Όπου νάναι θα ξεκινήσει η...20ή σεζόν του πολυΘΡΥΛΗτου σίριαλ The Game of Thrones και όλοι φυσικά ακονίζουμε δεόντως τις αισθήσεις μας για την απόλαυσή του κι αυτή τη χρονιά... Με το όλοι βέβαια εννοώ εμείς οι  ΓΑΥΡΟΙ, αφού για ΑΠΑΞΑΠΑΝΤΕΣ τους - γνωστούς - άλλους δεν θ΄αποτελεί, ως γνωστόν, παρά ένα ακόμη ΜΑΡΤΥΡΙΟ και μια δοκιμασία ΑΝΕΙΠΩΤΟΥ ΠΟΝΟΥ η...διαδραστική παρακολούθηση των όσων θα εκτυλιχθούν ΚΑΙ φέτος στην ποδοσφαιρική μας αρένα...

Σαββατόβραδο και μου΄ρθε να γράψω κάτι σχετικό με τον Τζίμι... Δεν υπάρχει γιατί. Ή μάλλον, ξέρουμε όλοι γιατί... Προχτές άλλωστε ήταν της Μεταμορφώσεως... Τώρα, γιατί Σαββατόβραδο; Έτσι. Γουάϊ νατ; Ολυμπιακάρα είν΄αυτή. Δεν έχει ώρα... Είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, δίπλα την έχουμε. Ή...σχεδόν, τέλος πάντων.

Όσο περίεργο και να φαίνεται, αυτή η ανάρτησή μου είναι φιλική προς το ιστορικό σωματείο του ποδοσφαιρικού Βάζελου. Φιλική, χωρίς εισαγωγικά. Του ενός από τα δύο σκέλη των ΄΄αιωνίων΄΄. Γιατί εδώ τα εισαγωγικά; Μα γιατί είναι καμιά εικοσαριά χρόνια τώρα, περίπου, που έχουμε πάψει πια οι δυο μας ν΄αποτελούμε τους αιώνιους, κι αυτό, λόγω της παρατεταμένης αγωνιστικής καθίζησης, ανυπαρξίας σωστότερα των πράσινων, με την συνακόλουθη βέβαια τροπαιοπενία τους.

Λέω σήμερα το βραδάκι να κλείσω, πιθανόν για την ώρα, αυτό τον κύκλο των αναμνήσεών μου με κάποιες κουβέντες για τρεις πολύ δημοφιλείς ποδοσφαιριστές της ομάδας απ΄την δεκαετία του ΄70. Μου ζητήθηκε άλλωστε κι από έναν αγαπητό μου σύγγαυρο. Τους Υβ Τριαντάφυλλο, Ρομέν Αργυρούδη και Χούλιο Λοσάντα. Και οι τρεις, επί προεδρίας του ΜΕΓΑΛΟΥ Νίκου Γουλανδρή.

Είπα να κλείσω σήμερα αυτή την μίνι σειρά των μικρών αφιερωμάτων μου σε παλιούς ποδοσφαιρικούς ήρωες των παιδικών και πρώτων νεανικών μου χρόνων, επιλέγοντας τρεις ακόμα από τους τόσους πολλούς, διαλεχτούς, δημοφιλείς, αγαπημένους, ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ, που υπάρχουν: Τον Ηλία Υφαντή, τον Βασίλη Μποτίνο  και τον Αριστείδη Παπάζογλου...

Στις 25 Οκτώβρη του 2014 είχα ανεβάσει, για όσους θυμούνται, μια ανάρτηση εδώ στο RATM με τίτλο ΄΄Οι 10 εντολές για έναν σωστό Ρατμίτη΄΄... Ήρωας της ανάρτησης ήταν (φυσικά...) ο Μωυσαπόστολος, που΄χε ανέβει στο όρος Σινά, μετά από συνενόηση με τον αδελφό του Ααρών του Σαββά, με σκοπό να πάρει απ΄το Θεό τις 10 εντολές για το...περιούσιο γένος των Ρατμιτών. Όπερ και εγένετο.

Πρώτο φιλικό χθες για τον Θρύλο κι ευκαιρία να πούμε κάποια πράγματα. Αντίπαλός μας η 6η ομάδα του περυσινού πρωταθλήματος της Τσεχίας, που σε 10 μέρες ξεκινάει τις επίσημες υποχρεώσεις της στο νέο πρωτάθλημα. Οι παίκτες μας που αγωνίστηκαν ήταν οι παρακάτω.  

Χθες έγινε η επίσημη παρουσίαση του νέου Πορτογάλου προπονητή Μάρκο Σίλβα από τον Ολυμπιακό, στα γραφεία της Π.Α.Ε. Καταγράφω λοιπόν τις εντυπώσεις μου, με βάση όσα είδα και άκουσα από το σχετικό βίντεο. 1.  ΣΚΗΝΙΚΟ

Δεν χρειάζονται πολλά - πολλά, γιατί έγραψα αυτή την ανάρτηση...

Έγραφα κάτι άλλο και συγκεκριμένα για την αυστηροποίηση των ποινών από την ΕΠΟ στις οπαδικές βιαιότητες, μετά από πρόταση του υφυπουργού αθλητισμού, αλλά μόλις είδα σε άλλες ιστοσελίδες το αφιέρωμα της ΠΑΕ στον ΜΕΓΑΛΟ Ανδρέα Μουράτη, τα παράτησα αυτά στη στιγμή κι έπιασα αμέσως τούτο το θέμα γεμάτος συγκίνηση κι ευγνωμοσύνη συνάμα, γιατί έχω ευλογηθεί να΄μαι από τους τυχερούς εκείνους που τον ΕΖΗΣΑΝ...

Παρακολουθώντας χρόνια πολλά το ποδόσφαιρο, έχω να πω ότι οι εποχές άλλαξαν πια οριστικά... Από΄κει που κάποτε βλέπαμε μπάλα στα γήπεδα καθισμένοι δίπλα-δίπλα με τους ΄΄άλλους΄΄ ( χωρίς φυσικά να τους κάνουμε και πολύ κέφι, αλλά τους ανεχόμασταν ), σήμερα έχουμε καταλήξει ν΄ασχολούμαστε κατά τα 9/10 σχεδόν του οπαδικού μας χρόνου με το τί θα πουν και τί θα γράψουν οι ΄΄απέναντι΄΄ εναντίον της ομάδας μας στα πάσης φύσεως ΜΜΕ, προκειμένου να τους απαντήσουμε, για να μας απαντήσουν έμμεσα ή άμεσα στη συνέχεια κι αυτοί κ.ο.κ... ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ, ΔΗΛΑΔΗ...

Φίλοι μου Συρρατμίτες, Λέω να πεταχτούμε λίγο σήμερα και σε ποδοσφαιρικά εδάφη… Έτσι για να ηρεμήσουμε κάπως απ΄την άγρια έξαψη της χθεσινής χαράς με τα μπασκετικά… Χαράς, που ελπίζουμε να γίνει ευτυχία και περηφάνια σε λίγες μέρες... Συναισθήματα πάντως, που με κάθε ειλικρίνεια  αναγκάζομαι πλέον να ομολογήσω  δημόσια πως έρχονται κόντρα στην ανείπωτη θλίψη, απογοήτευση και – γιατί να το κρύψω; – κυριολεκτικά ΣΥΝΤΡΙΒΗ μου, μόλις πληροφορήθηκα το οριστικό της αποχώρησης του προπονητή μας κυρίου Βίτορα Περέϊρα απ΄την ομάδα…

Δουλειά δεν είχε ο διάολος...παρενοχλούσε τα παιδιά του! Με αφορμή τη διαιτησία στο χθεσινοβραδυνό ματσάκι της Νεαπόλεως με τον Δνείπερο ο πρόεδρος της ιταλικής ομάδας, Αουρέλιο ντε Λαουρέντις εκφώνησε πύρινο λόγο ενώπιον των φρατέλων αρδιτών, καταγγέλοντας τον Πλατινί, αυτή τη μεσόκοπη δολοπλόκα γαλλίδα, την Ουέφα του και τους κόρακες που κατακύρωσαν το ανύπαρκτο γκολ της ισοφάρισης, των Ουκρανών.       http://www.sport-fm.gr/article/podosfairo/marionetes-oi-diaitites/3085949

Αυτά που έχω, θα τα πω. Γκρινιάρης, αυστηρός, ανυπόμονος, υπερβολικός, άδικος, πέστε ό,τι θέλετε. Ενδο-οικογενειακή συζήτηση κάνουμε και μέσα στο σπίτι μας θα πούμε αυτό που νιώθουμε. Αλίμονο. Εμείς οι Ρατμίτες εξάλλου αγαπάμε, υποστηρίζουμε και σεβόμαστε ο ένας τον άλλο. Γιαυτό και τα λέμε ΄΄έξω καρδιά΄΄...

Αφού ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη γιατί ο τίτλος αυτής της ανάρτησής μου αρχίζει με το ΄΄Εγώ΄΄, προχωρώ. Το κείμενο έχει τρία σκέλη. Τιμής ένεκεν όμως, τόσο η κεντρική φωτογραφία όσο και το ξεκίνημά του θα΄χουν να κάνουν δικαιωματικά με τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ και τον ΚΑΘΕ Αλέξανδρο ετούτης της χώρας, αλλά και όπου αλλού στον πλανήτη συμβαίνει ενδεχομένως να υπάρχουν ανάλογες γαυροψυχές...