιον τίτλο θα΄ θελες. Κι αν με ρώταγες, αν μου΄κανες την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΤΙΜΗ να με ρωτήσεις πως θα τον έβγαζα εγώ για πάρτη σου, θα σου΄λεγα πως είναι μια ντόμπρα απεικόνιση του ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ και ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΥ ΕΡΓΟΥ που μας αφήνεις και θα του΄δινα τον μόνο τίτλο που μου΄ρχεται - όσο και να ψάξω παραπάνω - στον νου: ΣΚΑΤΑ...

Να σ΄έχει ο Θεός του...προοδευτισμού, καλά

ΕΝΑΣ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΣΟΥ