Ο Αναστάσης είναι ένας φύσει και θέσει αμφισβητίας άνθρωπος, πολίτης και πάνω απ' όλα, πιστός Γαύρος. Δεν ανήκει στην αντιπαθή τάξη των νεόγαυρων κι ας αφήνει, πολλές φορές τη μίρλα να κυριαρχεί. Με παρακάλεσε να ανεβάσω το κείμενό του που έγραψε απο ψυχής αμέσως μετά την οδυνηρή ήττα-αποκλεισμός από την Άντερλεχτ. Δώστε βάση:

"Είμαι ένας από τα εκατομμύρια οπαδούς του μεγαλύτερου σύλλογου στη χώρα μας και ένας από τα εκατομμύρια, θέλω να πιστεύω, οπαδούς μας οι οποίοι οραματίζονται την ομάδα μεγάλη κι έξω από τα στενά όρια της Ελλάδας. Εν ολίγοις πιστεύω οτι το μεγαλείο της ομάδας μας θα πρέπει, κάποτε, να ξεπεράσει το πλαίσιο του... κατακτώ το ελληνικό πρωτάθλημα και αρκούμαι σε μια αξιοπρεπή συμμετοχή στις διεθνείς διοργανώσεις χωρίς να θέτουμε, για να μη πω ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ, τη διάκριση σε αυτές. Προσωπικά πιστεύω ότι η δυναμική της ομάδας μας είναι τέτοια που θα έπρεπε να διακρινόμαστε κάθε χρόνο στα ευρωπαϊκά σαλόνια και να κοιτάζουμε στα μάτια τις μεγάλες ομάδες χωρίς φόβο αλλά με πίστη.

Με ιδιαίτερη απογοήτευση έζησα το τέλος ακόμη μιάς ευρωπαϊκής σεζόν που ξεκίνησε με όνειρα και ελπίδες για να τελειώσει άδοξα, μια συννεφιασμένη βραδιά του Φλεβάρη, με τον αποκλεισμό μας από τη "φτωχή", πλην τίμια Άντερλεχτ. Μια ομάδα που θα πρέπει να είναι ίσως η χειρότερη από την οποία έχουμε αποκλειστεί τα τελευταία χρόνια. Το έργο ίδιο και απαράλλαχτο. Μια ομάδα που μπορεί και θέλει αλλά ταυτόχρονα δεν έχει το know how για το πώς μπορείς να αποκλείσεις αντιπάλους σε νοκ άουτ αναμετρήσεις, στο Γιουρόπα Λιγκ. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς: η δυναμική υπάρχει, οι δυνατότητες υπάρχουν, ο κόσμος είναι εκεί για να βοηθήσει κι όμως...μια ακόμη αποτυχία. Ή στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Κι επειδή ο γυαλός αποκλείεται να είναι στραβός, μάλλον ισχύει το δεύτερο και συνεπώς κάνουμε λάθος εμείς.

Φέτος ήταν η Άντερλεχτ, πέρυσι η άσημη Ντνιέπρ, πρόπερσι η μικρούλα Λεβάντε και δεν χρειάζεται να πάω πιο πίσω για να σας πείσω ότι υπάρχει θέμα με την ομάδα μας. Δεν αρκεί εγώ και οι οπαδοί του Θρύλου να πιστεύουμε στο ευρωπαϊκό όραμα της ομάδας μας. Πρέπει να το πιστεύουν και οι αρμόδιοι, δηλαδή εκείνοι οι οποίοι έχουν τις τύχες της στα χέρια τους. Πρέπει η διοίκηση του συλλόγου να πιστέψει και κυρίως, να πράξει προς αυτή την κατεύθυνση, αλλιώς τα όνειρα για ευρωπαϊκή καταξίωση θα μείνουν για πάντα όνειρα. Πρέπει η ομάδα, εκτός από παντοκράτειρα στα του οίκου μας να βάλει στο dna της περισσότερο "εξευρωπαϊσμό", αν θέλει να πετύχει αυτό τον στόχο. Δεν θέλω να κάνω τον προπονητή, ούτε οι γνώσεις μου είναι τέτοιες ώστε να τον παραστήσω, όμως είναι ηλίου φαεινώτερο η νοοτροπία της ομάδας και η αγωνιστική νοοτροπία της να θέλει να ελέγξει το τέμπο του αγώνα, δημιουργώντας εκείνη παιχνίδι σε βάρος του αντίπαλου. 

Τί γίνεται όμως όταν δεν τα καταφέρνει; Ποιά εναλλακτική προτείνεται; Εκείνο που θέλω να πω είναι το ότι στην Ευρώπη, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η ομάδα θα έπρεπε να δουλευτεί και σε άλλα στιλ παιχνιδιού όπου δεν θα έχει εκείνη την πρωτοβουλία, αλλά θα κλείνεται για να αντιμετωπίσει τις άλλες ομάδες. Επίσης θα πρέπει να βάλει στη φαρέτρα της τη σκοπιμότητα. Η αμυντική προσήλωση δεν είναι ντροπή. Θα πρέπει να σκληρύνει το παιχνίδι της όταν χρειάζεται και κυρίως θα πρέπει να αλλάξει η ψυχοσύνθεση των παιχτών της ομάδας που ορίζει πως μόλις δεχτούμε γκολ, ή πάει κάτι λάθος, όλα τελειώνουν. Ελάτε, τώρα, παραδεχτείτε το, πόσες φορές έχετε δει την ομάδα μας να μπαίνει φουριόζα και μόλις στραβώσει κάτι, δεχτεί, π.χ. ένα γκολ να καταρρέει και να δίνει τα κλειδιά του παιχνιδιού στον αντίπαλο. Άρα λοιπόν έχουμε και πρόβλημα νοοτροπίας που πρέπει, σαφώς, να αλλάξει.

Όλα αυτά είναι στοιχεία που κατά τη γνώμη μου η ομάδα είτε δεν έχει, είτε δεν έχει κινηθεί προς την κατεύθυνση για να τα αποκτήσει. Δέχομαι ότι δεν γίνεται να συμβούν υπερβάσεις στην ομάδα, όσον αφορά στο μπάτζετ και στις μεταγραφές. Όμως δεν δέχομαι με τίποτα να βλέπουμε χρόνια ολάκερα τα ίδια λάθη, να την πατάμε με τον ίδιο τρόπο χωρίς να έχουμε κάνει κάτι ώστε να διορθωθεί η κατάσταση. Πιστεύω λοιπόν πως δεν είναι θέμα μπάτζετ οι ευρωπαϊκές επιτυχίες ή οι αποτυχίες του Θρύλου μας, αλλά κυρίως, η έλλειψη τεχνογνωσίας και η λανθασμένη νοοτροπία που καλλιεργείται χρόνια στα σπλάχνα αυτής της ομάδας. 

Αρνούμαι να δεχτώ πως το ταβάνι μας είναι οι 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Ελπίζω να το καταλαβαίνουν και οι έχοντες τα ηνία της ομάδας. Προσωπικά πιστεύω οτι ο Ολυμπιακός μας έχει τη δυναμική να πετύχει μεγαλειώδη πράγματα στην Ευρώπη που, ορισμένοι στο μυαλό τους ούτε καν μπορούν να διανοηθούν. Αρκεί, επαναλαμβάνω να το πιστέψουν κι αυτοί που πρέπει.

Μετά τιμής ένας οπαδός του Θρύλου μας"

για την αντιγραφή
Red Apple