Στα όρη και στ΄άγρια βουνά... Σπάνια καταφεύγω στις προφητείες του. Όχι ότι δεν τον εμπιστεύομαι. Το αντίθετο θα΄λεγα. Αλλά νααα...για να μην τον ενοχλώ περισσότερο. Σήμερα όμως δεν κρατήθηκα και λίγο πριν ξημερώσει, κατάκοπος απ΄την ολονύκτια ανάβασή μου σε κακοτράχαλα ανάγλυφα, έφτασα τελικά ασθμαίνοντας μπροστά του και τον αντίκρυσα. Στο θρόνο του. Με κοίταξε με βλέμμα λοξό, σαν να με περίμενε... Άγιος άνθρωπος, βλέπεις. Και κλείνοντας μου το μάτι μαζί μ΄ένα μικρό, ερωτηματικό, τίναγμα του κεφαλιού του, με ρώτησε πραεία τη φωνή...

-"Τίιιι θες Απόστολε;".  Τα φώτα σου, μεγάλε Ιατήρα, του απάντησα. Γι΄αύριο. Ξέρεις... Στη μάχη της Λούμπας...

- "Μμμμμ...", αποκρίθηκε.

- Τί μου, προφητάνακτά μου;

- "Σιγουριά δεν έχω... Μπίχλα πολλή μπροστά μου και δε διακρίνω καλάαα... Άσε που΄χω ρεπό σήμερα... Σε είδα όμως τόσο ζορισμένο κι΄έτσι με τέτοια αγωνία στο πρόσωπο - μεγάλωσες, το ξέρεις, απ΄την τελευταία φορά που τα΄παμε; -  ώστε είπα μέσα μου να στο κάνω το χατήρι...

Θ΄αρχίσει η μάχη... Θα καθυστερήσει ΙΣΩΣ, μα θ΄αρχίσει. Δε μπορώ να διακρίνω όμως καλά, αν θα τελειώσει κάποτε και με κάποιο αποτέλεσμα ή θα διακοπεί πρόωρα..."

- Δηλαδή;

- "Νααα... αγριάδες βλέπω... Οι ασπρόμαυροι, οι Νορθίτες, το ξέρεις καλά, σας μισούν... Για τα πλούτη σας, την υπεροχή σας, τα πολύτιμα λάφυρα απ΄τις μάχες σας με τις άλλες φυλές, τη Χολερικιά κυρίως και την Ικτερική.... Ακούνε μονάχα τους Ασπροκόκκινους και γιαλίζει το μάτι τους. Φθόνος. Φθόοοονος.... Σφιχτοδεμένος με κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντί σας... Βλέπω να σας προκαλούν με ψευτοτσαμπουκάδες απ΄το ξεκίνημα, να το παίζουνε θέατρο και καλά ότι τους βγαίνετε τάχα απ΄αριστερά με πουστιές και ατιμίες, βλέπω εκείνον το Μύζα, εκείνονα, ξέρεις, τον απεσταλμένο που τον είχανε στείλει οι δυο έπαρχοι της Κεδίας, ο Φριτσώνιος κι΄ο Κουκουλακιδεύς, μπας και τα βρείτε, να παίζει - αντίθετα - παιχνίδι πούστικο εναντίον σας... Όλο πουτανιές, εξυγιαντικές δήθεν...

- Κι΄ο λαός τους; Εντάξει οι στρατιώτες τους κι΄ο Μύζας, μα ο λαός τους;

- "Αααααχχχ.... Κώλο θα τα κάνουνε κι΄ετούτοι πάλεεε... Όλο στη μέση θα μπαίνουνε, με στεντόρειες φωνές, απειλές, εκφοβισμούς, πετάματα πάνω σας καθε λογής αντικειμένου, ανείπωτα και συνεχή βρισίδια, παντιέρες ξεφτιλιστικές, πυρσούς αναμμένους κι΄ότι μπορείς να φανταστείς, Απόστολε. Για να σας πτοήσουν, να σας σπάσουνε απ την αρχή κάθε πρόθεση κι΄επιθυμία σας για νίκη τρανή..."

- Εμάς; Τον έκοψα. Πες μου για΄μας, Ιατήρα... Εμείς, πώς βλέπεις ν΄αντιδρούμε μέσα σε τέτοια κόλαση;

- "Μμμμμ...". Ξανάκανε ο γέροντας ξύνοντας κάτι λίγες άσπρες μακρουλές τρίχες, που του΄χανε μείνει για γένια... "Περιμένω, απ΄όσο μπορώ να διακρίνω μεσ΄στην αντάρα της μάχης τουλάχιστον, ν΄αγωνιστείτε γερά. Με τον Μπετόνειο για ιθύνοντα νου του στρατού σας, που θα΄ναι μόνος εκεί, μιας και λαό δεν έχετε μαζί, αφού η μάχη γίνεται στων Νορθιτών τα εδάφη και τον Οπορτούνειο, ηγέτη σας". Γύρισε και με κοίταξε στα μάτια. Κατ΄ευθείαν στο σταυρό. Τώρα δεν προφήτευε. Ήταν ξεκάθαρο. Τώρα ΟΡΜΗΝΕΥΕ. Γιατί μας "πήγαινε" εμάς τους ασπροκόκκινους, από παλιά. Μου μίλαγε με πειστική, σταθερή φωνή, χωρίς ούτ΄ένα παίξιμο στα βλέφαρά του:

" ΑΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΨΥΧΡΑΙΜΟΙ, ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΙ... ΑΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΙ Ν΄ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΚΑΘΕ ΑΠΡΟΟΠΤΟ, ΚΑΘΕ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΣΥΜΒΑΜΑ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΤΟΗΘΕΙΤΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠ΄ΤΟΥΣ ΨΕΥΤΟΤΣΑΜΠΟΥΚΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΑΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΟΡΘΙΤΩΝ, ΤΗ ΜΑΧΗ ΘΑ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΣΕΤΕ! ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΤΕ ΜΑΚΡΑΝ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΛΑΟ ΑΠ΄ΑΥΤΟΥΣ, ΚΙ΄ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΣΑΣ. ΒΓΑΛΤΕ ΤΗ ΨΥΧΗ, ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΣΕΙ ΟΙ ΕΝΔΟΞΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΣΑΣ! ΑΥΤΟ ΑΡΚΕΙ". Και κάνοντας μια απότομη κίνηση του κορμιού του προς τα πίσω, εξαφανίστηκε μονομιάς από μπροστά μου.....